Algemeen
Trein met 25 passagiers botst op graafmachine bij Bunnik: evacuatie en chaos op het spoor!
Maandagochtend vroeg, rond 06.00 uur, botste een passagierstrein van de Nederlandse Spoorwegen (NS) op een graafmachine bij een spoorwegovergang in Bunnik. De botsing veroorzaakte aanzienlijke schade aan zowel de trein als de spoorinfrastructuur en heeft het treinverkeer tussen Utrecht Centraal en Driebergen-Zeist volledig stilgelegd. Het incident treft duizenden reizigers en heeft grote gevolgen voor de bereikbaarheid in de regio.
Geen gewonden onder passagiers
In de trein bevonden zich ongeveer 25 passagiers. Gelukkig zijn er geen gewonden onder hen gevallen. De machinist raakte lichtgewond, maar hoefde volgens de NS niet naar het ziekenhuis te worden gebracht. De graafmachine stond stil op het spoor en was niet betrokken bij werkzaamheden, zo liet de politie weten. Hoe het voertuig daar terechtkwam, wordt momenteel onderzocht.
De geëvacueerde passagiers zijn met bussen verder vervoerd naar hun bestemming. Het is echter niet bekend waar zij tijdelijk werden opgevangen. NS heeft snel vervangend busvervoer geregeld om gestrande reizigers te helpen, maar de vertragingen en alternatieve routes zorgen voor een flinke verstoring.
Schade en technisch onderzoek
Volgens ProRail, de beheerder van de Nederlandse spoorinfrastructuur, is de schade aan de trein en de overweginstallatie aanzienlijk. De getroffen intercity is zwaar beschadigd en voorlopig niet inzetbaar. Ook is er schade aan de spoorstaven en seinen op het traject. ProRail voert op dit moment een technisch onderzoek uit om de precieze toedracht van het ongeval te achterhalen. Er wordt gekeken of er vooraf een melding is gedaan over het voertuig op het spoor en of de machinist op tijd had kunnen worden gewaarschuwd.
De politie sluit niet uit dat er sprake is van nalatigheid of een menselijke fout. “We onderzoeken alle mogelijke oorzaken en omstandigheden rondom de aanwezigheid van de graafmachine op de spoorwegovergang,” aldus een woordvoerder.
Impact op treinverkeer
Het traject tussen Utrecht en Driebergen-Zeist is een belangrijke route voor het intercityverkeer. Dagelijks reizen duizenden mensen via dit spoor, wat de impact van het incident groot maakt. In eerste instantie werd gemeld dat het treinverkeer tot 10.30 uur verstoord zou zijn, maar al snel werd duidelijk dat de problemen langer aanhouden. De NS en ProRail verwachten dat het traject pas dinsdag om 05.00 uur weer volledig beschikbaar zal zijn.
Reizigers zwaar getroffen
Reizigers tussen Utrecht en Driebergen-Zeist worden geconfronteerd met forse vertragingen en moeten gebruik maken van vervangend busvervoer. Ook worden zij aangeraden om alternatieve routes te nemen, wat de reistijd verder verlengt. “Het is een chaotische situatie,” vertelt een reiziger. “Ik moest naar mijn werk in Arnhem, maar ik weet niet eens of ik daar vandaag nog aankom.”
De NS adviseert reizigers om actuele reisinformatie te volgen via de NS-app of andere kanalen. Ondertussen proberen de vervoerder en ProRail de schade zo snel mogelijk te herstellen, maar dit blijkt een complexe operatie. “Het herstellen van de overweginstallatie en de spoorstaven kost tijd,” legt een woordvoerder van ProRail uit. “Onze prioriteit ligt bij het zo snel mogelijk veiligstellen van het traject en het hervatten van het treinverkeer.”
Eerdere incidenten
Dit is niet de eerste keer dat een ongeval met een voertuig op het spoor plaatsvindt. Ongevallen op spoorwegovergangen zijn een bekend risico en vormen een belangrijke focus van veiligheidscampagnes van ProRail. Jaarlijks worden tientallen ongevallen gemeld waarbij voertuigen op het spoor betrokken zijn. Hoewel het vaak goed afloopt, zoals in dit geval zonder dodelijke slachtoffers, onderstrepen dergelijke incidenten het belang van veiligheid op spoorwegovergangen.
Grote hinder voor omgeving
Naast de verstoring van het treinverkeer heeft het incident ook invloed op de omgeving van de spoorwegovergang. Omwonenden melden dat de afzettingen en de massale aanwezigheid van hulpdiensten zorgen voor verkeersproblemen. “Het is hier normaal gesproken rustig, maar nu staat de hele buurt vol met politie en mensen die kijken wat er aan de hand is,” vertelt een buurtbewoner.
De getroffen spoorwegovergang is voorlopig afgesloten voor alle verkeer. Dit betekent dat ook auto’s en fietsers een omweg moeten maken. De verwachting is dat de situatie pas na volledige herstelwerkzaamheden weer normaliseert.
Onderzoek naar oorzaak
Het onderzoek naar de oorzaak van het incident is in volle gang. Het is nog onduidelijk of er sprake is van een technisch mankement, menselijke fout of andere oorzaak. Zowel ProRail als de politie benadrukken dat het volledige traject zal worden geëvalueerd om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen.
Voor reizigers blijft het voorlopig afwachten. De hoop is dat het traject tussen Utrecht en Driebergen-Zeist snel weer toegankelijk is, zodat het treinverkeer in de regio kan terugkeren naar normaal. Tot die tijd blijft de situatie een grote uitdaging voor de betrokken instanties en duizenden treinreizigers die dagelijks gebruikmaken van dit spoor.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken