Op een ijzige januaridag in 2015 besloten Bret Winingar en zijn zoon Zach een rustige motortocht te maken door het idyllische landschap rond Little Rock, Arkansas.

Tijdens hun rit kwamen ze een mysterieus voorwerp tegen, verborgen in een veld dicht bij de weg. Een onverklaarbare drang leidde hen ertoe hun motoren te parkeren en het object van dichtbij te bekijken.

Daar troffen ze een beschadigde hondendraagkooi aan, gedeeltelijk vernield – alsof iets binnenin wanhopig had geprobeerd te ontsnappen.

Wat ze vervolgens aantroffen in de kooi, was volkomen onverwacht en schokkend …

Op diezelfde winterse dag besloten Bret en Zach hun motoren te pakken voor een tocht door het platteland ten oosten van Little Rock, Arkansas.

Daar ontdekten vader en zoon een verwaarloosde kooi, half verscholen in het onkruid naast de weg.

Gedreven door een onbekend instinct stopten ze om de kooi nader te inspecteren, en wat ze binnenin vonden, was zowel aangrijpend als verrassend.

Ze merkten op dat de bovenkant van de kooi ernstig beschadigd was.

Het was overduidelijk dat iemand of iets in de kooi wanhopig had geprobeerd te ontsnappen.

Bij het openen van de kooi vonden ze een sterk vermagerde, grote zwarte hond.

De kooi zat vol uitwerpselen, en de hond stonk zo erg dat het bijna ondraaglijk was om in de buurt te blijven. De witte poten van de hond waren bruin gekleurd door haar eigen uitwerpselen.

De hond was duidelijk verlaten en had God weet hoe lang in de krappe kooi gezeten.

Ze was bezaaid met littekens en bloedige wonden, veroorzaakt door haar pogingen om zich in de beperkte ruimte te bewegen.

Aangezien Bret en Zach op motoren waren, moesten ze de hond achterlaten terwijl ze haastig naar huis gingen om Zach’s truck en wat voedsel te halen.

Ze hoopten vurig dat de hond nog steeds op dezelfde plek zou zijn bij hun terugkeer.

En inderdaad, toen ze terugkwamen, wachtte de hond nog steeds op hen.

Bret deelde op Facebook: “Ik was bang dat we te laat zouden zijn, maar toen ik een zachte grom hoorde, wist ik: ‘Als ze nog de kracht heeft om te grommen, heeft ze de kracht om te overleven’.”

Ze plaatsten de hond voorzichtig in de laadbak van de truck en keerden terug naar huis.

De hond, liefkozend “Charlie Bravo” genoemd naar het model van hun Honda-motor, kreeg meteen een bad en werd naar de dierenarts gebracht.

Charlie’s nagels waren zo lang dat ze in haar poten begonnen te groeien, wat haar enorme pijn bezorgde.

Ze kon nauwelijks lopen en de dierenarts schatte dat ze ongeveer 8 maanden oud was toen ze gered werd.

Hoewel Bret aanvankelijk niet van plan was Charlie te adopteren vanwege de vele honden die hij al had, veranderde dat al snel toen Charlie herstelde en haar geweldige persoonlijkheid liet zien.

De familie Winingar kon zich geen leven meer voorstellen zonder Charlie.

Bret schreef: “Charlie’s verhaal overstijgt grenzen. Haar kooi werd een metafoor voor onze eigen gevangenissen – van een slechte baan tot een ongezonde relatie, verslavingen, of de angst voor het onbekende.”

“Charlie bloeit nu op, mooi en gelukkig, een herinnering dat we met een beetje

hulp ook kunnen bloeien.”

Toen het verhaal van Charlie op Facebook werd gedeeld, ontving de familie Winingar een overweldigende hoeveelheid donaties om de veterinaire kosten voor de hond te dekken.

Ze kregen zoveel steun dat ze het merendeel van het geld doneerden aan een lokaal dierenasiel!

Charlie zal nooit meer alleen of verwaarloosd zijn! Deel het ongelofelijke verhaal van Charlie met je vrienden op Facebook en help ons deze dierenvriendelijke helden te eren, wiens inspirerende verhaal levens verandert.