Algemeen
Trollen vinden vrouw te lelijk voor selfies, maar ze slaat terug op de perfecte manier
De wereld kan soms een harde en meedogenloze plek zijn. Hoewel we altijd moeten vermijden een oordeel te vellen op basis van uiterlijk, en weten dat het innerlijke het ware telt, worden veel mensen nog steeds het slachtoffer van pesterijen vanwege hun verschijning.
Melissa Blake, een journalist en schrijver, begrijpt dit maar al te goed. Haar essays over handicaps, relaties en popcultuur hebben mensen over de hele wereld geïnspireerd. Toch is zij zelf regelmatig het doelwit van pesterijen vanwege haar uiterlijk.
Reminder that this is what it’s like to be a disabled woman writer on the internet AND #ThisIsAmerica in 2019: A conservative YouTuber mentioned my recent op-ed about #UnfollowTrump. The comments? I’m fat, ugly and look like a blob fish, a parade balloon and a potato with a face. pic.twitter.com/ROczIXKNom
— Melissa Blake (@melissablake) August 8, 2019
Op 38-jarige leeftijd werd ze bijvoorbeeld bestempeld als “vissekop” en “aardappel met een gezicht”. Gelukkig heeft ze een krachtige manier gevonden om terug te slaan tegen de pestkoppen.
Melissa Blake werd geboren met het Freeman-Sheldon syndroom, een genetische aandoening die de ontwikkeling beïnvloedt. Ze heeft in haar leven al 25 operaties ondergaan en zit in een rolstoel. Een veelvoorkomend symptoom van dit syndroom is een opgezwollen gezicht, een kleine platte mond en het ontbreken van een kin.
Vanwege haar afwijkende uiterlijk werd Melissa vaak het doelwit van online pesterijen. Op 8 september besloot ze de gemene opmerkingen onder ogen te zien. Iemand noemde haar een “opgezwollen vis”, terwijl een ander haar een “aardappel” noemde. Iemand anders ging zelfs zo ver om te zeggen dat ze te lelijk was om actief te zijn op internet.
Mensen vragen zich af waarom het voor haar moeilijk is om zichzelf te accepteren en om te gaan met de maatschappelijke normen van schoonheid. “Het is omdat opmerkingen als deze me waardeloos laten voelen,” verklaart Melissa. “Dit is slechts een voorbeeld van wat mensen met handicaps dagelijks doormaken, en ik probeer dit voortdurend te veranderen.”
Desondanks laat ze zich niet uit het veld slaan en reageerde ze op de pestkoppen op de meest positieve manier: door nog meer foto’s van zichzelf online te delen. “Tijdens de laatste golf van pesterijen zeiden mensen dat ik verbannen zou moeten worden van het plaatsen van foto’s omdat ik te lelijk ben. Dus wilde ik dit moment vieren door 3 selfies te plaatsen…”
Haar reactie had een krachtig effect. Mensen klikten 272.000 keer op ‘vind ik leuk’, en Melissa’s moed werd gevierd door haar fans.
Melissa is nu zelfs populairder dan ooit tevoren. De mensen die haar probeerden neer te halen, zijn overduidelijk niet in hun opzet geslaagd.
Pesten hoort niet thuis in onze samenleving, en het is hartverscheurend dat zoveel lafaards zich achter hun computer verschuilen om anderen te pesten. Ze doen dat alleen maar omdat ze zelf onzeker zijn.
Maandagochtend werd het lich*am van de 38-jarige Marjolein, die sinds donderdag vermist was, aangetroffen in de Kralingse Plas in Rotterdam. De politie heeft bevestigd dat er geen sprake is van een misdr*jf. De vondst markeert het tragische einde van een intensieve zoektocht die diepe sporen nalaat in de stad en haar inwoners.
Een intensieve zoektocht
Marjolein werd voor het laatst gezien in de buurt van de Soetendaalsekade op donderdagochtend. De zorgen namen toe toen persoonlijke bezittingen, waaronder haar jas, werden gevonden in het Kralingse Bos. Haar verdwijning zette een grootschalige zoekactie in gang, waaraan familie, vrienden en hulpdiensten deelnamen.
Op zondag werd de zoektocht verder uitgebreid met hulp van het Veteranen Search Team (VST), dat straten en wijken rondom de Gordelweg doorzocht. Maandag werden gespecialiseerde duikteams ingezet bij de Kralingse Plas, waar uiteindelijk het lich*am van Marjolein werd gevonden. De p0litie sloot een misdr*jf uit en benadrukte dat verdere details uit respect voor de nabestaanden niet bekend worden gemaakt.
De laatste momenten van Marjolein
Om nieuwe aanwijzingen te vinden, deelde de politie zondag recente beelden van Marjolein. Hierop was te zien hoe ze donderdagochtend rond 14:14 uur in de richting van de Gordelweg liep, gekleed in een donkergroene jas. Buurtbewoners werden opgeroepen om hun deurbelcamera’s te controleren, maar deze inspanningen leverden helaas geen doorbraak op.
Een schok voor de gemeenschap
De vondst van Marjolein in de Kralingse Plas bracht een schokgolf teweeg in Rotterdam. De betrokkenheid van buurtbewoners en vrijwilligers tijdens de zoektocht onderstreepte de sterke gemeenschapszin. De hulp en steun van het Veteranen Search Team, lokale bewoners en de p0litie maakten indruk, maar konden de tragische afloop niet voorkomen.
De tragedie rondom Marjolein doet denken aan een eerdere gebeurtenis waarbij de Kralingse Plas in het nieuws kwam vanwege ongepaste activiteiten. Hoewel het in een totaal andere context plaatsvond, toont ook dit incident hoe onverwachte gebeurtenissen in openbare ruimtes gemeenschappen kunnen raken. Het benadrukt de noodzaak van waakzaamheid en het beschermen van de integriteit van dergelijke locaties.
Hulp en bewustwording
De tragische afloop van deze zaak roept bredere vragen op over mentale gezondheid. Mensen die worstelen met gevoelens van wanhoop of somberheid worden opgeroepen om hulp te zoeken. Stichting 113 Zelfm00rdpreventie biedt gratis en anonieme hulp via chat op 113.nl of telefonisch via 113 of 0800-0113. Het delen van zorgen met een professional kan een verschil maken.
Reflectie en collectieve steun
Het verlies van Marjolein benadrukt het belang van aandacht voor mentale gezondheid en het herkennen van signalen bij naasten. Het herinnert ons eraan hoe cruciaal het is om open gesprekken te voeren en steun te bieden aan mensen die het moeilijk hebben. De kracht van collectieve steun, zoals getoond tijdens de zoektocht, biedt hoop in donkere tijden.
Een stad in rouw
Met de vondst van Marjolein komt er een einde aan dagen van onzekerheid en intensieve inspanningen. Haar familie, vrienden en de gemeenschap blijven achter met verdriet en vragen. Marjolein wordt herinnerd als een warm en geliefd persoon, en haar overlijden laat een diepe indruk achter.
Conclusie
De tragische verdw*jning en dood van Marjolein hebben Rotterdam diep geraakt. Haar verhaal benadrukt de kracht van samenkomen in moeilijke tijden, maar ook de noodzaak om aandacht te schenken aan mentale gezondheid. Terwijl de stad rouwt, biedt de collectieve betrokkenheid een lichtpuntje in deze donkere gebeurtenis.