Algemeen
Burgerlijke gerechtigheid: Het verhaal van de “wraakmoeder” die de moordenaar van haar kind in de rechtbank neerschoot
Op 6 maart 1981 betrad Marianne Bachmeier met vastberadenheid de rechtszaal in Lübeck, Duitsland. Plotseling greep ze een geladen pistool uit haar tas en opende het vuur op Klaus Grabowski, een 35-jarige zedendelinquent die werd beschuldigd van ontvoering, misbruik en de moord op haar 7-jarige dochter, Anna Bachmeier.
Binnen enkele seconden had Grabowski zijn laatste adem uitgeblazen, na te zijn geraakt door zeven kogels van Marianne. De wraakzuchtige moeder toonde geen spoor van berouw en werd onmiddellijk gearresteerd. Nu, 40 jaar later, blijft “Revenge mom” nog steeds voortleven in de gedachten van mensen, en haar veroordeling blijft een verdeelde natie achterlaten.
Het verlies van een kind is een onbeschrijfelijke tragedie en een van de meest hartverscheurende ervaringen die een ouder kan doormaken.
Het leven van Marianne Bachmeier veranderde voorgoed op 5 mei 1980. In de jaren ’80 was ze een worstelende alleenstaande moeder die een café runde in Lübeck, Noord-Duitsland.
Marianne’s eigen jeugd was getekend door ellende en trauma’s. Haar vader was ooit lid van de beruchte Waffen-SS, een organisatie in nazi-Duitsland. Ze werd meerdere keren verkracht door verschillende mannen tijdens haar jeugd. Op 16-jarige leeftijd werd ze zwanger en kon ze haar baby niet alleen opvoeden, dus koos ze ervoor om het kind voor adoptie af te staan. Op 18-jarige leeftijd raakte ze opnieuw zwanger en deed ze hetzelfde.
In 1973 beviel Marianne van haar derde kind, Anna, en bleef ze als alleenstaande moeder voor haar zorgen. Anna werd omschreven als een gelukkig en open-minded kind, maar tragisch genoeg zou ze en haar familie spoedig een gruwelijk lot ondergaan.
In mei 1980 ontstond er ruzie tussen Anna en Marianne. Anna besloot te spijbelen en ging in plaats daarvan naar een vriendin. Onderweg werd ze ontvoerd door Klaus Grabowski, een lokale slager van 35 jaar oud.
Grabowski hield Anna urenlang gevangen, misbruikte haar en wurgde haar uiteindelijk tot de do0d. Hij begroef haar lichaam in een kist langs de oever van een kanaal. Grabowski werd later gearresteerd, maar had al een geschiedenis als veroordeelde zedendelinquent.
Tijdens het proces beweerde Grabowski dat Anna hem had proberen te verleiden en af te persen, en gaf hij haar de schuld van zijn gruweldaad. Deze verklaring bracht Marianne tot razernij.
Op 6 maart 1981, op de derde dag van het proces, smokkelde Marianne een pistool de rechtszaal binnen en schoot Grabowski neer, waarbij ze zeven van de acht kogels op hem afvuurde. Ze werd onmiddellijk gearresteerd en beweerde later dat ze hem had neergeschoten in een droomtoestand.
Deskundigen getuigden echter dat haar actie speciale oefening vereiste, wat suggereerde dat ze de schietpartij had gepland. Ze schreef ook een boodschap die aan Anna was gericht, versierd met zeven harten, als eerbetoon aan elk jaar van Anna’s leven.
Marianne werd uiteindelijk veroordeeld voor do0dslag met voorbedachten rade en illegaal wapenbezit. Ze kreeg een straf van zes jaar, maar werd na drie jaar vrijgelaten.
Haar straf verdeelde de bevolking: sommigen vonden het gerechtvaardigd, anderen vonden het te zwaar of te mild.
Na haar vrijlating emigreerde Marianne naar Nigeria en trouwde met een Duitse leraar. Na een scheiding verhuisde ze naar Sicilië, waar ze werd gediagnosticeerd met alvleesklierkanker. Ze keerde terug naar Lübeck, waar ze op 17 september 1996 overleed en naast haar dochter werd begraven.
Het verhaal van Marianne Bachmeier blijft onderwerp van discussie. Velen prijzen haar daad als gerechtigheid voor haar dochter, terwijl anderen vinden dat ze het rechtssysteem had moeten laten beslissen. Wat is uw mening? We horen graag uw gedachten in onze commentaarsectie op Facebook.
Suzan & Freek delen hoopvolle update: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden”
Een week na het hartverscheurende nieuws dat Freek (32) kampt met een ernstige vorm van longk*nker, delen Suzan & Freek opnieuw een persoonlijke update. Via Instagram lieten ze hun volgers weten hoe het nu met Freek gaat. Hun boodschap is eerlijk, emotioneel én hoopvol: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.”
Een intiem moment gedeeld
In hun Instagram Stories plaatste het geliefde muzikale duo een ontroerende selfie, vergezeld van een lange tekst waarin ze hun gevoelens van de afgelopen dagen verwoorden. De foto laat Suzan en Freek zien zoals we ze kennen: dicht bij elkaar, verbonden en sterk. Maar achter die blik schuilt een week die hun leven voorgoed veranderde.
