Algemeen
Zangeres Trisha ligt al weken in het ziekenhuis: Ze heeft erg slecht nieuws
Zangeres Trisha ernstig z!ek opgenomen in z!ekenhuis: “Elke dag voel ik me een beetje slechter”
Voor velen is Trisha, de 42-jarige zangeres die ooit hoge ogen gooide in de Vlaamse muziekwereld, een bekend gezicht. Maar achter haar publieke glimlach schuilt momenteel een ander verhaal – een verhaal van pijn, onzekerheid en uitputting. Trisha ligt inmiddels al wekenlang opgenomen in het z!ekenhuis, en haar toestand baart zowel artsen als fans grote zorgen. In een openhartig gesprek met TV-Familie geeft ze een indringende inkijk in haar medische strijd en emotionele beleving.
Opgenomen op een speciale afdeling
Trisha verblijft sinds enkele weken op een gespecialiseerde z!ekenhuisafdeling, waar ze zich naar eigen zeggen veiliger voelt dan thuis. “Hier kijkt niemand vreemd op als ik huil of in een rolstoel door de gangen rijd,” vertelt ze. Die woorden schetsen meteen het beeld van een vrouw die haar levenskracht ziet wegglijden en die zich enkel nog begrepen voelt in de klinische wereld van artsen en verpleegkundigen.
“Mijn lichaam laat me steeds meer in de steek. Ik ben voortdurend moe, heb uitstralingspijn in mijn armen en benen, en voel me fysiek uitgeput. Mijn vrolijkheid, mijn energie – het is allemaal verdwenen.”
Onverklaarbare klachten
Wat haar situatie extra pijnlijk maakt, is de onduidelijkheid. Ondanks een reeks medische onderzoeken kunnen de artsen nog altijd geen definitieve diagnose stellen. En dat knaagt – aan Trisha, maar ook aan haar naasten.
“Het moeilijkste is dat ik elke dag een beetje achteruitga. En niemand weet waarom.”
De symptomen zijn ernstig: aanhoudende vermoeidheid, spierzwakte, pijnklachten en mentale overbelasting. Het maakt dagelijkse taken bijna onmogelijk en plaatst haar professionele én persoonlijke leven op pauze.
Een opleiding die nu op het spel staat
Wat het extra bitter maakt voor Trisha, is dat ze net een nieuwe richting in haar leven had gevonden. Naast haar carrière als zangeres was ze namelijk begonnen aan een opleiding tot verpleegkundige – een keuze die haar vervulde met betekenis en toekomstperspectief.
“Ik keek er zó naar uit om anderen te kunnen helpen,” vertelt ze. “Maar nu word ik zelf geholpen, en weet ik niet eens of ik mijn opleiding ooit nog zal kunnen afmaken.”
De angst om die droom los te moeten laten is groot. Niet alleen omdat ze er veel tijd en energie in had gestoken, maar vooral omdat het haar een nieuwe levensrichting gaf. Nu dreigt die droom uiteen te vallen door een z!ekte die nog niet eens een naam heeft.
Een reeks van medische onderzoeken
De komende weken worden bepalend. Trisha staat een reeks onderzoeken en afspraken met specialisten te wachten. Zo heeft ze binnenkort een consult bij een reumatoloog, zal ze deelnemen aan een slaaponderzoek en staat er ook een bezoek gepland aan de LOK-kliniek – een centrum dat gespecialiseerd is in patiënten met medisch onverklaarbare klachten.
“Ik hoop dat er ergens iemand is die me kan helpen. Die iets ziet wat anderen gemist hebben.”
Die zoektocht naar antwoorden vraagt niet alleen lichamelijke veerkracht, maar ook mentale weerbaarheid. Ieder bezoek aan een arts is een nieuwe kans, maar ook een nieuwe confrontatie met onzekerheid.
Een lichaam dat niet meer meewerkt
De symptomen waarmee Trisha worstelt, zijn veelzijdig én intens. Ze beschrijft pijn die straalt door haar ledematen, chronische vermoeidheid en het gevoel haar eigen lijf niet meer te herkennen.
