Algemeen
Mysterie rondom Gordon: Onverwacht vastgelegd op Google Street View met twee onbekende mannen – Zie de beelden!
Gordon heeft weer op een verrassende manier de aandacht getrokken. Dit keer niet via televisie, radio of sociale media, maar via Google Street View, de bekende gluurfunctie van Google Maps. Op de beelden is hij niet alleen te zien, maar wordt hij vergezeld door twee jongemannen. Toeval, of weer een staaltje publiciteitsbewustzijn van de zanger en presentator?
Goor op Google
Gordon werd gespot in Blaricum, waar hij met een zelfverzekerde tred door de straten wandelt. De route lijkt hem te leiden naar de boerderij waar destijds zijn koffietentje Blushing was gevestigd. De beelden dateren van april 2024, een periode waarin Gordon volop bezig was met de herlancering van zijn zaak in het chique BN’er-dorp.
Opvallend detail: Gordon is niet alleen. Achter hem lopen twee jongemannen die hem lijken te volgen. Dit roept natuurlijk direct vragen op. Zijn het toevallige voorbijgangers, zijn het vrienden, of is er iets anders aan de hand?
Toeval of gepland?
Het feit dat Gordon is vastgelegd door de rijdende camera van Google Maps lijkt op toeval, maar gezien zijn feilloze gevoel voor publiciteit zou het niemand verbazen als hij expres even een ommetje heeft gemaakt toen hij de Google-auto spotte. Want zeg nu zelf: een beroemdheid met een radar voor media-aandacht zou dat zomaar eens kunnen doen. Toch lijkt het in dit geval een spontane gebeurtenis: hij liep gewoon op straat toen de auto voorbijreed.
Maar wie zijn die twee mannen die achter hem lopen? Zijn het toevallige passanten die simpelweg dezelfde route liepen? Had Gordon net een avontuurtje achter de rug, zoals hij eerder onthulde over zijn escapades in Kaapstad? Of is er een andere verklaring?
Het mysterie van de twee mannen
Hoewel de suggestie van een wild avontuur verleidelijk is, blijkt de realiteit iets minder smeuïg. De twee mannen die Gordon volgen, zijn medewerkers van het productiebedrijf van John van den Heuvel. Ze waren op dat moment bezig met opnames voor Gordons realitysoap en liepen simpelweg achter hem aan terwijl hij gefilmd werd.
Toch zorgt de setting ervoor dat het er bijna uitziet alsof Gordon achtervolgd wordt door mysterieuze figuren, wat weer leidt tot de nodige speculaties.
Gordon en publiciteit – een onafscheidelijk duo
Wat in ieder geval zeker is, is dat Gordon het waarschijnlijk helemaal niet erg vindt dat hij nu ook op Google Street View te bewonderen is. Sterker nog, het zou zomaar kunnen dat hij zich eraan stoort dat de resolutie niet optimaal is, of dat hij nu ook op Google Earth wil verschijnen.
Gordon heeft immers altijd een neusje gehad voor publiciteit. Waar hij ook verschijnt, hij weet ongevraagd toch weer de aandacht op zich te vestigen. Of het nu gaat om zijn televisieoptredens, zijn uitspattingen op sociale media of spontane verschijningen in de straten van Blaricum, de naam Gordon blijft in het nieuws.
Google Street View vereeuwigt Gordon
Het is een bijzonder beeld: Gordon, casual door de straten lopend, zonder dat hij wist dat hij op dat moment voor altijd zou worden vastgelegd op Google Maps. Voor sommige mensen een ongemakkelijke situatie, maar voor Gordon waarschijnlijk een extra kans om in de spotlights te staan.
Toeval of niet, één ding is zeker: waar Gordon ook gaat, hij weet de aandacht naar zich toe te trekken – zelfs als het maar een momentopname op Google Street View is.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken