Connect with us

Algemeen

Ramp op de Taihui Expressway: Auto’s knallen met volle vaart op elkaar in dichte mist – geen einde in zicht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Mistige weersomstandigheden hebben geleid tot een zware kettingbotsing op de Taihui Expressway in Puyang, een stad in de Chinese provincie Henan. Het ongeluk vond plaats tijdens de drukke reisperiode rond het Lentefestival, een tijd waarin miljoenen Chinezen onderweg zijn om familie te bezoeken. De impact van het ongeval was enorm, met meer dan 100 voertuigen die bij de botsing betrokken raakten.

Oorzaak van het ongeval

Volgens de lokale autoriteiten werd het ongeluk veroorzaakt door de dichte mist, die het zicht ernstig verminderde en ervoor zorgde dat automobilisten onvoldoende tijd hadden om op tijd te remmen. De mist zorgde voor plotselinge verkeersophopingen, waardoor meerdere voertuigen op elkaar botsten in een kettingreactie.

Beelden die circuleren op sociale media laten een chaotisch tafereel zien met auto’s en vrachtwagens die op elkaar gestapeld staan, sommige met zware schade. Reddingsdiensten en hulpverleners kwamen snel ter plaatse om gewonden te helpen en het verkeer in goede banen te leiden.

Gevolgen van de kettingbotsing

De botsing leidde tot lange files en ernstige verkeersopstoppingen in de regio. Lokale media melden dat meerdere voertuigen totaal zijn vernield en dat verschillende mensen gewond zijn geraakt. Het is nog onduidelijk of er dodelijke slachtoffers zijn gevallen.

De hulpdiensten werkten de hele dag door om de situatie onder controle te krijgen. Brandweerlieden en medisch personeel waren druk bezig om beknelde bestuurders en passagiers uit hun voertuigen te bevrijden. Slachtoffers werden naar nabijgelegen ziekenhuizen gebracht voor medische behandeling.

Drukke reisperiode vergroot de risico’s

Het ongeval vond plaats in de aanloop naar het Lentefestival, een van de grootste jaarlijkse reisperioden in China. Tijdens deze periode trekken miljoenen mensen door het land om familie te bezoeken, wat leidt tot overvolle wegen en extra verkeersdrukte. De combinatie van mist en druk verkeer maakt de situatie nog gevaarlijker.

Autoriteiten hebben automobilisten gewaarschuwd om extra voorzichtig te rijden en hun snelheid aan te passen aan de weersomstandigheden. Ze adviseren bestuurders om mistlampen te gebruiken en voldoende afstand te houden om de kans op ongevallen te verkleinen. Ook wordt benadrukt dat automobilisten moeten vermijden plotseling te remmen of van rijstrook te wisselen in dichte mist.

Reactie van de autoriteiten

De Chinese verkeerspolitie heeft aangekondigd een diepgaand onderzoek te starten naar de oorzaak van het ongeval en te beoordelen of er extra veiligheidsmaatregelen nodig zijn op de Taihui Expressway. Daarnaast wordt er gekeken naar verbeteringen in de infrastructuur en waarschuwingssystemen om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen.

De regering roept weggebruikers op om veiligheidsvoorschriften strikt na te leven en rekening te houden met de gevaren van slechte weersomstandigheden. Met de toename van het aantal voertuigen op de weg, blijft verkeersveiligheid een prioriteit voor de Chinese autoriteiten.

Conclusie

De zware kettingbotsing op de Taihui Expressway toont opnieuw aan hoe gevaarlijk mistige omstandigheden kunnen zijn voor het verkeer. Met meer dan 100 betrokken voertuigen en meerdere gewonden is dit een van de ernstigste incidenten in de regio deze periode. De autoriteiten blijven werken aan het verbeteren van de verkeersveiligheid om toekomstige rampen te voorkomen. Daarnaast blijft het belangrijk dat bestuurders zich bewust zijn van de risico’s van slecht zicht en proactief maatregelen nemen om ongelukken te vermijden.

 

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder