Algemeen
Freek (van Suzan) is ongeneeslijk ziek: Heeft niet lang meer te leven
Zware klap voor Suzan en Freek: Freek Rikkerink ongeneeslijk ziek, maar eerste kindje op komst
Het nieuws kwam als een mokerslag: Freek Rikkerink (32), de helft van het populaire muzikale duo Suzan en Freek, heeft uitgezaaide longk*nker. Dat maakte het stel dinsdag bekend via hun Instagramaccount. Het verdrietige nieuws komt op het moment dat ze ook een lichtpuntje delen: Suzan is zwanger van hun eerste kindje. “We gaan nog zo lang mogelijk genieten van de tijd die ons samen gegund is,” schrijven ze in een emotionele post.
Een wereld die op zijn kop staat
Suzan en Freek, die bekend zijn van hits als Ken je dat gevoel en Als het avond is, deelden het nieuws met hun ruim 500.000 volgers. “Gisteren is onze wereld compleet op zijn kop gezet,” begint hun bericht. “We hebben te horen gekregen dat er bij Freek uitgezaaide longk*nker is geconstateerd. Door deze uitzaaiingen is er geen kans meer op genezing.”
Het stel vertelt dat ze compleet uit het veld zijn geslagen. “Het voelt zo oneerlijk,” schrijven ze openhartig. “We zijn al 18 jaar onafscheidelijk en hebben samen nog zo veel moois om voor te leven.” Hun liefde voor elkaar en voor het leven klinkt door in elk woord.
Een nieuw leven in een moeilijke tijd
Naast het verdrietige nieuws over Freek, deelt het stel ook een bijzonder en hoopvol bericht: ze verwachten hun eerste kindje. Suzan (32) is zwanger en eind dit jaar uitgerekend. In een periode die zo donker is, geeft dit nieuws hen een reden om te blijven hopen en genieten.
“Het kindje dat we verwachten, geeft ons kracht,” zegt een bekende van het stel. “Ze kijken er enorm naar uit om ouders te worden, ook al hangt er nu zoveel onzekerheid omheen.”
Optredens en werk op pauze
Suzan en Freek hebben besloten om per direct te stoppen met alle optredens en werkzaamheden. Hun focus ligt nu volledig op elkaar en op de tijd die ze nog samen hebben. “We gaan nog zo lang mogelijk genieten van de tijd die ons samen gegund is, ook al weten we niet hoe lang dat zal zijn,” schrijven ze.
Het nieuws dat het duo voorlopig niet meer op het podium te zien zal zijn, kwam hard aan bij hun fans. Toch overheerst begrip en medeleven. “Neem alle tijd die jullie nodig hebben,” schrijft een fan onder hun bericht. “Jullie muziek blijft altijd in ons hart.”
Een golf van steunbetuigingen
De reacties op het nieuws zijn hartverwarmend en overweldigend. Bekende collega’s zoals Ilse DeLange en Guus Meeuwis hebben laten weten dat ze meeleven met het stel. “Wat verschrikkelijk… Ik wens jullie alle kracht en liefde om samen en met de mensen om jullie heen hier doorheen te komen,” schreef Ilse DeLange. Guus Meeuwis voegde daaraan toe: “Wat een onbeschrijflijk verschrikkelijk nieuws. Heel veel sterkte en alle liefde voor jullie samen.”
Ook andere artiesten en fans spreken hun medeleven uit. De reacties laten zien hoeveel Suzan en Freek betekenen voor hun publiek, en hoe hun muziek en persoonlijkheid mensen hebben geraakt.
In het geheim getrouwd: een liefde voor het leven
Suzan en Freek leerden elkaar al kennen op de middelbare school. Hun liefde groeide uit tot een hechte band die niet alleen privé, maar ook professioneel standhield. In december 2023 stapten ze in het geheim in het huwelijksbootje. Het werd een droomweekend dat ze omschreven als “alleen maar liefde, heerlijk tafelen, janken om de speeches en gedanst tot we niet meer konden, en dat alles met de allerliefste vrienden en familie om ons heen.”
In een interview in 2021 vertelde Freek hoe hun zangcarrière hen nog dichter bij elkaar bracht. “Het voelt alsof heel veel mensen op ons zijn afgekomen en dat wij als reactie daarop dichter bij elkaar zijn gaan staan,” zei hij destijds.
Suzan was het daar volledig mee eens. “We kunnen die ervaringen alleen met elkaar delen. Door de muziek zijn we juist nog meer een team geworden, het is alleen maar beter geworden,” vertelde ze.
Rust en privacy: “We blijven elkaar vasthouden”
In hun emotionele bericht vragen Suzan en Freek om rust en privacy in deze moeilijke tijd. Ze willen zich volledig kunnen richten op elkaar, op hun ongeboren kindje en op de momenten die nog komen. “We blijven elkaar vasthouden,” besluiten ze hun bericht.
Hun woorden zijn een stille kracht. Ondanks het verdriet en de onzekerheid, klinkt er een vastberadenheid in door: de wil om te genieten van het leven, hoe kort of lang het ook nog mag zijn.
