Algemeen
Manuëla Kemp (61) overleden na tragisch scooterongeluk
Manuëla Kemp, de geliefde zangeres en presentatrice, is op 61-jarige leeftijd overleden. Haar echtgenoot, Tjerk Lammers, deelde vrijdagochtend het verdrietige nieuws met persbureau ANP. Kemp raakte begin december in een coma na een scooterongeluk in Portugal. Uiteindelijk bleek de schade onherstelbaar en moest Lammers de hartverscheurende beslissing nemen om haar te laten gaan.
Tragisch ongeluk in Portugal
Het fatale ongeluk vond plaats op 7 december in Loulé, in de Algarve. Kemp was op een scooter onderweg om kerstinkopen te doen vanuit haar vakantiewoning in Portugal toen het noodlot toesloeg. Het ging om een eenzijdig ongeluk, maar de gevolgen waren desastreus. Kemp liep zware verwondingen op en werd met spoed opgenomen in een ziekenhuis in Faro, waar ze in een diepe coma raakte.
In de eerste twee weken na het ongeluk waren er nog kleine tekenen van hoop. Volgens Lammers bewoog Kemp af en toe haar arm of been als hij haar naam zei, of knipperde ze met haar ogen. Maar die hoop vervloog snel toen de weken verstreken zonder verdere reacties. Scans toonden aan dat de hersenschade onherstelbaar was. “Wat een mens een mens maakt, en Maan dus Maan, is door het ongeluk te zeer beschadigd. We zullen haar moeten laten gaan,” vertelde Lammers onlangs aan De Telegraaf.
Overgebracht naar Nederland
Begin deze week werd Kemp per ambulancevliegtuig teruggevlogen naar Nederland. Haar man wilde graag dat ze in haar thuisland zou overlijden. Ze werd opgenomen op de intensive care van het Tergooi-ziekenhuis in Hilversum. Goede vriendin en zangeres Frédérique Spigt deelde een emotioneel bericht op X (voorheen Twitter): “Het is volle maan en ze vliegt, onze lieve Manuëla. Back home sleeping beauty. Haar laatste vlucht.”
Een veelzijdige carrière
Manuëla Kemp begon haar carrière als zangeres en werd geroemd om haar karakteristieke hese stemgeluid. Ze maakte naam als frontvrouw van de band Avenue en bracht later diverse soloalbums uit. Daarnaast was Kemp een populaire presentatrice die jarenlang tv-programma’s als Eigen Huis & Tuin en het muziekevenement Vrienden van Amstel Live presenteerde.
In het afgelopen decennium richtte ze zich vooral op haar radiowerk. Bij Omroep Max presenteerde ze programma’s als Wekker Wakker!, waarmee ze een trouwe schare luisteraars opbouwde. In 2022 besloot Kemp echter te stoppen met haar radiocarrière na een eerdere onwelwording. Ze gaf toen aan dat ze na veertig jaar hard werken even tijd voor zichzelf nodig had.
Een groot gemis
Manuëla Kemp was een icoon in de Nederlandse entertainmentwereld. Met haar warme persoonlijkheid, unieke stemgeluid en veelzijdige talenten wist ze vele harten te raken. Haar overlijden laat een grote leegte achter bij haar fans, vrienden en familie.
Lammers sprak met liefde over haar laatste momenten: “Ze was een krachtige vrouw, en haar verlies is onbeschrijfelijk. Maar ik ben dankbaar dat ze in vrede is heengegaan, omringd door liefde.”
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken