Algemeen
Inschrijving van 11-jarige jongen geweigerd door scholen vanwege kapsel
Onderwijs is van vitaal belang voor elk kind, en school biedt niet alleen de gelegenheid om nieuwe kennis op te doen, maar ook om vriendschappen te sluiten en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Kinderen communiceren, leren en groeien samen, maar soms worden sommige kinderen geweigerd op scholen vanwege regels die de instellingen opleggen, zelfs als het niet om academische prestaties gaat.
Dit verhaal gaat over een jongen genaamd Farouk James, die in Londen woont en bekendheid verwierf vanwege zijn weelderige haar. Hij werd het gezicht van een belangrijke campagne tegen discriminatie nadat hij problemen ondervond bij zijn inschrijving op de middelbare school.
Farouks moeder, Bonnie Miller, voerde een strijd om haar zoon op een school te krijgen. Ze deelde haar ervaring over het zoeken naar een middelbare school voor Farouk en hoe ze herhaaldelijk werd geconfronteerd met obstakels en afwijzingen. Het probleem was dat Londense scholen strikte regels hadden over de lengte van het haar van studenten.
Bonnie legde uit dat Farouk is geboren uit een relatie met haar partner, die afkomstig is uit Ghana. Het verschil in culturen was altijd een welkom aspect binnen hun gezin. Om de traditie van zijn vader te eren, werd Farouks haar nooit geknipt vanaf zijn geboorte tot de leeftijd van 3 jaar. Bonnie deelde dat iedereen in de familie dol was op zijn prachtige haar, dus besloten ze het volumineus te laten groeien. Dit leverde lange tijd geen problemen op, maar toen Farouk naar de middelbare school moest, veranderde de situatie.
“Ik probeerde me aan te melden bij de school waar mijn oudste zoon al studeerde, ondanks hun strenge haarregels. Ik hoopte op een verandering,” vertelde Bonnie. Maar helaas werd haar verzoek meerdere keren afgewezen. Het idee van kinderen dwingen hun haar af te knippen, ongeacht de culturele achtergrond, werd als strijdig met de mensenrechten beschouwd. Bonnie was vastberaden om niet op te geven en pleitte voor wetgeving die kinderen zou beschermen tegen dergelijke verouderde en bestraffende regels.
Het weigeren van een kind op basis van zijn haar, zonder diepgaande redenen, is niet aanvaardbaar, en Farouk is een symbool geworden van de strijd voor gelijke rechten. Bonnie heeft verklaard dat ze haar zoon nooit zal dwingen zijn haar af te knippen om toegang te krijgen tot een school. Het is een kenmerk dat hem onderscheidt en niemand zou dat van hem moeten afnemen.
Wat denk jij? Moet Bonnie blijven vechten voor haar zoon’s recht om naar school te gaan, ongeacht zijn haar, of zou ze de regels moeten respecteren?
De 79-jarige zanger Lee Towers, bekend om zijn karakteristieke stemgeluid en lange verbondenheid met de Rotterdamse marathon, maakt momenteel een moeilijke periode door. De geliefde artiest is recent opnieuw gevallen, wat leidde tot fysieke beperkingen en pijn. Toch blijft hij positief en richt hij zich op herstel, met als doel om sterker terug te komen.
Onverwachte val met fysieke gevolgen
De recente valpartij kwam onverwachts en had directe impact op zijn gezondheid. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee in een open gesprek met De Telegraaf. De val resulteerde in gekneusde ribben, wat hem beperkt in zijn beweging en het ademhalen bemoeilijkt. Zijn hulpmiddel voor mobiliteit, een rollator, is momenteel nauwelijks inzetbaar, wat het dagelijks functioneren uitdagender maakt.
Gezondheidsklachten stapelen zich op
De val komt bovenop een aantal al bestaande medische klachten. Zo werd Lee recent geopereerd aan nierstenen, wat zijn herstel vertraagde. Daarnaast ervaart hij ongemak door een ontsteking in zijn heup, waardoor lopen en andere alledaagse handelingen moeilijker zijn geworden. “Het ging al lastig, maar nu ben ik echt beperkt,” aldus Lee.
Ondanks deze omstandigheden blijft hij vastbesloten. “Ik wil blijven bewegen, hoe moeilijk het ook is.” Met die instelling probeert hij meerdere keren per week de sportschool te bezoeken, om zo zijn conditie op peil te houden.
Gemis van belangrijke momenten
Naast de fysieke klachten speelt ook het gemis van sociale en professionele gebeurtenissen een rol. Zo kon Lee recent niet aanwezig zijn bij de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater. Een feestelijke avond met grote namen als André van Duin en Jenny Arean, maar voor Lee zat deelnemen er niet in. “Dat vond ik erg jammer,” vertelt hij. “Ik kon nauwelijks ademhalen, laat staan zingen.”
Deze gemiste momenten raken hem, maar hij blijft nuchter. Hij weet dat het belangrijk is om goed voor zichzelf te zorgen, zodat hij in de toekomst weer kan deelnemen aan zulke gelegenheden.
Kracht en herstel als rode draad
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om herstel en veerkracht. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie viel hij van een hometrainer en liep hij een breuk in zijn hand op. In beide gevallen vocht hij zich terug, gedreven door zijn sterke karakter en passie voor muziek.
“Ik heb het al vaker moeilijk gehad, maar telkens wist ik terug te komen,” zegt hij. Die instelling typeert hem. Zijn kracht ligt in zijn doorzettingsvermogen, gecombineerd met een optimistische levenshouding.
Mentaal sterk en vol vertrouwen
Hoewel de fysieke uitdagingen groot zijn, blijft Lee mentaal sterk. Hij mist het optreden, het contact met zijn publiek en het samenzijn met collega’s. Toch houdt hij vast aan een positieve kijk op de toekomst. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan momenteel op een laag pitje, maar hij is vastbesloten om te herstellen en fit te zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Hoopvol vooruitkijken
Voor Lee Towers draait het leven, ook in deze fase, om perspectief. Hij richt zich op kleine stappen vooruit en blijft geloven in herstel. Zijn verhaal laat zien dat veerkracht niet aan leeftijd gebonden is, en dat positiviteit en doorzettingsvermogen ook in moeilijke tijden veel kunnen betekenen.
“Zolang ik kan blijven lachen en blijven dromen, blijf ik doorgaan,” zegt hij. Daarmee is zijn boodschap helder: ook wanneer het leven tijdelijk vertraagt, blijft het de moeite waard om vooruit te kijken.