Algemeen
Yolanthe Cabau woest op Tina Nijkamp: ‘Vieze, vuile leugenaar ben je en meer niet!
Yolanthe Cabau is boos op Tina Nijkamp en andere mediacritici die haar en haar team beschuldigen van leugens. Volgens haar is het onterecht dat zij als leugenaar wordt neergezet. “Dat vond ik eigenlijk heel sneu. Ik had er zelf nooit iets over gezegd,” zegt ze in een interview met Veronica Superguide.
De soapserie en het ontkennen van geruchten
Vorig jaar zomer wist tv-kenner Tina Nijkamp al in een vroeg stadium te melden dat Yolanthe bezig was met een eigen soapserie. Destijds werd dit echter door haar team stellig ontkend. Dit leidde tot kritiek, vooral omdat het Tina in een slecht daglicht zette en haar betrouwbaarheid als bron ondermijnde.
Pas maanden later werd alsnog bevestigd dat Yolanthe inderdaad met een realityserie komt, wat voor veel commotie zorgde in de media. Haar eerdere ontkenningen werden door sommigen opgevat als bewuste misleiding.
Yolanthe reageert op de leugen-beschuldigingen
De kritiek op haar en haar management steekt Yolanthe diep. Niet alleen in de media, maar ook op sociale platforms werd ze door sommige volgers en deskundigen als een ‘leugenaar’ bestempeld. Ook RTL Boulevard-deskundige Rob Goossens was kritisch en noemde haar aanpak onprofessioneel. In de nieuwste editie van Veronica Superguide laat Yolanthe weten dat ze zich niet in deze kritiek kan vinden.
Ze stelt dat het nooit haar eigen beslissing is geweest om de informatie over haar serie geheim te houden. “Het was mijn management dat samen met Netflix besloot om niks te delen op dat moment. Niemand heeft mij persoonlijk iets gevraagd. En ineens was het: ‘Yolanthe heeft gelogen’. Dat is zo typisch.”
Het ontstaan van een verkeerd imago
Wat Yolanthe vooral steekt, is dat er nu een beeld over haar bestaat dat ze niet eerlijk zou zijn. “Mensen zoeken niet naar de waarheid, ze nemen gewoon alles over en voor je het weet, is dat dan het beeld van mij,” zegt ze. “Maar als mensen de serie zien, ontdekken ze vanzelf hoe ik écht ben.”
Volgens haar heeft de media de neiging om een bepaald imago te schetsen van bekende Nederlanders, vaak zonder dat daar gedegen onderzoek aan voorafgaat. Dit zorgt ervoor dat bepaalde verhalen een eigen leven gaan leiden en de publieke opinie beïnvloeden.
Waarom een realityserie?
Veel mensen vragen zich af waarom Yolanthe een realityserie maakt, aangezien ze eerder is verhuisd naar Los Angeles om de Nederlandse showbizz te ontvluchten. De actrice begrijpt dat dit tegenstrijdig lijkt, maar zegt dat ze hier goede redenen voor heeft.
“Ik snap dat het een vreemde keuze lijkt, maar ik heb daar zo mijn redenen voor,” legt ze uit.
De werkfocus en een groter podium
De afgelopen jaren heeft Yolanthe zich vooral gericht op haar carrière. Ze is actief als actrice, heeft haar eigen lifestylemerk en zet zich in voor Free a Girl, een stichting die zich inzet tegen kinderuitbuiting. Toen Netflix haar benaderde met het voorstel om een realityserie te maken, zag ze hierin een kans om haar werk en haar persoonlijke leven op een authentieke manier te laten zien.
“Voor mij was het een mooie kans om ook aandacht te vragen voor Free a Girl, iets wat ik ontzettend belangrijk vind. Dat podium had ik op geen enkele andere manier kunnen krijgen.”
Met de serie hoopt ze niet alleen haar eigen carrière een boost te geven, maar ook maatschappelijke kwesties onder de aandacht te brengen. Ze benadrukt dat de serie niet alleen om glamour draait, maar ook om de serieuze onderwerpen waar ze zich mee bezighoudt.
De kritiek blijft aanhouden
Ondanks haar uitleg blijft de kritiek aanhouden. Veel mensen in de media vinden het nog steeds kwalijk dat er lange tijd werd ontkend dat de serie eraan zat te komen. Critici zoals Tina Nijkamp en Rob Goossens blijven erbij dat Yolanthe en haar team beter hadden kunnen communiceren.
Ook fans reageren verdeeld. Waar sommigen haar steunen en begrip tonen voor de situatie, vinden anderen dat ze open kaart had moeten spelen. Op sociale media wordt er volop gediscussieerd over het onderwerp.
Hoe gaat Yolanthe verder?
Ondanks de kritiek blijft Yolanthe zich richten op haar werk en haar persoonlijke doelen. Ze is ervan overtuigd dat de realityserie haar de kans biedt om haar ware zelf te laten zien en hoopt dat de negatieve beeldvorming daarmee zal verdwijnen.
De actrice blijft daarnaast werken aan haar andere projecten en zet zich onverminderd in voor Free a Girl. Ze hoopt dat mensen na het zien van haar serie zullen begrijpen waarom ze bepaalde keuzes heeft gemaakt.
