Algemeen
Wanneer je een lepel suiker in je tuin aantreft, is het handig om de betekenis ervan te kennen
In de wereld zijn talloze fobieën te vinden, variërend van veelvoorkomende angsten zoals die voor hoogtes, slangen of spinnen, tot aan die zo uniek zijn dat de meeste mensen zonder deze specifieke angst er niets van begrijpen.
Een persoonlijke angst van mij is gericht op bijen en in feite alles wat zoemt en kan steken. Vooral bijen vormen voor mij een bijzonder angstpunt. De reden? Als ik dat zou weten, zou ik misschien een manier vinden om mijn ongegronde vrees te overwinnen.
Terugkijkend op mijn jeugd, was mijn angst onbegrensd. Om eerlijk te zijn – en ik vind het lastig om dit te bekennen – als ik de kracht had om met een vingerknip bijen uit onze wereld te verwijderen, had ik dat waarschijnlijk gedaan.
Met de kennis van nu besef ik echter hoe rampzalig dat geweest zou zijn. Het uitroeien van bijen zou niet alleen hen, maar indirect ook de mensheid in gevaar brengen, gezien hun cruciale rol in ons ecosysteem. Volgens het Milieuprogramma van de Verenigde Naties zijn bijen verantwoordelijk voor de bestuiving van 71 van de 100 gewassoorten die 90% van het wereldwijde voedselaanbod leveren.
Deze inzichten – en het feit dat ik niet als een psychopaat ben opgegroeid – hebben mijn waardering voor bijen verdiept. Hoewel ik nog steeds weg zou rennen als een bij op mijn knie landt, erken ik nu hun belangrijke bijdrage.
Recent onderzoek toont aan dat bijen wereldwijd in de problemen zitten, met een dreigende uitstervingscrisis voor ongeveer 40% van de bijensoorten, volgens het Center for Biological Diversity.
Met dit in het achterhoofd lijkt het essentieel dat we allemaal begrijpen hoe we met enkele eenvoudige acties de bijen kunnen steunen, vooral in stedelijke omgevingen.
David Attenborough, een gerespecteerd bioloog en natuurbeschermer, suggereert bijvoorbeeld om suikerwater in je tuin te plaatsen. Dit kleine gebaar kan uitgeputte bijen nieuw leven inblazen, ze van de nodige energie voorzien in plaats van uitgeput te laten sterven.
Vaak ligt een bij stil op de grond omdat het de energie mist om terug te keren naar de korf. Een mengsel van twee eetlepels suiker met één eetlepel water kan al wonderen doen.
Wil je meer bijdragen? Overweeg dan om bloemen op je balkon te plaatsen of een deel van je tuin te wijden aan wilde bloemen. Dit biedt bijen de nectar die ze nodig hebben en ondersteunt het lokale ecosysteem.
Dus als je iemand ziet die suikerwater voor bijen klaarmaakt, laat ze dan hun gang gaan! Beter nog, doe zelf mee en help de bijen.
Als dit artikel je interesseert en je wilt meer vergelijkbare content ontdekken, blijf dan lezen:
Deel deze informatie met vrienden en familie zodat ook zij de bijen kunnen ondersteunen!
Maandagochtend werd het lich*am van de 38-jarige Marjolein, die sinds donderdag vermist was, aangetroffen in de Kralingse Plas in Rotterdam. De politie heeft bevestigd dat er geen sprake is van een misdr*jf. De vondst markeert het tragische einde van een intensieve zoektocht die diepe sporen nalaat in de stad en haar inwoners.
Een intensieve zoektocht
Marjolein werd voor het laatst gezien in de buurt van de Soetendaalsekade op donderdagochtend. De zorgen namen toe toen persoonlijke bezittingen, waaronder haar jas, werden gevonden in het Kralingse Bos. Haar verdwijning zette een grootschalige zoekactie in gang, waaraan familie, vrienden en hulpdiensten deelnamen.
Op zondag werd de zoektocht verder uitgebreid met hulp van het Veteranen Search Team (VST), dat straten en wijken rondom de Gordelweg doorzocht. Maandag werden gespecialiseerde duikteams ingezet bij de Kralingse Plas, waar uiteindelijk het lich*am van Marjolein werd gevonden. De p0litie sloot een misdr*jf uit en benadrukte dat verdere details uit respect voor de nabestaanden niet bekend worden gemaakt.
De laatste momenten van Marjolein
Om nieuwe aanwijzingen te vinden, deelde de politie zondag recente beelden van Marjolein. Hierop was te zien hoe ze donderdagochtend rond 14:14 uur in de richting van de Gordelweg liep, gekleed in een donkergroene jas. Buurtbewoners werden opgeroepen om hun deurbelcamera’s te controleren, maar deze inspanningen leverden helaas geen doorbraak op.
Een schok voor de gemeenschap
De vondst van Marjolein in de Kralingse Plas bracht een schokgolf teweeg in Rotterdam. De betrokkenheid van buurtbewoners en vrijwilligers tijdens de zoektocht onderstreepte de sterke gemeenschapszin. De hulp en steun van het Veteranen Search Team, lokale bewoners en de p0litie maakten indruk, maar konden de tragische afloop niet voorkomen.
De tragedie rondom Marjolein doet denken aan een eerdere gebeurtenis waarbij de Kralingse Plas in het nieuws kwam vanwege ongepaste activiteiten. Hoewel het in een totaal andere context plaatsvond, toont ook dit incident hoe onverwachte gebeurtenissen in openbare ruimtes gemeenschappen kunnen raken. Het benadrukt de noodzaak van waakzaamheid en het beschermen van de integriteit van dergelijke locaties.
Hulp en bewustwording
De tragische afloop van deze zaak roept bredere vragen op over mentale gezondheid. Mensen die worstelen met gevoelens van wanhoop of somberheid worden opgeroepen om hulp te zoeken. Stichting 113 Zelfm00rdpreventie biedt gratis en anonieme hulp via chat op 113.nl of telefonisch via 113 of 0800-0113. Het delen van zorgen met een professional kan een verschil maken.
Reflectie en collectieve steun
Het verlies van Marjolein benadrukt het belang van aandacht voor mentale gezondheid en het herkennen van signalen bij naasten. Het herinnert ons eraan hoe cruciaal het is om open gesprekken te voeren en steun te bieden aan mensen die het moeilijk hebben. De kracht van collectieve steun, zoals getoond tijdens de zoektocht, biedt hoop in donkere tijden.
Een stad in rouw
Met de vondst van Marjolein komt er een einde aan dagen van onzekerheid en intensieve inspanningen. Haar familie, vrienden en de gemeenschap blijven achter met verdriet en vragen. Marjolein wordt herinnerd als een warm en geliefd persoon, en haar overlijden laat een diepe indruk achter.
Conclusie
De tragische verdw*jning en dood van Marjolein hebben Rotterdam diep geraakt. Haar verhaal benadrukt de kracht van samenkomen in moeilijke tijden, maar ook de noodzaak om aandacht te schenken aan mentale gezondheid. Terwijl de stad rouwt, biedt de collectieve betrokkenheid een lichtpuntje in deze donkere gebeurtenis.