Actueel
Vreselijke gebeurtenis bij afscheid Rob de Nijs
Emotioneel afscheid van Rob de Nijs: duizenden fans nemen afscheid van een nationale legende
Op woensdag 26 maart 2025 namen duizenden mensen afscheid van Rob de Nijs, een van de meest geliefde artiesten uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. In alle vroegte vormde zich een lange rij voor het DeLaMar Theater in Amsterdam, waar het publiek afscheid kon nemen van de zanger die decennialang een onuitwisbare indruk maakte. Zijn overlijden op 16 maart op 82-jarige leeftijd, na een lang gevecht met Parkinson, liet een grote leegte achter – niet alleen in de muziekindustrie, maar in de harten van generaties Nederlanders.
Een indrukwekkend eerbetoon aan een icoon
Vanaf 09.30 uur opende het DeLaMar Theater zijn deuren voor het publiek. Binnen lag Rob de Nijs opgebaard in een witte kist, omringd door bloemen en muzikale herinneringen. Zijn meest iconische nummers, zoals Het werd zomer, Zondag, Malle Babbe en Banger hart, speelden zacht op de achtergrond en zorgden voor een ingetogen sfeer.
De keuze voor een witte kist werd door velen gezien als symbolisch: rust, puurheid en het vredige einde van een rijk leven. Mensen liepen langzaam en met respect langs, vaak geëmotioneerd. Sommigen spraken fluisterend een laatste woord uit, anderen legden een bloem of een briefje neer. De opkomst was overweldigend en toonde de diepe verbondenheid tussen Rob de Nijs en zijn publiek.
Jong en oud samen verenigd in rouw
Opvallend was de verscheidenheid aan bezoekers. Niet alleen ouderen die Rob al sinds de jaren zestig volgden, maar ook jongeren die zijn muziek ontdekten via hun ouders of grootouders. Sommigen kwamen met een LP onder de arm, anderen met een zelfgeschreven gedicht. Deze generaties overschrijdende aanwezigheid onderstreepte nog maar eens de unieke plek die Rob de Nijs innam in de Nederlandse cultuur.
Voor velen voelde het afscheid als het verlies van een familielid. Zijn stem was verweven met de belangrijke momenten in hun leven: liefdes, trouwfeesten, afscheidsceremonies. Rob de Nijs was er altijd. Op radio’s, op concertpodia en in het collectieve geheugen.
Persoonlijke verhalen raken diep
Voor de ingang deelden bezoekers hun herinneringen met verslaggevers van onder andere de NOS, RTL Nieuws en Hart van Nederland. Een vrouw uit Haarlem zei: “Zijn muziek was er op mijn bruiloft én op de uitvaart van mijn moeder. Rob zong op de achtergrond van mijn leven.” Een man uit Utrecht voegde toe: “Het voelt alsof ik mijn broer verlies. Hij was altijd dichtbij, ook al kende ik hem niet persoonlijk.”
Door de massale opkomst openden de deuren van het theater eerder dan gepland. De organisatie had veel belangstelling verwacht, maar de realiteit overtrof alle inschattingen.
De afwezigheid van Belinda Meuldijk en zoon Yoshi
Een opvallend detail tijdens het publieke afscheid was de afwezigheid van Belinda Meuldijk – Robs ex-vrouw, tekstschrijfster en jarenlang zijn creatieve partner – en hun zoon Yoshi de Nijs. Beiden waren uitgenodigd voor de herdenking, maar kozen ervoor om hun afscheid in besloten kring te houden.
Via hun advocaat lieten ze weten: “We willen Rob in stilte en met respect op onze eigen manier gedenken. We hopen dat iedereen dit begrijpt en onze keuze respecteert.”
Hun afwezigheid leidde tot veel begrip. Juist omdat zij Rob zo goed kenden, werd hun behoefte aan een intiem en persoonlijk afscheid gezien als een legitieme keuze.
Een muzikale boodschap van liefde en verlies
Ondanks hun fysieke afwezigheid, was hun betrokkenheid wel degelijk voelbaar. Belinda Meuldijk deelde enkele dagen voor de ceremonie een emotioneel bericht via Facebook. Daarin uitte zij haar liefde en bewondering voor Rob, en het verdriet dat zijn overlijden met zich meebracht.
Ze deelde ook een bijzonder lied: “Ooit Zal Ik Een Herinnering Zijn” – een nummer dat zij speciaal voor Rob schreef. Het was oorspronkelijk bedoeld om door Rob zelf ingezongen te worden, maar zijn gezondheid liet dat niet meer toe. Uiteindelijk nam Han Kooreneef de zang voor zijn rekening.
De demo ging viraal op sociale media en raakte mensen diep. “Ik heb het drie keer geluisterd en elke keer gehuild,” schreef een luisteraar. Een ander: “Zelden zo’n oprecht eerbetoon gehoord. Kippenvel.”
