Algemeen
Yolanthe Cabau en zoontje Xess Xava ontvluchten allesverwoestende bosbranden in Los Angeles
Yolanthe Cabau, die samen met haar zoontje Xess Xava in Los Angeles woont, heeft bevestigd dat ze veilig zijn ondanks de verwoestende branden die de stad teisteren. De 39-jarige actrice gebruikte Instagram Stories om haar fans en volgers gerust te stellen te midden van de zorgwekkende situatie.
In haar bericht aan haar volgers schreef Yolanthe: “Omdat ik zoveel lieve berichten binnenkrijg, wil ik jullie via deze weg laten weten dat Xess en ik veilig zijn.” Ze benadrukte dat hun terugkeer naar huis afhankelijk is van de veiligheid van de luchtkwaliteit en de heropening van de school van haar zoon. Yolanthe voegde eraan toe dat ze diep dankbaar is voor alle warmte en steun die ze van haar fans heeft ontvangen in deze moeilijke tijden. Daarnaast sprak ze haar medeleven uit voor iedereen die zwaar is getroffen door de branden.
De bosbranden in Los Angeles hebben een verwoestend effect gehad op de stad en haar inwoners. Volgens lokale autoriteiten hebben de branden al aan zeker tien mensen het leven gekost, en ongeveer 180.000 inwoners zijn gedwongen hun huizen te verlaten. Vele gezinnen staan voor het hartverscheurende vooruitzicht om niet te kunnen terugkeren naar hun woningen.
Bekende namen zoals Paris Hilton, Eugene Levy, Mandy Moore en Billy Crystal behoren tot degenen die hun huizen hebben verloren. Ook prins Harry en Meghan, samen met Nederlandse artiesten Dotan en Duncan Laurence, bevonden zich in de gevarenzone en moesten hun huizen verlaten. Deze tragedie heeft niet alleen een diepe emotionele impact, maar laat ook een verwoest landschap achter.
Het bericht van Yolanthe biedt haar fans een moment van opluchting in een tijd vol onzekerheid. Haar openhartige en warme boodschap heeft veel mensen gerustgesteld. Ondanks de uitdagingen blijft Yolanthe gefocust op de veiligheid en het welzijn van haar zoon, wat haar als moeder alleen maar sterker maakt in de ogen van haar volgers.
Terwijl de stad blijft worstelen met de gevolgen van deze natuurramp, werken duizenden brandweerlieden en hulpdiensten onvermoeibaar om het vuur onder controle te krijgen. De situatie blijft zorgwekkend, met steeds veranderende weersomstandigheden die de bestrijding van de branden bemoeilijken. Veel bewoners kunnen alleen maar wachten en hopen op verbetering.
De tragedie in Los Angeles heeft een golf van solidariteit veroorzaakt, zowel lokaal als wereldwijd. Yolanthe’s bericht benadrukt de kracht van steun en medeleven in tijden van crisis. Haar persoonlijke ervaring herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om voor elkaar klaar te staan, zelfs op afstand.
Met haar bemoedigende woorden en positieve houding blijft Yolanthe een bron van inspiratie voor haar fans. Terwijl de stad vecht tegen deze enorme uitdaging, blijft haar verhaal een lichtpuntje te midden van de duisternis. Voor nu staat de veiligheid van Yolanthe en Xess Xava voorop, en haar fans blijven hopen op betere dagen voor iedereen die door deze ramp is getroffen.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken