Algemeen
Echtpaar verwacht eeneiige tweeling – verstijft als dokter zegt “Het spijt me”
Iedereen die ooit in verwachting is geweest, weet hoe opwindend het is. Vooral als je in één keer twee baby’s verwacht, wordt de opwinding nog intenser.
Matt en Jodi Parry ervaarden deze emoties in overvloed toen ze ontdekten dat Jodi zwanger was van een tweeling. Het stel had al een zoon en keek uit naar de komst van twee nieuwe leden in hun gezin.
Hun vreugde en hoop werden echter overschaduwd door angst toen hun arts hen naar zijn kantoor riep en drie aangrijpende woorden uitsprak: “Het spijt me.”
De ouders, Matt en Jodi Parry, werden verrast toen de dokter hen vertelde dat hun tweeling, Abigail en Isobel, die te vroeg geboren waren, het Syndroom van Down hadden. De manier waarop de dokter het nieuws bracht, was echter niet erg professioneel. Jodi beschrijft het als een “levenslange straf.”
“Op die dag voelde ik me geen moeder,” zei ze. “Ik voelde me in de war en eenzaam.”
Matt en Jodi kregen te horen dat de kans op de geboorte van een tweeling met het Syndroom van Down één op de miljoen is. Helaas ontvingen ze weinig hulp of advies over hoe ze voor baby’s met het Syndroom van Down moesten zorgen.
Niemand legde uit dat hun gezin van vijf gelukkig kon zijn en een normaal leven kon leiden, net als elk ander gezin.
In het begin waren Jodi en Matt erg bang. Ze wisten niet of hun meisjes ooit zouden kunnen lopen, praten of naar school zouden kunnen gaan. De familie zocht zelf zoveel mogelijk informatie. Terwijl buitenstaanders medelijden met het gezin hadden, werden Abigail en Isobel overladen met liefde door de mensen die hen goed kenden.
“Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom hij spijt had. Als ik hem ooit weer zie, zal ik hem Abigail en Isobel laten zien en hem vragen waarom hij spijt had,” zegt Jodi. “Ik zou Abigail en Isobel voor niets in de wereld willen ruilen.”
Vandaag, vijf jaar later, hebben de meisjes bewezen dat de dokter het bij het verkeerde eind had, evenals alle vooroordelen in hun omgeving. Elke persoon, ongeacht hun beperking, verdient een kans in het leven, en Abigail en Isobel zijn daar levende voorbeelden van.
Bekijk deze inspirerende familie in de onderstaande video:
Jarenlang hebben mensen over de hele wereld geprobeerd anderen onzichtbaar te maken, ze te verbergen en te negeren vanwege hun beperkingen. Maar mensen met het Syndroom van Down verdienen dezelfde kansen als anderen. Like en deel als je het daarmee eens bent!
De 79-jarige zanger Lee Towers, bekend om zijn karakteristieke stemgeluid en lange verbondenheid met de Rotterdamse marathon, maakt momenteel een moeilijke periode door. De geliefde artiest is recent opnieuw gevallen, wat leidde tot fysieke beperkingen en pijn. Toch blijft hij positief en richt hij zich op herstel, met als doel om sterker terug te komen.
Onverwachte val met fysieke gevolgen
De recente valpartij kwam onverwachts en had directe impact op zijn gezondheid. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee in een open gesprek met De Telegraaf. De val resulteerde in gekneusde ribben, wat hem beperkt in zijn beweging en het ademhalen bemoeilijkt. Zijn hulpmiddel voor mobiliteit, een rollator, is momenteel nauwelijks inzetbaar, wat het dagelijks functioneren uitdagender maakt.
Gezondheidsklachten stapelen zich op
De val komt bovenop een aantal al bestaande medische klachten. Zo werd Lee recent geopereerd aan nierstenen, wat zijn herstel vertraagde. Daarnaast ervaart hij ongemak door een ontsteking in zijn heup, waardoor lopen en andere alledaagse handelingen moeilijker zijn geworden. “Het ging al lastig, maar nu ben ik echt beperkt,” aldus Lee.
Ondanks deze omstandigheden blijft hij vastbesloten. “Ik wil blijven bewegen, hoe moeilijk het ook is.” Met die instelling probeert hij meerdere keren per week de sportschool te bezoeken, om zo zijn conditie op peil te houden.
Gemis van belangrijke momenten
Naast de fysieke klachten speelt ook het gemis van sociale en professionele gebeurtenissen een rol. Zo kon Lee recent niet aanwezig zijn bij de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater. Een feestelijke avond met grote namen als André van Duin en Jenny Arean, maar voor Lee zat deelnemen er niet in. “Dat vond ik erg jammer,” vertelt hij. “Ik kon nauwelijks ademhalen, laat staan zingen.”
Deze gemiste momenten raken hem, maar hij blijft nuchter. Hij weet dat het belangrijk is om goed voor zichzelf te zorgen, zodat hij in de toekomst weer kan deelnemen aan zulke gelegenheden.
Kracht en herstel als rode draad
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om herstel en veerkracht. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie viel hij van een hometrainer en liep hij een breuk in zijn hand op. In beide gevallen vocht hij zich terug, gedreven door zijn sterke karakter en passie voor muziek.
“Ik heb het al vaker moeilijk gehad, maar telkens wist ik terug te komen,” zegt hij. Die instelling typeert hem. Zijn kracht ligt in zijn doorzettingsvermogen, gecombineerd met een optimistische levenshouding.
Mentaal sterk en vol vertrouwen
Hoewel de fysieke uitdagingen groot zijn, blijft Lee mentaal sterk. Hij mist het optreden, het contact met zijn publiek en het samenzijn met collega’s. Toch houdt hij vast aan een positieve kijk op de toekomst. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan momenteel op een laag pitje, maar hij is vastbesloten om te herstellen en fit te zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Hoopvol vooruitkijken
Voor Lee Towers draait het leven, ook in deze fase, om perspectief. Hij richt zich op kleine stappen vooruit en blijft geloven in herstel. Zijn verhaal laat zien dat veerkracht niet aan leeftijd gebonden is, en dat positiviteit en doorzettingsvermogen ook in moeilijke tijden veel kunnen betekenen.
“Zolang ik kan blijven lachen en blijven dromen, blijf ik doorgaan,” zegt hij. Daarmee is zijn boodschap helder: ook wanneer het leven tijdelijk vertraagt, blijft het de moeite waard om vooruit te kijken.