Algemeen
Wilfred Genee slaat NPO-uitnodiging af: ‘Ik laat me niet voor hun grapje gebruiken!
Wilfred Genee heeft een uitnodiging om op te treden in de talkshow van Sven Kockelmann afgewezen. De reden? De redactie had een stunt bedacht waarbij Genee zijn collega Thomas van Groningen live aan tafel zou weghalen. Wilfred had er echter geen trek in en weigerde deel te nemen aan het plan.
Thomas van Groningen terug bij Vandaag Inside
Het vertrek van politiek verslaggever Sam Hagens bij Vandaag Inside werd snel opgevangen door Thomas van Groningen, die eerder al deel uitmaakte van het team. Hij werd in allerijl teruggehaald van de publieke omroep. Zijn laatste optreden bij WNL was in de talkshow van Sven Kockelmann, waar de redactie een humoristische actie voor ogen had. Maar Wilfred Genee zag dat niet zitten.
Liever VI dan Café Kockelmann
Thomas voelt zich beter op zijn plek bij Vandaag Inside dan bij Café Kockelmann. “Dat komt omdat ik daar het gevoel had… Vooral de laatste periode bij Kockelmann, niets ten nadele van het programma… Maar dat is een programma voor de politieke fijnproever,” vertelt hij in de rubriek In De Wandelgangen.
Hij legt uit: “Ik vind het leuk om de politiek toegankelijk te maken, zodat als mijn moeder kijkt, ze begrijpt wat er die dag in de Tweede Kamer is gebeurd.”
Toch had Thomas het gevoel dat hij niet helemaal paste bij Café Kockelmann. “Ik had een beetje het gevoel dat ik Franse les aan het geven was aan iemand uit Frankrijk. Ik vond dat niet helemaal mijn plek.”
De mislukte grap
Wilfred Genee onthult dat de redactie hem had gevraagd om mee te werken aan een stunt. “Ze hadden gevraagd of ik jou daar vrijdag weg wilde halen van tafel,” vertelt hij.
Thomas reageert verbaasd: “Echt?”
Wilfred had er geen zin in. “Ja, na de uitzending, maar ik dacht: dat vind ik zó’n toneelstukje… Dat deed jij daar ook wel eens, en dat werkte vaak niet zo goed. Dus ik dacht: daar ga ik niet aan meewerken.”
Thomas reageert teleurgesteld: “Dat had ik wel leuk gevonden.”
Wilfred lacht: “Ik had jou zo moeten ophalen en aan je nekvel moeten meenemen.”
Een gemiste kans?
Thomas denkt dat Wilfred misschien had kunnen onderhandelen over de actie. “Heb je dan niet gezegd: ik wil het wel doen, maar dan wil ik m’n liedje kunnen zingen?”
Wilfred grinnikt: “O, dat had ik dan wel kunnen zeggen, ja. Stom. Zouden ze het gedaan hebben? Nee.”
Thomas: “Ik denk het niet.”
Wilfred: “Ik denk het ook niet.”
Meer dan een grap?
Wilfred Genee staat bekend om zijn scherpe opmerkingen en het vermijden van onnodige media-ophef. Het is niet voor het eerst dat hij een uitnodiging van de publieke omroep afslaat. In het verleden heeft hij vaker zijn bedenkingen geuit over de manier waarop talkshows worden vormgegeven.
Thomas van Groningen heeft echter een ander perspectief. Hij denkt dat een beetje zelfspot geen kwaad kan en dat het soms goed is om uit de comfortzone te stappen. “Een stunt als deze had gewoon een luchtige knipoog kunnen zijn, en dat had het afscheid bij WNL juist grappig gemaakt.”
Conclusie
Wilfred Genee kreeg de kans om een stunt uit te halen bij de publieke omroep, maar hij bedankte vriendelijk. Hij had geen zin in een toneelstukje en besloot Thomas op een meer bescheiden manier te laten terugkeren bij Vandaag Inside. Ondanks dat Thomas het wel had zien zitten, blijft de vraag of de stunt echt had gewerkt zoals bedoeld.
Het voorval laat opnieuw zien hoe verschillend de dynamiek is tussen talkshows. Waar de publieke omroep zich vaker richt op inhoudelijke gesprekken, zoekt Vandaag Inside juist de humor en de controverse op. Dit verschil in aanpak lijkt ook de reden waarom Wilfred zijn rol als tv-persoonlijkheid nauwlettend bewaakt en liever niet onnodig in het middelpunt van een stunt belandt.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken