Algemeen
Vreselijk nieuws over de graf van ouders Gordon
Familiekritiek op Gordon laait op na grafplan: “Niet alles draait om hem”
De recente uitspraken van Gordon over zijn plannen om het graf van Whitney Houston een opknapbeurt te geven, hebben voor heel wat opschudding gezorgd. Wat begon als een opvallende persoonlijke missie om het graf van de wereldberoemde zangeres ‘mooier’ te maken, is inmiddels uitgegroeid tot een onderwerp dat zelfs binnen zijn eigen familie tot spanningen leidt. Zijn nichtje Michelle laat in weekblad Privé van zich horen en spaart haar beroemde oom niet.
Oog voor Whitney, maar wat met zijn eigen familie?
Gordon liet zich recent uit over het graf van Whitney Houston en stelde dat hij plannen heeft om het monument te verbeteren, omdat het volgens hem ‘niet waardig genoeg’ is voor een icoon als zij. De opmerking werd internationaal met opgetrokken wenkbrauwen ontvangen. Veel mensen vonden het ongepast dat iemand uit Nederland zich bezighoudt met het graf van een Amerikaanse ster, zonder directe band of toestemming van de nabestaanden.
Journalist en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds besloot naar aanleiding van die uitspraken poolshoogte te nemen bij het graf van Gordons eigen ouders in Nederland. Een fotograaf legde vast dat het graf er naar verluidt niet al te best bij ligt. En dat zorgt voor ongemakkelijke vragen.
Auch: kritiek uit eigen kring
Wat Gordon misschien niet had verwacht, is dat ook zijn eigen familie zich nu uitspreekt. Nicht Michelle, dochter van Gordons overleden zus Lydia, vertelt in Privé openhartig over hoe de familie zich al langer niet kan vinden in de manier waarop Gordon omgaat met gevoelige onderwerpen rondom het familiegraf.
Volgens Michelle begon de ergernis al bij de uitvaart van Gordons moeder. “Alles moest gaan zoals hij het wilde,” zegt ze. “Hij had toen camera’s meegebracht en wilde alles vastleggen. Dat voelde voor veel familieleden ongemakkelijk. Niet iedereen wil deel uitmaken van een tv-programma tijdens zo’n intiem moment.”
Meerdere ooms en tantes zouden zich daartegen hebben verzet, stelt ze. Ze wilden niet herkenbaar in beeld verschijnen naast een open kist, en vonden de hele aanpak te veel lijken op een reallifesoap.
Te groot, te pompeus?
Ook het graf zelf zorgt volgens Michelle al jaren voor verdeeldheid. “Het is erg groot en opvallend. Dat paste niet bij hoe de meeste familieleden het voor zich zagen,” vertelt ze. “Er was bezorgdheid over wie het onderhoud zou doen. En helaas bleek al snel dat het graf begon te verzakken. Het moest hersteld worden, en dat is uiteindelijk ook gedaan, maar alleen nadat tante Marja en oma Cor hadden bemiddeld.”
Dat het nu opnieuw aandacht krijgt – dit keer via foto’s in de media – zorgt opnieuw voor frustratie. “Als je je inzet voor het graf van een wereldster aan de andere kant van de oceaan, zorg dan eerst dat het graf van je eigen ouders er netjes bij ligt,” klinkt het.
De pijn van zus Lydia
De spanningen tussen Gordon en zijn zus Lydia, de moeder van Michelle, zijn al langer bekend. Volgens Michelle was Lydia op het eind van haar leven klaar met de publieke uitingen van haar broer. “In een eerdere biografie schreef hij allerlei dingen over de familie. Dat heeft de relatie geen goed gedaan,” zegt ze.
Lydia zou zelfs bewust gekozen hebben voor crematie, juist om te vermijden dat ze ooit in het familiegraf terecht zou komen. “Ze wilde daar absoluut niet liggen. Die beslissing had ze duidelijk genomen.”
Ongevraagde gedenkplaat
Na het overlijden van Lydia, die in 2019 overleed na een kort ziekbed, dook er plots een gedenkplaat voor haar op bij het familiegraf. Michelle en de rest van de familie wisten van niets.
“Dat was echt schrikken,” vertelt Michelle. “Ineens kregen we foto’s doorgestuurd van een marmeren plaat met haar naam erop, bij het graf van haar ouders. Terwijl ze daar helemaal niet begraven ligt. Ze is gecremeerd. We hebben zelfs laten uitzoeken of het juridisch zomaar kon, maar vooral: waarom was er niet even overleg gepleegd?”
Gevoelig erfgoed
Het graf van de ouders van Gordon blijkt voor de familie niet alleen een fysieke, maar ook een emotionele last geworden. Michelle is duidelijk: “Ik kom er niet vaak. Niet omdat ik niet om mijn familie geef, maar omdat ik er niets van mijn moeder terugvind. Voor mij voelt het niet als háár plek.”
Ook het feit dat het graf opnieuw tekenen van verwaarlozing zou tonen, doet pijn. “Kijk, onderhoud is belangrijk. Zeker als je kiest voor zo’n groot, zichtbaar monument. Je moet dan ook de verantwoordelijkheid nemen om het netjes te houden.”
Geen contact meer
De relatie tussen Gordon en zijn nicht Michelle lijkt inmiddels ernstig bekoeld. In het interview zegt ze dat er nauwelijks nog contact is. “We leven ieder ons eigen leven. En dat is misschien ook wel beter zo. Ik voel me niet meer verbonden met hoe hij met familieherinneringen omgaat.”
Dat Gordon desondanks zelf de regie blijft nemen over zulke gevoelige zaken, wekt bij haar verbazing. “Soms lijkt het alsof hij zijn eigen verhaal boven dat van de rest plaatst. Maar familieherinneringen zijn van iedereen. Niet alleen van hem.”
Wat nu?
De hele situatie roept bredere vragen op over eigenaarschap, rouw, publieke aandacht en respect. Mag je zomaar iets veranderen aan een graf dat gedeeld wordt met anderen? En hoe ver mag je gaan in het documenteren en regisseren van persoonlijke momenten voor het publieke oog?
Wat voor Gordon een manier lijkt om zijn verdriet te verwerken en zijn familie te eren, voelt voor anderen als een stap te ver. En nu ook familieleden zich openlijk uitspreken, lijkt het duidelijk: dit gesprek is nog niet ten einde.
