Algemeen
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
In Antwerpen heeft een zeer ernstig incident plaatsgevonden in een bus van De Lijn. Maandagmiddag is een reiziger om het leven gekomen na een aanval met een mes. Het parket heeft dit bevestigd. Getuigen meldden dat een persoon plotseling met een mes begon te zwaaien en te steken. Hierbij kwam een passagier van 76 jaar om het leven, en raakte een andere gewond. De buschauffeur is in shock. Volgens een buurtbewoner werd het dodelijke slachtoffer in de keel gestoken.
Details van de Aanval en Onmiddellijke Arrestatie
Het incident vond plaats om 14.30 uur in een bus, ter hoogte van de Ernest Claesstraat in Antwerpen. Twee gewonde passagiers werden naar het Cadixziekenhuis gebracht. De 38-jarige verdachte kon zeer snel na de feiten op de bus worden gearresteerd door het snelleresponsteam. Kim Bastiaens, woordvoerder van politiezone Antwerpen, bevestigt dat de omgekomen reiziger een willekeurig slachtoffer is. “De eerste gewonde is een passagier die tussenbeide gekomen is. De tweede gewonde is de buschauffeur die in shock is overgebracht naar het ziekenhuis,” aldus Bastiaens. Het gerechtelijk lab en de onderzoeksrechter kwamen ter plaatse voor onderzoek.
Kato Belmans van het parket vertelt dat het incident volgens de eerste informatie gebeurde bij het opstappen van de bus. De identiteit van de dader is nog niet bekendgemaakt. Een buurtbewoner die de aanval zag gebeuren, verklaarde: “De dader stak de man in zijn keel met een mes”. De Lijn werd om 14.35 uur ingelicht over het incident op buslijn 36, die in de richting van de Waaslandtunnel reed. Ter hoogte van de Lidl, aan halte IGLO, begon de dader plotseling met een mes uit te halen naar een willekeurige passagier, waarna de bus stopte.
Veiligheidszorgen op Buslijn 36
Dit incident is niet het eerste geweldincident op of in verband met buslijn 36. Vorig jaar werd een bus op deze lijn van buitenaf onder vuur genomen met een luchtdrukpistool, en er zijn diverse gevallen van vandalisme geweest. Ook chauffeurs hebben al te maken gehad met agressie. Het onderzoek naar de omstandigheden van de mesaanval is nog volop aan de gang, en voorlopig lijkt er geen concrete aanleiding te zijn geweest. Rond 18.30 uur was het sporenonderzoek afgerond.
De Lijn bekijkt samen met de exploitant van buslijn 36 wat er gedaan kan worden voor de veiligheid van de reizigers. De vervoersmaatschappij wacht het onderzoek van politie en parket af en geeft geen verdere informatie over het incident. Kim Bastiaens heeft een oproep gedaan aan getuigen om eventueel beeldmateriaal van het incident op buslijn 36 te delen.
De Belgische Transportarbeidersbond (BTB-ABVV) heeft alarm geslagen. “De situatie is onhoudbaar geworden,” aldus Tom Peeters, Adjunct Federaal Secretaris. Hij noemt buslijn 36 een “broeihaard van geweld”. “De buslijn, die al maanden gekenmerkt wordt door agressie en gewelddaden, is opnieuw het toneel geworden van een drama. Onze mensen zijn het beu. Het moment is aangebroken om rond de tafel te zitten en een duidelijke lijn uit te zetten voor de toekomst,” stelt Peeters. Ook een buurtbewoner reageerde ontzet: “Ik pak nooit meer de bus. Voor geen geld op de wereld. Waar houdt dit op? Ik wil hier weg”. Dit incident heeft geleid tot grote bezorgdheid over de veiligheid in het openbaar vervoer.
Dit bericht op Instagram bekijken