Algemeen
Vleesliefde en controverse in Lang Leve de Liefde
n een tijd waarin eetgewoonten steeds vaker onderwerp van discussie zijn, hebben deelnemers Krys en Misstique van Lang Leve de Liefde de tongen flink losgemaakt. Tijdens de uitzending deelden de twee fervente vleesliefhebbers hun uitgesproken mening over vegetariërs en veganisten. Hun uitspraken zorgden niet alleen voor ophef in het programma, maar ook op sociale media. Dit incident toont hoe diep de kloof is tussen vleeseters en niet-vleeseters in de samenleving.
De ontmoeting: gedeelde passie voor vlees
In het datingprogramma kwamen Krys en Misstique al snel op een gedeelde liefde uit: vlees. Tijdens het opstellen van hun boodschappenlijstje stelde Krys de vraag: “Ben jij vegetarisch?” Haar reactie liet geen ruimte voor twijfel. “Mijn grootste afknapper is als iemand vegetarisch is, want ik kan daar echt niet tegen,” verklaarde ze.
Misstique sloot zich direct aan bij haar date. “Die macrochaotische mensen… Ik zei gisteren nog tegen mijn vrienden: als iemand vegetarisch of veganistisch is, dan vreet ik mijn schoen op.” Het duo besloot de avond te vieren met een pasta carbonara vol spek, zichtbaar blij met hun gedeelde overtuigingen.
Social media ontploft
Hoewel Krys en Misstique enthousiast waren over hun overeenkomsten, was het publiek minder te spreken over hun uitspraken. Op sociale media stroomde het van de reacties. Veel kijkers vonden de opmerkingen respectloos en polariserend. “Dit is pure vleespropaganda,” schreef een boze kijker op Twitter. Een ander noemde hun houding “bekrompen” en vond dat de uitspraken een gebrek aan empathie toonden.
Toch waren er ook meer genuanceerde reacties. Sommige kijkers wezen erop dat zulke uitspraken onnodig bijdragen aan verdeeldheid. “Waarom zou je iemand afwijzen alleen omdat ze geen vlees eten? Dit zegt meer over hen dan over vegetariërs,” stelde een gebruiker op Twitter.
Een breder maatschappelijk debat
De reacties op de aflevering weerspiegelen een bredere discussie in de samenleving. Steeds meer mensen kiezen voor een vegetarisch of veganistisch dieet, vaak vanuit overwegingen van dierenwelzijn, milieu of gezondheid. Tegelijkertijd voelen vleeseters zich steeds vaker aangevallen in hun eetkeuzes, wat spanningen creëert en het wij-zij-denken versterkt.
Volgens psycholoog Lisa van den Berg raken eetgewoonten aan onze identiteit. “Voor veel mensen is vlees eten verbonden aan traditie, cultuur en zelfs mannelijkheid. Wanneer dat ter discussie wordt gesteld, kan dat aanvoelen als een persoonlijke aanval. Andersom ervaren vegetariërs en veganisten vaak onbegrip of spot, wat leidt tot frustratie,” legt ze uit.
Liefde en eetvoorkeuren: een lastige combinatie?
Eetgewoonten blijken een cruciale rol te spelen in relaties. Uit een studie van datingsite Plenty of Fish blijkt dat 30% van de mensen het belangrijk vindt dat hun partner dezelfde eetvoorkeuren heeft. Voor vleesliefhebbers loopt dit percentage zelfs op tot 50%, wat het eten van vlees tot een potentiële dealbreaker maakt.
Relatietherapeut Marijke de Vries benadrukt echter dat verschillen niet onoverkomelijk hoeven te zijn. “Het draait om wederzijds respect. Zolang je elkaar de ruimte geeft om eigen keuzes te maken, hoeft het geen obstakel te vormen,” zegt ze.
Respect en tolerantie in het debat
De aflevering van Lang Leve de Liefde heeft meer losgemaakt dan alleen gesprekken over vlees. Het roept bredere vragen op over respect en tolerantie, zowel in relaties als in de samenleving. Hoewel Krys en Misstique elkaar vonden in hun gedeelde liefde voor vlees, blijft het de vraag of deze gedeelde overtuiging voldoende basis biedt voor een duurzame relatie.
Hun verhaal is een weerspiegeling van een groter maatschappelijk probleem: de kloof tussen verschillende eetgewoonten en de mate van acceptatie die mensen hebben voor elkaars keuzes. Het laat zien dat zelfs iets ogenschijnlijk simpels als eten een bron van verdeeldheid kan zijn, maar ook een kans biedt voor gesprekken over respect en begrip.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