Een oproep tot medeleven en begrip
Voor fans en collega’s is het een tijd om even stil te staan. Het nieuws laat zien dat het leven soms onverwachte wendingen neemt en dat zelfs de grootste talenten en de meest geliefde artiesten kwetsbaar zijn. De boodschap van Suzan en Freek raakt velen: het belang van genieten van de kleine momenten, van samenzijn en van liefde die sterker is dan tegenslagen.
Suzan en Freek vragen geen groot gebaar. Alleen de wens om hen en hun familie in gedachten te houden en hun privacy te respecteren. Dat is wat ze nu het hardst nodig hebben.
De kracht van muziek en liefde
Hun muziek blijft ondertussen voor velen een bron van troost en inspiratie. De liedjes van Suzan en Freek hebben altijd al verhalen verteld over liefde, hoop en samen door het leven gaan. Nu krijgt die boodschap een nog diepere betekenis. Voor iedereen die geraakt is door hun liedjes, is het een herinnering dat muziek ons kan helpen om zelfs de donkerste tijden te doorstaan.
Wat de toekomst brengt
Wat de toekomst zal brengen, weet niemand. Maar één ding is duidelijk: Suzan en Freek zijn vastbesloten om samen te blijven genieten van de tijd die ze nog hebben. Hun ongeboren kindje geeft hen een sprankje hoop in een tijd vol verdriet en onzekerheid.
Voor nu wensen we Suzan en Freek alle kracht, liefde en rust toe die ze nodig hebben. En voor hun fans en de mensen die hen een warm hart toedragen: laten we hopen dat hun muziek en hun verhaal blijven inspireren, nu en in de toekomst.
Beerta in diepe r0uw: stille tocht en verontwaardiging op sociale media
Het verdriet in Beerta is nauwelijks te bevatten. Het dorp, maar ook omliggende steden en dorpen in Nederland, r0uwen om de tragische d00d van Jeffrey (10) en zijn zusje Emma (8). De stille tocht die maandagavond werd gehouden, bracht honderden mensen op de been. Maar terwijl het samenzijn werd gekenmerkt door stilte en medeleven, ontstond op sociale media tegelijkertijd flinke woede over de manier waarop sommige media verslag deden.
Een golf van verdriet
De gebeurtenis heeft het kleine dorp Beerta zwaar getroffen. Op straat hangt de vlag halfstok bij veel huizen. Het is een stil teken van verdriet en solidariteit, want iedereen in de gemeenschap is geraakt door wat er is gebeurd. Jeffrey en Emma waren bekende gezichten op hun school en in de buurt, en hun plotselinge 0verlijden heeft een diepe wond geslagen in het leven van velen.
Rond 18.30 uur begon de stille tocht. Volgens Dagblad van het Noorden waren er ongeveer vierhonderd deelnemers, en langs de route stonden nog eens tientallen mensen die wilden laten zien dat hun gedachten bij de kinderen en hun familie zijn. De stoet voerde langs de school van Jeffrey en Emma, een plek vol herinneringen en jeugdige energie die nu overschaduwd wordt door een ondraaglijk verlies.
Een ontroerende stoet van bloemen en knuffels
De stille tocht was indrukwekkend en aangrijpend. Op de r0uwauto, waarin de lichamen van Jeffrey en Emma werden vervoerd, werden massaal bloemen en knuffels neergelegd. Sommige van deze knuffels werden zelfs meegegeven in de r0uwauto, als een laatste groet en een teken van liefde van klasgenootjes en buurtkinderen.
De tocht eindigde bij de kerk, waar verschillende mensen het woord namen. Burgemeester Cora-Yfke Sikkema van de gemeente Oldambt sprak de aanwezigen toe, net als burgemeester Ben Visser van de gemeente Eemsdelta. Hun woorden waren troostend, maar ook doordrongen van het besef dat dit verdriet niet zomaar zal verdwijnen.
Hartverscheurende woorden van familieleden
Wat het meest binnenkwam, waren de woorden van de familie zelf. Halfbroer Rubertus en Josselino spraken allebei. In hun woorden klonk het rauwe verdriet door van twee jonge levens die veel te vroeg zijn geëindigd. “Het was hartverscheurend,” zegt een aanwezige. “Je zag dat iedereen die daar stond, het voelde tot in hun ziel.”
Woede en onbegrip over mediamoment
Toch was er naast het verdriet ook woede en onbegrip. Er was veel pers aanwezig om verslag te doen van de stille tocht, maar één verslaggever van het programma Nieuws van de Dag wist de woede van veel mensen op te wekken. Terwijl de stoet langzaam en in stilte langs hem trok, besloot hij mensen te gaan interviewen. Een actie die door velen als volkomen respectloos werd ervaren.
Op sociale media lieten mensen massaal hun afkeuring blijken. “Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl de stoet langsloopt,” schreef iemand op X (voorheen Twitter). Een ander schreef: “OMG. Dat verslag bij Nieuws van de Dag over de stille tocht… Echt meer tenenkrommend kan bijna niet. Kijk dat programma voor het eerst (en meteen voor het laatst).”
