Algemeen
Echtpaar verwacht eeneiige tweeling – verstijft als dokter zegt “Het spijt me”
Iedereen die ooit in verwachting is geweest, weet hoe opwindend het is. Vooral als je in één keer twee baby’s verwacht, wordt de opwinding nog intenser.
Matt en Jodi Parry ervaarden deze emoties in overvloed toen ze ontdekten dat Jodi zwanger was van een tweeling. Het stel had al een zoon en keek uit naar de komst van twee nieuwe leden in hun gezin.
Hun vreugde en hoop werden echter overschaduwd door angst toen hun arts hen naar zijn kantoor riep en drie aangrijpende woorden uitsprak: “Het spijt me.”
De ouders, Matt en Jodi Parry, werden verrast toen de dokter hen vertelde dat hun tweeling, Abigail en Isobel, die te vroeg geboren waren, het Syndroom van Down hadden. De manier waarop de dokter het nieuws bracht, was echter niet erg professioneel. Jodi beschrijft het als een “levenslange straf.”
“Op die dag voelde ik me geen moeder,” zei ze. “Ik voelde me in de war en eenzaam.”
Matt en Jodi kregen te horen dat de kans op de geboorte van een tweeling met het Syndroom van Down één op de miljoen is. Helaas ontvingen ze weinig hulp of advies over hoe ze voor baby’s met het Syndroom van Down moesten zorgen.
Niemand legde uit dat hun gezin van vijf gelukkig kon zijn en een normaal leven kon leiden, net als elk ander gezin.
In het begin waren Jodi en Matt erg bang. Ze wisten niet of hun meisjes ooit zouden kunnen lopen, praten of naar school zouden kunnen gaan. De familie zocht zelf zoveel mogelijk informatie. Terwijl buitenstaanders medelijden met het gezin hadden, werden Abigail en Isobel overladen met liefde door de mensen die hen goed kenden.
“Tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom hij spijt had. Als ik hem ooit weer zie, zal ik hem Abigail en Isobel laten zien en hem vragen waarom hij spijt had,” zegt Jodi. “Ik zou Abigail en Isobel voor niets in de wereld willen ruilen.”
Vandaag, vijf jaar later, hebben de meisjes bewezen dat de dokter het bij het verkeerde eind had, evenals alle vooroordelen in hun omgeving. Elke persoon, ongeacht hun beperking, verdient een kans in het leven, en Abigail en Isobel zijn daar levende voorbeelden van.
Bekijk deze inspirerende familie in de onderstaande video:
Jarenlang hebben mensen over de hele wereld geprobeerd anderen onzichtbaar te maken, ze te verbergen en te negeren vanwege hun beperkingen. Maar mensen met het Syndroom van Down verdienen dezelfde kansen als anderen. Like en deel als je het daarmee eens bent!
De deelname aan het RTL 4-programma ‘Uit De Schulden’ eist zijn tol van Kevin en Susanne. De druk om uit hun financiële problemen te komen, blijkt zwaarder dan verwacht, en het stel overweegt nu om de handdoek in de ring te gooien. “Mijn kop staat er niet naar,” aldus een moegestreden Kevin.
Toen presentator John Williams bij het stel langskwam, werd direct duidelijk hoe gespannen de situatie was. Kevin weigerde aanvankelijk in beeld te komen, openlijk sprekend over zijn gevoelens van ‘overspannenheid’ en ‘depressie’. Hoewel hij later toch aanschoof, bleef het gesprek verre van hoopvol.
Susanne uitte haar zorgen over haar partner: “Hij zit erdoorheen. Hij wil letterlijk niks, nergens toe in staat.” De mentale tol van hun financiële worsteling wordt pijnlijk duidelijk.
De Weg Naar Herstel: Te Zwaar Voor Nu
John Williams vraagt zich af of de deelname aan het veelbesproken programma de oorzaak is van hun neerslachtigheid. Susanne ontkent dit, maar is wel eerlijk over hun huidige capaciteit.
“We zouden dit dolgraag willen, maar dit is niet verstandig om te doen,” legt ze uit. “We zijn nog niet in staat om dit proces aan te gaan.” Kevin beaamt dit gevoel van overbelasting: “Ik ben op dit moment nog niet toe aan werk en het hele traject daarnaartoe ook niet.”
Noodkreet om Rust: Zelfbescherming Primeert
De conclusie van het stel is eensgezind en duidelijk. “We hebben nu rust nodig,” stelt Susanne, “Anders lopen we onszelf voorbij.”
Het lijkt erop dat de emotionele en mentale belasting van het traject om uit de schulden te komen, op dit moment te groot is voor Kevin en Susanne.
Hun besluit om te stoppen is een noodkreet om zelfbescherming, in de hoop dat ze, na een periode van rust, de kracht vinden om hun strijd tegen de schulden weer op te pakken. Hoe zal dit hun verdere weg beïnvloeden?