“Mijn leven is niet perfect en ik ben ook niet perfect. Maar ik ben wel eerlijk en ik hoop dat mensen dat uiteindelijk zullen inzien,” besluit ze.
Met haar realityserie wil Yolanthe niet alleen een inkijkje geven in haar leven, maar ook een groter podium creëren voor belangrijke maatschappelijke onderwerpen. De toekomst zal uitwijzen of haar aanpak haar imago kan herstellen en of haar serie het succes wordt waar ze op hoopt.
De Vliegende Hollander is een bekende zeemanslegende over een spookschip dat nooit meer kan aanleggen. Het verhaal stamt uit de maritieme cultuur van de 17e eeuw. De oudste bewaarde bronnen verschijnen pas aan het einde van de 18e eeuw.
De vrouw die achterbleef
In latere Nederlandse bewerkingen krijgt de kapitein een vrouw. Haar naam is vaak Catharina. In de Efteling-vertelling staat zelfs het dagboek van “Catharina” centraal. Bezoekers horen haar klaagzang over de afwezige echtgenoot. Dat maakt de huiselijke impact van de tocht tastbaar.
Schrijver Frederick Marryat plaatste in 1837 het thuisfront van kapitein Van der Decken in Terneuzen. Deze locatiekeuze koppelde de legende blijvend aan Zeeland en aan een herkenbaar decor aan de Westerschelde.
Sommige volkskundige bronnen noemen zelfs een verlossingsvariant. Daarin verschijnt de zoon Philip met een reliek aan boord. De kapitein knielt, waarna schip en bemanning verdwijnen en rust krijgen. Dit is geen vaste kern, maar een minder bekende tak van het verhaal.
Onenigheid aan boord
In veel vertellingen twijfelt de bemanning als het weer omslaat bij Kaap de Goede Hoop. De kapitein zwoer volgens een vroege 19e-eeuwse tekst toch door te varen, al kostte het “tot de dag des oordeels”. Dat motief verklaart de eeuwige tocht.
De Efteling-versie verbeeldt die spanning expliciet. De bemanning is “van angst de wanhoop nabij” terwijl de kapitein regels en adviezen negeert en uitvaart. Dit is een moderne interpretatie, maar sluit aan bij het bekende kernoordeel over koppigheid en risico.
Minder bekende details uit de overlevering
Brieven aan mensen die allang overleden zijn: In sommige versies probeert de spookbemanning brieven mee te geven aan passerende schepen. De adviezen aan zeelieden luiden om die post niet aan te nemen. Dit motief keert vaak terug in 19e-eeuwse teksten.
De Terneuzen-verbinding: Door Marryat werd Terneuzen vaste “thuisbasis” in populaire versies. Dat verklaart waarom lokale verhalen, museumteksten en mediaproducties deze stad blijven noemen.
Een ooggetuigenverslag uit 1881: In de scheepsreis van de latere koning George V staat een bekende notitie. In de vroege ochtend van 11 juli 1881 meldde de wacht een “rood licht” en een schip dat daarna verdween. Het logboek noemt dertien getuigen. Het incident geldt als de bekendste 19e-eeuwse melding.
Model voor de kapitein: De 17e-eeuwse VOC-schipper Barend Fokke voer uitzonderlijk snel naar Java. Latere schrijvers zagen in hem een mogelijk voorbeeld voor de legendarische kapitein. Dit is een hypothese, geen bewezen feit.
Natuurlijke verklaring: Optische verschijnselen zoals een superior mirage, beter bekend als een fata morgana, kunnen schepen vervormen of laten “zweven”. Zo’n luchtspiegeling is een plausibele bron voor spookschepen en plots verdwijnende silhouetten.
Opera en verlossingsthema: Richard Wagner maakte de legende wereldberoemd met zijn opera Der fliegende Holländeruit 1843. De kern is verlossing door trouw en opoffering. Deze insteek beïnvloedde latere Europese versies.
Hoe dacht zijn vrouw over de reis?
De bronnen uit de 18e en vroege 19e eeuw zeggen weinig over gevoelens aan het thuisfront. Pas in latere bewerkingen krijgt de echtgenote een stem. In de Efteling-interpretatie spreekt Catharina de afwezige kapitein toe. Haar woorden leggen de focus op wachten, onzekerheid en de sociale gevolgen van een lange reis. Dit sluit aan bij de historische realiteit van maandenlange tochten en beperkt contact. Het blijft wel fictie, bedoeld om het publiek een herkenbaar perspectief te geven.
Wat vond de bemanning?
Vroege Engelstalige teksten tekenen de kapitein als iemand die “zijn zin doorzette”. Latere varianten laten de bemanning twijfelen of zelfs aandringen op schuilen. De eed om de Kaap te ronden verklaart waarom hun bezwaren geen effect hadden. Het conflict tussen voorzichtigheid en doorzetten is sindsdien een vast onderdeel van de verteltraditie.
Tot slot
Misschien is dat wel de echte kracht van het verhaal: je weet nooit of je de Vliegende Hollander tegenkomt op volle zee of gewoon in Kaatsheuvel. En eerlijk, nat worden op de Efteling-attractie is toch een stuk veiliger dan een eeuwige vloek op de oceaan.