De verontwaardiging bleef niet beperkt tot enkele berichten. Het werd een onderwerp van gesprek op sociale media, waarbij mensen zich afvroegen of journalisten soms niet meer aanvoelen wanneer het moment niet geschikt is voor een interview. “Er zijn momenten waarop je gewoon stil moet zijn,” schreef iemand. “Dit was zo’n moment.”
Een gemeenschap die steun zoekt
De stille tocht zelf was een krachtig gebaar van verbondenheid. Mensen kwamen samen om hun steun te betuigen aan de familie, maar ook om elkaar vast te houden in dit verdriet. “We kunnen het niet begrijpen,” zegt een buurtbewoner. “Je ziet kinderen van hun leeftijd in de stoet meelopen, met bloemen en knuffels, en dan breekt je hart.”
Voor veel ouders in Beerta en omgeving was het een moment van reflectie en angst. “Je zet je eigen kinderen ineens in een ander licht,” zegt een moeder die haar dochtertje bij de hand hield tijdens de tocht. “Het is zó oneerlijk en zó pijnlijk.”
Een oproep tot stilte en respect
Wat de verontwaardiging over het gedrag van de verslaggever nog pijnlijker maakt, is dat de stille tocht juist bedoeld was als een moment van stilte. Geen woorden, geen interviews, geen nieuwsgierigheid – alleen stilte en medeleven. “Ik snap dat media willen verslaan wat er gebeurt,” zegt een man die de tocht meemaakte. “Maar er is een tijd en een plaats voor alles. Dit was niet het moment.”
Ook op de Facebookpagina van de gemeente Oldambt werd een oproep gedaan om de familie en de nabestaanden rust en privacy te gunnen. “De familie heeft het al zwaar genoeg. Respecteer hun verdriet,” stond er te lezen.
OMG. Dat verslag bij #nieuwsvandedag over de stille tocht die gehouden wordt. Echt meer tenenkrommend kan echt niet. Kijk het programma voor het eerst (en meteen laatst) @Nieuwsvandedag_
— Virrr (@Virrr) May 28, 2025
Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl
De stoet langsloopt #beerta #nieuwsvandedag— Sjeela (@sjeela1966) May 28, 2025
#winschoten @sbs6 #nieuwsvandedag waarom heet het stille tocht . Waarom zou een verslaggever zijn boek dan niet even houden ! Soms moet je weten als verslaggever dan je boek moet houden !
Verre van respect pic.twitter.com/XjNic39U9y— I Still Haven't Found What I'm Looking For (@louisaadrianaV1) May 28, 2025
Mensen aanwezig bij de stille tocht voor Jeffrey en Emma.
Verslaggever:”Mevrouw, hoe voelt u zich?”
👵🏻:”Slecht, ik heb vanmorgen mijn hondje weggebracht!” 🤣🤣🤣 #nieuwsvandedag— Wijckagent Chantal 👮🏼♀️ (@John_Rdam) May 28, 2025
Het verdriet zal nog lang blijven hangen
Het verlies van Jeffrey en Emma zal de gemeenschap nog lang bezighouden. In de dagen na de stille tocht blijven mensen bloemen en knuffels brengen naar de school en de kerk. Het zijn kleine gebaren, maar ze betekenen veel. “We willen laten zien dat we er voor elkaar zijn,” zegt een vader die zijn zoontje een tekening liet maken voor de familie. “Het is het minste wat we kunnen doen.”
De stille tocht was een manier om samen stil te staan bij het verdriet. Een manier om te laten zien dat Jeffrey en Emma niet vergeten worden. Maar ook een manier om als gemeenschap elkaar vast te houden en troost te vinden in verbondenheid.
Een les in menselijkheid
De ophef over de interviewende verslaggever is voor veel mensen een les in hoe belangrijk het is om stil te kunnen zijn. Om ruimte te laten voor verdriet en om niet alles meteen te willen begrijpen of uitleggen. Soms is het enige wat je kunt doen, er gewoon zijn. Zonder woorden, zonder vragen – alleen met medeleven en een luisterend hart.
“Dat is wat een stille tocht hoort te zijn,” zegt een vrouw die met haar man en twee kinderen meeliep. “Even stilstaan. Even voelen. En elkaar vasthouden. Daar kan geen interview tegenop.”
De kracht van stilte
De stille tocht in Beerta liet zien hoe krachtig stilte kan zijn. In een wereld waarin alles steeds luider wordt, was dit een moment van rust en bezinning. Een moment waarop verdriet gedeeld werd zonder woorden, maar met gebaren van liefde en medeleven. En dat is misschien wel het mooiste eerbetoon dat Jeffrey en Emma konden krijgen.
Hun namen zullen nog vaak genoemd worden in Beerta en ver daarbuiten. Maar het is vooral de herinnering aan hun lach, hun onbevangenheid en hun veel te korte leven die zal blijven nazinderen. In de stilte van de tocht klonk dat luider dan welk interview dan ook. En dat is precies wat mensen nodig hadden: een moment van stilte, om te r0uwen en om elkaar weer vast te houden.