Algemeen
Als je merkt dat je kind op groepsfoto’s steeds zijn neus bedekt, is het belangrijk om te begrijpen waarom dat zo is
Je herkent je misschien in wat ik ga beschrijven. Soms lees ik taal die ik amper begrijp en realiseer me dan dat het toch echt Engels is, zij het in de vorm van modern jargon dat jongeren gebruiken. Soms stuit ik ook op nieuwe trends of bewegingen, zoals ‘cancel culture’, en vraag me af wanneer ik de boot heb gemist.
Net als de seizoenen, komen en gaan online trends. Ik zou niet eerlijk zijn als ik zou zeggen dat ik hier in het verleden veel aandacht aan besteedde, maar dat neemt niet weg dat ze tijdens hun korte levensduur enorm populair kunnen worden.
Online Uitdagingen
Er zijn trends die positief bijdragen, zoals de ALS Ice Bucket Challenge, die mensen aanmoedigd hebben om bij te dragen aan een goede zaak. Maar er zijn ook trends die minder voordelig zijn voor de samenleving of ronduit gevaarlijk, zoals de ‘Tide Pod Challenge’ van 2018.
Er is nu een nieuwe trend in opkomst, vooral onder jongeren, die te maken heeft met groepsfoto’s. Deze trend, ‘neusbedekking’ genoemd, houdt in dat mensen hun hand gebruiken om hun neus (en dus een groot deel van hun gezicht) te bedekken om niet op foto’s te verschijnen.
Is het vreemd? Ja, dat denk ik wel, maar dat maakt het niet minder waar.
Deze trend leidde tot speculaties dat het een soort geheim signaal was, maar de werkelijke reden is simpeler.
Eenvoudige Verklaring
De Britse opvoedingsdeskundige Amanda Jenner legde in een interview met Fabulous uit: “Het bedekken van hun gezicht is voor jongeren een manier om zichzelf te verbergen zonder hun ouders te irriteren door te weigeren op de foto te gaan.
“Ouders willen graag het moment vastleggen, maar voor tieners kan dit lastig zijn. Ze zitten vaak in een fase waarin ze worstelen met hun uiterlijk, zoals acne of beugels, of een gebrek aan zelfvertrouwen.”
Jenner benadrukt dat ‘neusbedekking’ belangrijk kan zijn voor jongeren die bang zijn dat hun foto’s online gedeeld worden en bespot door leeftijdsgenoten.
Dit kan leiden tot schadelijke opmerkingen en andere problemen. Jenner adviseert ouders om te onthouden dat deze fase normaal is tijdens de adolescentie, waarbij het zoeken naar onafhankelijkheid en het stellen van persoonlijke grenzen deel uitmaken van de ontwikkeling.
Heb je jongeren gezien die hun neus bedekken op foto’s? Deel je ervaringen in de commentaarsectie.
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.