Algemeen
Ouders van 1.85 m groot merken iets vreemds bij de geboorte van hun baby
Jaime Jenkins, 23, en haar partner Jakob keken vol spanning uit naar de komst van hun eerste kindje. Maar tijdens de twaalfde week van de zwangerschap toonde een echografie dat er iets niet helemaal in orde was.
De daaropvolgende weken waren gevuld met pijn en onzekerheid voor het angstige paar, terwijl ze tegelijkertijd hun toekomst planden zonder te weten wat er precies mis was met hun ongeboren dochtertje.
Enkele weken voor de geplande bevalling brachten de artsen slecht nieuws: de longen van de baby hadden zich niet voldoende ontwikkeld, en de veiligste optie leek het afbreken van de zwangerschap.
Maar Jamie weigerde dit te accepteren. “Ik kon haar schoppen voelen en we hadden al een naam voor haar. Het was absoluut ondenkbaar voor mij om haar geen kans op leven te geven,” zei de vastberaden jonge moeder.
Toen Helena werd geboren, gaven de artsen weinig hoop op overleving, en haar ouders bereidden zich voor om afscheid te nemen. Maar tot ieders verbazing groeide Helena sterker en sterker, waarmee ze niet alleen haar ouders maar ook de artsen verbaasde.
Na zes weken werd eindelijk de diagnose gesteld: ze leed aan een zeldzame vorm van dwerggroei, diastrofische dysplasie genaamd.
In de loop der jaren heeft Helena meerdere levensbedreigende situaties doorstaan, maar elke keer wist ze te herstellen. Ondertussen hebben haar ouders zich uitgebreid geschoold om haar de beste zorg te kunnen bieden, wat veel tijd en toewijding vergde.
Na een DNA-analyse ontdekten Helena’s ouders dat ze beide drager waren van dezelfde zeldzame vorm van dwerggroei, ondanks hun lengte van 1 meter 85.
Ze noemden hun dochter liefkozend ‘Thumbelina’ en zijn enorm trots op haar, hoewel ze nog niet hebben besloten of ze meer kinderen willen vanwege het risico op dezelfde aandoening.
Ondanks de uitdagingen genieten Helena’s ouders van elk moment met haar. Ze kleden haar graag in prinsessenjurken, wat haar ziekenhuisbezoeken draaglijker maakt. Helena straalt wanneer ze aandacht krijgt en heeft zelfs haar eerste modellenwerk voor een handgemaakte kledinglijn.
Haar ouders delen Helena’s reis op Facebook, in de hoop anderen te inspireren en ondersteunen die in vergelijkbare situaties verkeren.
Hoewel Helena regelmatig medische controles ondergaat, streven haar ouders ernaar om haar leven zo gelukkig en vervuld mogelijk te maken, in de hoop elk moment van haar leven te vieren, hoe klein ook. Met haar aanstekelijke lach en vastberadenheid heeft Helena misschien zelfs een toekomst als model voor zich!
Maandagochtend werd het lich*am van de 38-jarige Marjolein, die sinds donderdag vermist was, aangetroffen in de Kralingse Plas in Rotterdam. De politie heeft bevestigd dat er geen sprake is van een misdr*jf. De vondst markeert het tragische einde van een intensieve zoektocht die diepe sporen nalaat in de stad en haar inwoners.
Een intensieve zoektocht
Marjolein werd voor het laatst gezien in de buurt van de Soetendaalsekade op donderdagochtend. De zorgen namen toe toen persoonlijke bezittingen, waaronder haar jas, werden gevonden in het Kralingse Bos. Haar verdwijning zette een grootschalige zoekactie in gang, waaraan familie, vrienden en hulpdiensten deelnamen.
Op zondag werd de zoektocht verder uitgebreid met hulp van het Veteranen Search Team (VST), dat straten en wijken rondom de Gordelweg doorzocht. Maandag werden gespecialiseerde duikteams ingezet bij de Kralingse Plas, waar uiteindelijk het lich*am van Marjolein werd gevonden. De p0litie sloot een misdr*jf uit en benadrukte dat verdere details uit respect voor de nabestaanden niet bekend worden gemaakt.
De laatste momenten van Marjolein
Om nieuwe aanwijzingen te vinden, deelde de politie zondag recente beelden van Marjolein. Hierop was te zien hoe ze donderdagochtend rond 14:14 uur in de richting van de Gordelweg liep, gekleed in een donkergroene jas. Buurtbewoners werden opgeroepen om hun deurbelcamera’s te controleren, maar deze inspanningen leverden helaas geen doorbraak op.
Een schok voor de gemeenschap
De vondst van Marjolein in de Kralingse Plas bracht een schokgolf teweeg in Rotterdam. De betrokkenheid van buurtbewoners en vrijwilligers tijdens de zoektocht onderstreepte de sterke gemeenschapszin. De hulp en steun van het Veteranen Search Team, lokale bewoners en de p0litie maakten indruk, maar konden de tragische afloop niet voorkomen.
De tragedie rondom Marjolein doet denken aan een eerdere gebeurtenis waarbij de Kralingse Plas in het nieuws kwam vanwege ongepaste activiteiten. Hoewel het in een totaal andere context plaatsvond, toont ook dit incident hoe onverwachte gebeurtenissen in openbare ruimtes gemeenschappen kunnen raken. Het benadrukt de noodzaak van waakzaamheid en het beschermen van de integriteit van dergelijke locaties.
Hulp en bewustwording
De tragische afloop van deze zaak roept bredere vragen op over mentale gezondheid. Mensen die worstelen met gevoelens van wanhoop of somberheid worden opgeroepen om hulp te zoeken. Stichting 113 Zelfm00rdpreventie biedt gratis en anonieme hulp via chat op 113.nl of telefonisch via 113 of 0800-0113. Het delen van zorgen met een professional kan een verschil maken.
Reflectie en collectieve steun
Het verlies van Marjolein benadrukt het belang van aandacht voor mentale gezondheid en het herkennen van signalen bij naasten. Het herinnert ons eraan hoe cruciaal het is om open gesprekken te voeren en steun te bieden aan mensen die het moeilijk hebben. De kracht van collectieve steun, zoals getoond tijdens de zoektocht, biedt hoop in donkere tijden.
Een stad in rouw
Met de vondst van Marjolein komt er een einde aan dagen van onzekerheid en intensieve inspanningen. Haar familie, vrienden en de gemeenschap blijven achter met verdriet en vragen. Marjolein wordt herinnerd als een warm en geliefd persoon, en haar overlijden laat een diepe indruk achter.
Conclusie
De tragische verdw*jning en dood van Marjolein hebben Rotterdam diep geraakt. Haar verhaal benadrukt de kracht van samenkomen in moeilijke tijden, maar ook de noodzaak om aandacht te schenken aan mentale gezondheid. Terwijl de stad rouwt, biedt de collectieve betrokkenheid een lichtpuntje in deze donkere gebeurtenis.