“Omringd door onze lieve vrienden en familie, die ons nog geen moment los hebben gelaten, hebben we afgelopen week geprobeerd de keiharde klap een plek te geven,” schrijven ze. “Samen zoeken we naar richting in deze bizarre situatie.”
Wat volgde na het schokkende bericht dat Freek ongeneeslijk z!ek is, was een stroom van steunbetuigingen uit het hele land. Fans, collega-artiesten en volgers lieten massaal weten met hen mee te leven. En juist die liefdevolle omgeving helpt hen nu om de draad op hun eigen manier op te pakken.
“Ons toekomstbeeld is ineens niet meer vanzelfsprekend”
In hun bericht geven Suzan & Freek ook een inkijkje in hun emotionele beleving. “Het voelt allemaal nog zo onwerkelijk en beangstigend, omdat ons beeld van ‘lekker samen oud worden’ nu ineens geen vanzelfsprekendheid meer is.”
Een opmerking die recht naar het hart gaat van iedereen die zelf wel eens met z!ekte of verlies te maken heeft gehad. Juist dat toekomstbeeld — samen dromen, plannen maken, genieten van kleine dingen — wordt plots op losse schroeven gezet. Toch kiezen Suzan en Freek bewust voor strijdlust. “We hebben besloten er samen de schouders onder te zetten en er vol voor te vechten.”
Eerste stappen in het behandeltraject
Ook delen ze medische details over Freeks huidige situatie. Hij is inmiddels gestart met een vorm van levensverlengende medicatie, en dat brengt gelukkig enige verbetering. “Freek is begonnen aan de medicatie (gelukkig geen chemotherapie), bedoeld om de k*nker zoveel mogelijk te remmen. En sinds hij gestart is, voelt hij zich fysiek weer een stuk beter.”
Wat opvalt, is dat Freek aanvankelijk slechts met een ‘onschuldig hoestje’ naar de dokter ging. “Na maanden eindelijk verlost van dat hoestje, en inmiddels ook weer een paar gezonde kilo’s erbij.” Dat zijn kleine, maar hoopgevende tekenen die houvast bieden.
De komende periode staan er opnieuw z!ekenhuiscontroles op de agenda. Dan zal blijken of de behandeling daadwerkelijk aanslaat. “Als dat zo is, kan de situatie hopelijk voor een langere tijd stabiel blijven,” schrijven ze.
“We houden ons vast aan mensen die al jaren leven met deze medicijnen”
Hoewel ze realistisch blijven over de ernst van de situatie, zoeken Suzan & Freek nadrukkelijk naar lichtpuntjes. Ze geven aan dat de gebruikte medicatie op den duur minder effectief wordt, omdat de k*nkercellen resistent kunnen worden. Maar er zijn voorbeelden van mensen die al jaren vooruit kunnen dankzij dezelfde behandeling. “Daar houden we ons aan vast,” klinkt het hoopvol. “En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”
Zwangerschap als lichtpunt in donkere tijden
Tegelijkertijd speelt er ook iets moois in het leven van het duo: Suzan is zwanger van hun eerste kindje. Eerder lieten ze al weten dat deze zwangerschap hen kracht geeft. “We focussen ons nu zoveel mogelijk op de baby, onze allergrootste droom,” schreven ze vorige week al. Suzan is inmiddels het eerste trimester door, en gelukkig verloopt de zwangerschap voorspoedig.
In hun nieuwe update delen ze dat er veel gelachen werd tijdens hun optredens, onder meer om de snacks die ze backstage verstopten om Suzan door haar cravings heen te helpen. “De echo’s zien er goed uit en de baby stuitert vrolijk op en neer.” Die kleine bewegingen vormen voor hen een bron van geluk en hoop in een moeilijke tijd.
Fans reageren massaal: “Jullie zijn licht in donkere dagen”
Op sociale media wordt massaal gereageerd op de update van Suzan & Freek. Onder de oorspronkelijke post stromen de reacties binnen. Veel volgers geven aan geraakt te zijn door de openhartigheid van het stel. “Ik word hier gewoon emotioneel van,” schrijft iemand. “Niet alleen jullie muziek is prachtig, maar jullie zijn ook twee geweldige mensen.”
Andere volgers prijzen de manier waarop het duo zich kwetsbaar opstelt. “Zoveel kracht en liefde in één bericht. Dankjewel dat jullie ons meenemen op deze reis,” laat iemand weten. De post wordt breed gedeeld en geliket, en vele bekende Nederlanders hebben hun steun uitgesproken.
Muziek als houvast
Ondanks de onzekerheid en de intensiteit van de afgelopen dagen, blijven Suzan & Freek vasthouden aan wie ze zijn: muzikanten, makers, partners en ouders-in-spe. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. “Tot nu toe hebben we nog elke dag samen muziek gemaakt, en dat voelt zó fijn.”
Die muziek biedt niet alleen hen troost, maar ook hun fans. Voor velen zijn de liedjes van Suzan & Freek een veilige plek, een bron van herkenning en troost. En juist nu, in deze fase van hun leven, krijgt hun werk een diepere lading.