Het Openbaar Ministerie (OM) start vanaf maandag met een nieuwe maatregel om het gebruik van mobiele telefoons achter het stuur tegen te gaan. De zogenoemde focusflitser wordt ingezet om bestuurders die niet ‘MONO’ rijden, oftewel afgeleid rijden, te beboeten. De komende tijd zullen er 50 van deze flitsers operationeel worden. Wie betrapt wordt op appen of bellen achter het stuur, kan een boete van €430 verwachten. Maar dat bedrag weegt niet op tegen de impact van een ongeluk door afleiding in het verkeer. Jeroen Verhoeven weet als geen ander hoe desastreus zo’n ongeluk kan zijn. In 2019 verloor hij zijn vriendin Kirsten door een automobilist die aan het appen was.

Een fatale seconde van onoplettendheid

Jeroen’s leven veranderde op een dag in 2019, toen zijn vriendin Kirsten slachtoffer werd van een vermijdbaar ongeluk. De automobilist die haar aanreed was continu met zijn telefoon bezig. Uit latere onderzoeken bleek dat hij in de laatste 34 seconden voor de crash zijn telefoon maar liefst 30 keer had aangeraakt.

Kirsten stond in de file op de A2 bij Beesd, vertelt Jeroen. “Het was een stop-en-go file, en hij zat al die tijd op zijn telefoon. Op een moment dacht hij dat het weer kon, gaf hij gas en reed hij met 122 kilometer per uur achterop Kirsten in, terwijl zij stilstond. Hij heeft geen moment geremd.”

De klap was verwoestend. Kirsten werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, maar haar verwondingen waren te ernstig. Kort daarna overleed ze.

Onbeschrijfelijk verlies

Voor Jeroen en de familie van Kirsten is de klap onherstelbaar. “Je wereld staat volledig op zijn kop,” vertelt hij. “Het was zo’n lieve, spontane, vrolijke meid, die van de aardbodem is gerukt. Door dat stomme appen, waar we best iets aan kunnen doen, is haar leven weg. Maar ook een deel van mijn leven en dat van haar ouders.”

Het is vooral het feit dat het ongeluk voorkomen had kunnen worden, dat het extra pijnlijk maakt. “We weten allemaal dat het gevaarlijk is om je telefoon te gebruiken achter het stuur, en toch blijven mensen het doen. Hoeveel levens moeten er nog verwoest worden voordat iedereen dit serieus neemt?”

Focusflitsers: een stap in de goede richting, maar niet genoeg

Jeroen is blij dat er meer aandacht komt voor MONO rijden en dat het OM stappen onderneemt om afleiding in het verkeer te verminderen. Toch vraagt hij zich af of de focusflitsers voldoende zullen zijn om het probleem écht aan te pakken. “Ik ben een beetje bang dat het een druppel op een gloeiende plaat is,” zegt hij. “Veel mensen zullen alsnog manieren vinden om hun telefoon te blijven gebruiken in de auto.”

Volgens Jeroen is er meer nodig dan alleen handhaving door flitspalen. Hij pleit voor technologie die standaard wordt ingebouwd in auto’s, zodat het gebruik van een telefoon tijdens het rijden automatisch wordt geblokkeerd.

Technologische oplossingen bestaan al

Volgens Jeroen is het onbegrijpelijk dat er nog geen strengere maatregelen zijn getroffen om telefoongebruik in de auto onmogelijk te maken. “De technologie bestaat al. Je kunt instellen dat wanneer een auto harder rijdt dan een bepaalde snelheid, de telefoon automatisch blokkeert of alleen handsfree bellen toestaat.”

Hij benadrukt dat het tijd is om de vrijblijvendheid los te laten en dat er verplichtingen moeten komen. “We hebben ook een helmplicht en een gordelplicht ingevoerd toen bleek dat dit levens redde. Waarom zouden we dan geen verplichte telefoonblokkering in auto’s instellen?”

Minder vrijblijvendheid, meer actie

Jeroen is ervan overtuigd dat er structurele oplossingen moeten komen om dit probleem aan te pakken. Flitsers en boetes zijn goed, maar zolang het niet moeilijker wordt gemaakt om een telefoon te gebruiken in de auto, zal het probleem blijven bestaan. “Het moet iets zijn dat standaard in auto’s wordt ingebouwd. Alleen dan kunnen we écht het verschil maken en ongelukken zoals die van Kirsten voorkomen.”

Hij roept de politiek op om dit probleem serieus aan te pakken en de weg vrij te maken voor wetgeving die het gebruik van mobiele telefoons in de auto automatisch beperkt. “We kunnen niet langer wachten. Elke dag dat we niets doen, lopen er mensen het risico om net als Kirsten slachtoffer te worden van een ongeluk dat volledig te voorkomen was.”

Bewustwording en verantwoordelijkheid

Jeroen blijft zich inzetten om mensen bewust te maken van de gevaren van afleiding in het verkeer. Hij deelt zijn verhaal in de hoop dat bestuurders hun verantwoordelijkheid nemen en hun telefoon uit het zicht houden tijdens het rijden.

“Iedereen denkt: ‘dat overkomt mij niet’ of ‘ik kijk maar heel even’. Maar het kan in een fractie van een seconde misgaan. Het leven van Kirsten en dat van ons is voorgoed veranderd door die ene keuze van een andere bestuurder. Laat dat een waarschuwing zijn voor iedereen die nog steeds zijn telefoon gebruikt achter het stuur.”

Conclusie

De focusflitsers zijn een stap in de goede richting, maar volgens Jeroen is er veel meer nodig om ongelukken door afleiding écht te voorkomen. Hij pleit voor verplichte technologie die telefoongebruik tijdens het rijden onmogelijk maakt en roept de overheid op om strengere wetgeving in te voeren.

Ondertussen blijft hij zich inzetten om het verhaal van Kirsten te delen, in de hoop dat meer mensen zich bewust worden van de destructieve gevolgen van appen achter het stuur. Voor Jeroen, haar familie en vrienden blijft haar verlies een diep gat in hun leven, een wond die nooit volledig zal helen. Maar als haar verhaal ervoor zorgt dat anderen hun telefoon neerleggen en zich volledig focussen op de weg, dan heeft haar dood misschien alsnog levens kunnen redden.