Algemeen
Een geëmotioneerde Jean-Marie Pfaff onthult ingrijpend nieuws over zijn vrouw
Jean-Marie Pfaff, de voormalige topvoetballer en realityster, heeft onlangs zijn zeventigste verjaardag gevierd. In een openhartig interview met Shownieuws spreekt hij over de uitdagende periode die hij en zijn gezin hebben doorgemaakt, een periode die nog steeds voortduurt. “Het kan altijd beter,” merkt hij op.
De Gezondheidscrisis van Zijn Vrouw
Jean-Marie haalt herinneringen op aan de moeilijke momenten die zijn vrouw Carmen heeft moeten doorstaan. In mei dit jaar kreeg Carmen, op 67-jarige leeftijd, een hersenbloeding tijdens een vliegreis naar Mallorca. Na een verblijf op de intensive care in Spanje en een acht weken durende revalidatieperiode, keerde ze terug naar huis.
Traumatische Ervaring met Overval
De familie Pfaff werd in augustus geconfronteerd met een overval in hun eigen huis. Carmen, die net een week thuis was uit het ziekenhuis, stond te strijken toen drie indringers de woning binnenvielen. Ze waren op zoek naar goud, diamanten en Jean-Maries Rolex-horloge. “Dat is niet het ergste, ik heb mijn vrouw nog. Maar het is onmiskenbaar zwaar, heel zwaar,” aldus de voormalige doelman.
Een Veranderde Realiteit
Verder vertelt Jean-Marie over de huidige toestand van zijn vrouw. Zijn woorden zijn aangrijpend en hebben geleid tot vele meelevende reacties. “Het kan beter,” zegt hij. “Ik kan er eigenlijk weinig over zeggen. Het is niet meer de Carmen van vroeger. Maar we zijn dankbaar dat we haar nog hebben.”
De frustratie van Elianne Zweipfenning, de ex-partner van zanger Thomas Berge, klinkt luid en duidelijk: ondanks haar centrale rol in het leven van hun kinderen mag ze haar achternaam niet aan die van hen toevoegen. Haar emotionele oproep op Instagram raakt een gevoelige snaar en wakkert de discussie aan over de rechten van moeders binnen het Nederlandse naamsrecht.
Een moeder die alles geeft, maar geen naam mag geven
In haar openhartige bericht vertelt Elianne hoe zij de kinderen negen maanden heeft gedragen en hoe zij er alleen voor stond toen Thomas geen contact wilde. Nu nog zijn de kinderen tachtig procent van de tijd bij haar, en ook de volledige financiële verantwoordelijkheid ligt dit jaar bij haar. Ze heeft haar carrière op pauze gezet voor haar kinderen, maar wordt juridisch buitenspel gezet: zonder de toestemming van de vader mag ze haar achternaam niet toevoegen aan die van de kinderen.
Een wet die moeders weinig ruimte geeft
De wet is helder, maar hard: voor het wijzigen van de achternaam van een minderjarig kind is toestemming van beide ouders vereist. Als die toestemming er niet is, moet de andere ouder naar de rechter stappen. Die beoordeelt of de wijziging in het belang van het kind is – een langdurig en emotioneel belastend traject dat in veel gevallen op verzet stuit, vooral wanneer de relatie tussen de ouders moeizaam is.
Monica Geuze ondervindt hetzelfde obstakel
Elianne is niet de enige. Ook Monica Geuze vertelde in haar populaire podcast Geuze & Gorgels over haar frustraties. Haar dochter Zara-Lizzy draagt alleen de achternaam van vader Lars Veldwijk, ondanks het feit dat Monica al jaren als alleenstaande moeder voor haar zorgt. “Het is absurd dat ik moet aantonen dat ik vijf jaar alleen voor mijn dochter heb gezorgd om mijn achternaam te mogen toevoegen,” zegt Monica. Ook zij noemt het oneerlijk dat moeders zo hard moeten vechten voor iets dat zo vanzelfsprekend zou moeten zijn.
Nieuwe wet, oude problemen
Met de invoering van de Wet Introductie Gecombineerde Geslachtsnaam (WIGG) per 1 januari 2024 leek er verbetering op komst. Deze wet biedt ouders de mogelijkheid om hun kind de achternamen van beide ouders te geven. Toch blijkt in de praktijk dat dit vooral opgaat voor nieuwe ouders. Voor kinderen die vóór 1 januari 2025 zijn geboren, kan de wijziging slechts met terugwerkende kracht worden aangevraagd – en ook daar geldt de dubbele toestemming.
Een oproep tot verandering
Elianne roept vrouwen op om hun ervaringen te delen via een platform dat ze onder haar post heeft gelinkt. Ze hoopt zo het debat breder op de kaart te zetten. “Onrecht maakt me onrustig en verdrietig,” schrijft ze. “Maar ik ben bereid om dit aan te kaarten, voor mezelf én voor andere moeders.”
Tijd voor een eerlijker systeem?
De verhalen van Elianne en Monica werpen de vraag op of het huidige systeem wel recht doet aan de werkelijkheid van veel alleenstaande moeders. Waarom krijgt een moeder, die alles doet en alles geeft, niet de mogelijkheid om haar naam te verbinden aan die van haar kind? De roep om een eerlijker, moeder-inclusiever naamsrecht wordt steeds luider. De vraag is: wanneer luistert de politiek?