Een intieme ceremonie voor genodigden
Later op de dag vond er in besloten kring een officiële ceremonie plaats voor familie, vrienden, collega’s en andere genodigden. Volgens aanwezigen was het een warme, liefdevolle en waardige viering van Robs leven. Ivo Niehe, Ruth Jacott en andere artiesten spraken over hun persoonlijke herinneringen aan Rob, die zowel op het podium als daarbuiten een bijzondere indruk op mensen wist achter te laten.
Ook werd er live muziek gespeeld door artiesten met wie Rob in het verleden samenwerkte. Elk nummer was een muzikaal afscheid, gedragen door liefde, bewondering en respect.
Een carrière van ruim zes decennia
De muzikale loopbaan van Rob de Nijs begon in de jaren zestig met de band The Lords, waarmee hij zijn eerste succes boekte. Zijn grote doorbraak kwam met het nummer Ritme van de Regen in 1963. Niet veel later maakte hij de overstap naar een solocarrière en scoorde hij hit na hit. Jan Klaassen de Trompetter, Zondag, Malle Babbe en Het werd zomer behoren tot zijn grootste klassiekers.
In de jaren tachtig en negentig werkte hij intensief samen met Belinda Meuldijk, die veel van zijn bekendste nummers schreef. Deze periode wordt vaak beschouwd als het artistieke hoogtepunt van zijn carrière. Zijn unieke stemgeluid, poëtische teksten en charismatische uitstraling maakten hem tot een tijdloos icoon in de Nederlandse muziekindustrie.
Open over zijn ziekte
Wat Rob de Nijs extra bijzonder maakt, is de openheid waarmee hij sprak over zijn ziekte. In interviews liet hij zien hoe Parkinson zijn leven beïnvloedde, maar ook hoe hij bleef zoeken naar manieren om muziek te maken. Zijn afscheidstournee “Het Einde van een Liedje” werd een groot succes. Het publiek stroomde massaal toe om hem nog één keer te zien schitteren. De tour toonde zijn veerkracht, waardigheid en liefde voor muziek.
Zijn stem blijft bestaan
Hoewel Rob fysiek niet meer onder ons is, leeft zijn stem voort. Niet alleen in opnames, maar ook in de herinneringen van iedereen die met zijn muziek is opgegroeid. Zijn nummers zullen blijven klinken bij bijzondere levensmomenten – van eerste liefdes tot laatste afscheidsceremonies.
Zoals een fan treffend verwoordde: “Rob was niet alleen een zanger. Hij was een stukje van wie wij zijn.”
Een nationale rouw, een persoonlijk verlies
De gebeurtenissen in en rond het DeLaMar Theater maakten één ding duidelijk: Nederland rouwt om het verlies van een nationale held. Maar het verdriet is ook diep persoonlijk. Voor velen voelde Rob als een vriend, een broer, een stem die precies wist wat je voelde.
Het massale afscheid weerspiegelt de impact van een man die met zijn muziek miljoenen levens raakte. Zijn overlijden is het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een muzikale nalatenschap die generaties lang zal voortleven.
Het overlijden van Dieuwertje Blok op 2 maart 2024 op 67-jarige leeftijd bracht veel verdriet bij haar familie, vrienden en talloze kijkers die haar jarenlang hebben gevolgd op televisie. Toch was het niet alleen de leegte die ze achterliet die indruk maakte, maar ook de manier waarop ze met haar laatste levensfase omging. In een openhartig gesprek in de talkshow Eva vertelde haar zus, radiopresentatrice Tessel Blok, hoe Dieuwertjes nuchtere en vredige houding haar omgeving tot steun is geweest.
Geen angst, maar acceptatie
Volgens Tessel Blok wist haar zus Dieuwertje dat het einde nabij was. Toch keek ze dit niet met angst of woede tegemoet. “Ze was niet bang. Ze stond er niet om te juichen, maar boos of in paniek was ze ook niet,” vertelde Tessel. De enige zorg die Dieuwertje uitsprak, was dat ze geen pijn wilde ervaren. “Dat moest haar bespaard blijven,” aldus haar zus.
Dieuwertje Blok stond bekend om haar warme uitstraling, heldere stem en rustige aanwezigheid op televisie. Diezelfde rust wist ze ook vast te houden in haar laatste dagen. Volgens haar zus zag ze haar naderende afscheid niet als iets angstaanjagends, maar als iets dat onderdeel was van het leven zelf. “Ze zei: ‘Het overkomt zo veel mensen, en nu overkomt het mij.’”
Een troost voor haar dierbaren
Juist die kalme en berustende houding gaf veel steun aan haar directe omgeving. Haar echtgenoot, familieleden en vrienden vonden kracht in haar manier van denken. “Haar man zei dat we daar echt kracht uit haalden,” vertelde Tessel in het interview. Dieuwertje was duidelijk in haar woorden: “Het had langer mogen duren, maar het is niet zo.”