“Ik was altijd actief. Nu ben ik blij als ik tien minuten rechtop kan zitten. Zelfs praten kost soms te veel energie.”
Ook de rolstoel is inmiddels geen uitzondering meer, maar een noodzaak om zich in het z!ekenhuis te kunnen verplaatsen. En dat is moeilijk te verteren voor iemand die ooit zong, danste en straalde op het podium.
Mentaal: van kracht naar kwetsbaarheid
De fysieke uitputting is één ding, maar de emotionele impact is minstens zo zwaar. Trisha spreekt openlijk over het mentale isolement waarin ze terechtkwam. Het niet weten wat er met je aan de hand is, werkt verlammend. De constante twijfel – ‘Zal ik ooit weer beter worden?’ – vreet aan haar gemoedsrust.
“Soms overvalt me een angst die ik moeilijk kan uitleggen. Een angst dat het nooit meer goedkomt. Dat dit mijn nieuwe normaal wordt.”
Toch is er ook nog iets van veerkracht te bespeuren in haar woorden. Tussen de zinnen door hoor je iemand die niet opgeeft, maar die in de storm staat en zich vastklampt aan de hoop op antwoorden, op verbetering, op toekomst.
Steun uit onverwachte hoek
In deze moeilijke periode heeft Trisha gelukkig steun aan haar familie en enkele goede vrienden. Daarnaast laten ook fans van zich horen via sociale media. Zij delen berichten van bemoediging, kaarsjes, gebeden en herinneringen aan optredens die hen geraakt hebben.
“Ik krijg zoveel lieve berichten,” zegt Trisha. “Soms huil ik gewoon omdat mensen me niet vergeten zijn.”
Die warme reacties geven haar iets om naar uit te kijken. Ze laten zien dat ze nog steeds een plek heeft in de harten van velen – niet alleen als zangeres, maar ook als mens.
Medische onzekerheid: een groeiend probleem
Trisha is zeker niet de enige die worstelt met onverklaarbare klachten. Steeds vaker melden patiënten zich bij artsen met symptomen die niet eenvoudig te plaatsen zijn binnen de bekende medische kaders. Z!ekten zoals fibromyalgie, ME/CVS of langdurige postvirale syndromen krijgen gelukkig steeds meer aandacht, maar een oplossing is er vaak nog niet.
Voor Trisha is het daarom belangrijk dat ook haar verhaal gehoord wordt. Niet om medelijden te vragen, maar om erkenning te krijgen — voor haar strijd, voor haar situatie, voor de pijn die ze dagelijks voelt.
Hoop op licht aan het einde van de tunnel
Hoewel de weg nog lang is, weigert Trisha om volledig op te geven. Ze blijft vasthouden aan de gedachte dat er ergens een arts is, een therapie, een inzicht dat haar kan helpen.
“Misschien komt het goed. Misschien wordt dit wel het begin van iets nieuws dat ik nu nog niet zie.”
Ze weet dat genezing tijd kost, dat herstel niet rechtlijnig is. Maar zolang er nog onderzoeken gepland staan, blijft er ook hoop. En zolang er mensen zijn die haar steunen, voelt ze zich niet alleen.
Conclusie: een vrouw in gevecht met het onbekende
Trisha bevindt zich momenteel in een van de moeilijkste fasen van haar leven. Ze is kwetsbaar, fysiek beperkt en zoekt naar antwoorden die nog niet gevonden zijn. Maar tegelijk toont ze ook moed. Door te praten, door te delen, door zich niet te verstoppen.
Haar verhaal is een herinnering dat z!ekte niet altijd zichtbaar is. Dat pijn zich soms afspeelt achter gesloten deuren. En dat vechten om gehoord te worden, soms het enige is wat overblijft.
Wil jij Trisha een hart onder de riem steken? Laat een bericht achter op onze Facebookpagina en toon je steun. Elk woord telt. ❤️
