Johan (82): “Ik word nooit meer uitgenodigd voor verjaardagen, zelfs niet door mijn eigen kinderen”

Johan, 82 jaar, kijkt vanuit zijn appartement naar buiten, maar voelt zich van binnen somber. Familiebijeenkomsten, die ooit vreugde brachten, zijn nu slechts herinneringen. “Ik word nooit meer uitgenodigd voor verjaardagen,” zegt hij met verdriet, “zelfs niet door mijn eigen kinderen.” Johan voelt zich vaak buitengesloten, net als veel ouderen. Hij heeft vier kinderen en kleinkinderen, maar hoort zelden nog over hun feesten. Het gevoel van onzichtbaarheid is pijnlijk. Hij mist de tijd dat verjaardagen gezamenlijk werden gevierd en verlangt naar een eenvoudig gebaar van inclusie.

“Vroeger deden we alles samen,” zegt Johan. Maar tegenwoordig hoort hij pas achteraf van feestjes, alsof hij vergeten wordt. Zijn eenzaamheid reikt verder dan het niet bijwonen van de feesten; het gaat om het gevoel van uitgesloten zijn door zijn familie. Hij denkt dat mensen hem saai vinden en liever niet uitnodigen. Dit maakt hem verdrietig, vooral omdat hij zich nog betrokken wil voelen bij het leven van zijn kinderen en kleinkinderen.

Zelfs zijn eigen verjaardag wordt amper nog gevierd. “Vroeger kwamen ze allemaal langs, nu was alleen mijn buurvrouw er,” vertelt hij. Johan’s situatie weerspiegelt een veel voorkomend probleem onder ouderen: de eenzaamheid en het gemis aan sociale verbondenheid. Bijna de helft van de 75-plussers ervaart gevoelens van eenzaamheid in Nederland.

Het is vaak moeilijk te begrijpen waarom ouderen buitengesloten worden van sociale evenementen. Misschien door drukke levens of omdat mensen het te lastig vinden om ouderen erbij te betrekken. Maar Johan vindt dat geen excuus. Hij heeft altijd voor zijn kinderen gezorgd en verlangt simpelweg naar het gevoel erbij te horen.

“Ze denken misschien dat ik liever thuisblijf, maar dat is helemaal niet waar,” zegt Johan. Hij wil gewoon weer genieten van de simpele dingen: het gelach van zijn kleinkinderen, gesprekken met zijn kinderen, en het gevoel ergens bij te horen.

Wat kan er gedaan worden om mensen zoals Johan te helpen? Het antwoord is simpel: betrek ouderen bij familiefeesten, nodig ze uit en zorg ervoor dat ze zich gewaardeerd voelen. Deze kleine gebaren maken een wereld van verschil voor hun gevoel van verbondenheid.

Johan hoopt dat zijn verhaal anderen inspireert om hun ouders en grootouders meer bij hun leven te betrekken. “Wij hebben nog zoveel te geven,” zegt hij, “we willen nog steeds een deel zijn van het leven van onze dierbaren.”

Zijn verhaal is een herinnering aan het belang van inclusie van ouderen. Het is makkelijk te denken dat ze liever niet komen, maar vaak verlangen ze juist naar die betrokkenheid. Hun aanwezigheid maakt elke bijeenkomst specialer en zorgt ervoor dat ze zich geliefd en gewaardeerd voelen – iets waar iedereen, ongeacht hun leeftijd, recht op heeft.

“Ik wil dat ze weten dat ik er nog ben,” zegt Johan. “Dat ik nog steeds hun vader en opa ben en dat ik nog steeds van ze houd.”

Dus wanneer je de volgende keer een verjaardag of familiebijeenkomst organiseert, vergeet niet je oudere familieleden uit te nodigen. Voor hen kan dit het verschil maken tussen eenzaamheid en het gevoel ergens bij te horen, een gevoel dat iedereen verdient.