Het loslaten van het leven ging voor haar niet gepaard met weerstand, maar met acceptatie. En die innerlijke rust straalde af op de mensen om haar heen. In een periode die voor velen zwaar en verwarrend is, gaf Dieuwertje haar geliefden richting. Haar kalme instelling bood houvast.
Meer dan zussen: een levenslange vriendschap
In het programma Wat blijft op NPO Radio vertelde Tessel Blok openhartig over haar band met haar zus. Die relatie ging volgens haar veel verder dan een typische zussenband. “We waren ook beste vriendinnen,” zei ze.
Een bijzonder ritueel dat hun band illustreerde, keerde zelfs terug in de laatste fase van Dieuwertjes leven. “Als kind trok ik vaak mijn matras naar haar kamer. Dan lagen we hand in hand te praten over alles wat ons bezighield.” In de laatste twee weken voor haar overlijden gebeurde dat opnieuw. Niet om vooruit te blikken, maar om samen terug te kijken. “Af en toe pakten we even elkaars hand,” vertelde Tessel. “Dat voelde zó vertrouwd.”
Een inspirerend voorbeeld voor velen
De manier waarop Dieuwertje Blok omging met haar afscheid is voor velen een voorbeeld geworden van hoe het ook kan. Geen paniek, geen ophef — alleen rust, liefde en acceptatie. Tessel omschreef het treffend: “Ze zag het als een nieuw avontuur.”
Deze houding is opmerkelijk, maar niet verrassend voor wie Dieuwertje van dichtbij kende. Ze stond bekend om haar rustige aard, haar reflectieve manier van spreken en haar vermogen om moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken. Haar levenshouding kwam tot uiting in haar werk, haar relaties en uiteindelijk ook in haar afscheid.
Een vertrouwd gezicht op televisie
Dieuwertje Blok was jarenlang een geliefd gezicht in de Nederlandse media. Het meest bekend werd ze door haar rol als presentatrice van het Sinterklaasjournaal, waarmee ze generaties kinderen op warme en vertrouwde wijze begeleidde richting 5 december. Maar haar carrière reikte veel verder dan dat.
Ze presenteerde uiteenlopende programma’s op televisie en radio, waaronder kunst- en cultuurshows, actualiteitenrubrieken en boekenprogramma’s. Haar stijl was kenmerkend: bescheiden, zorgvuldig en altijd met aandacht voor inhoud.
Na haar overlijden stroomden de eerbetonen binnen. Collega’s en bekende Nederlanders prezen haar integriteit, haar talent om te verbinden en de rust die ze bracht in elk programma waar ze aan meewerkte. Ook talloze kijkers en luisteraars deelden hun herinneringen via sociale media, waarbij vooral haar warme uitstraling en heldere stem werden genoemd.
Een nalatenschap van rust en wijsheid
Het overlijden van Dieuwertje Blok betekent het afscheid van een vertrouwde stem en een herkenbaar gezicht. Maar het is ook het afscheid van een vrouw die, in alles wat ze deed, rust en diepgang bracht. Die eigenschap bleef tot het laatste moment aanwezig. Ze wist haar geliefden tot steun te zijn door haar eigen manier van omgaan met het levenseinde.
“Ze was wie ze was, tot op het allerlaatste moment,” aldus Tessel. En juist dat is misschien wel het meest indrukwekkende: Dieuwertje hoefde niets te veranderen aan zichzelf om haar omgeving kracht te geven. Ze hoefde geen grootse woorden te gebruiken of heroïsche gebaren te maken. Haar rust was genoeg.
Het belang van openheid over het levenseinde
In een samenleving waarin het gesprek over het einde van het leven vaak wordt vermeden, brengt Dieuwertje’s houding een ander perspectief. Door haar nuchtere manier van denken en spreken liet ze zien dat het mogelijk is om ook dit deel van het leven met waardigheid en rust tegemoet te treden.
Haar verhaal biedt aanknopingspunten voor een breder gesprek over omgaan met ziekte, afscheid nemen, en steun vinden in moeilijke tijden. Voor nabestaanden kan het waardevol zijn om te zien hoe krachtig een positieve, open houding kan zijn — niet alleen voor degene die afscheid neemt, maar ook voor de mensen die achterblijven.
Een leven om op terug te kijken met trots
Hoewel het verlies van Dieuwertje Blok verdrietig is, blijft de herinnering aan haar een bron van inspiratie. Niet alleen vanwege haar werk in de media, maar ook door haar persoonlijke houding in de meest kwetsbare fase van het leven.
Met haar bescheidenheid, haar liefde voor mensen en haar rustige acceptatie van wat komen moest, heeft ze een diepe indruk achtergelaten bij iedereen die haar kende — dichtbij of van een afstand. Ze liet zien dat het leven, hoe kort of lang ook, waardevol is als je het met oprechtheid en compassie invult.