Algemeen
Transgender man uit onvrede over verkeerde aanspreekvorm na bevalling
Bennett Kaspar-Williams: “Mijn zwangerschap maakt me geen moeder – identiteit verdient respect”
In een tijd waarin respect voor iemands identiteit steeds meer aandacht krijgt, blijkt uit persoonlijke verhalen hoe belangrijk het is om mensen aan te spreken zoals zij zelf dat aangeven. Dit geldt voor iedereen, ongeacht of iemand cisgender, transgender, non-binair of iets anders is. Toch wordt deze basis van erkenning en gelijkwaardigheid nog lang niet overal toegepast.
Een treffend voorbeeld is het verhaal van Bennett Kaspar-Williams (37) uit Los Angeles. In oktober 2020 verwelkomde hij samen met zijn man Malik hun zoon Hudson via een keizersnede. Hoewel Bennett zich destijds identificeerde als man, werd hij in het z!ekenhuis keer op keer aangesproken met “moeder” — tegen zijn wil én tegen de informatie in die hij vooraf had gedeeld met het zorgpersoneel.
“Mijn zwangerschap werd continu verkeerd begrepen”
Bennett startte zijn medische transitie in 2014, drie jaar nadat hij tot het besef kwam dat hij transgender is. Hij gebruikte toen de voornaamwoorden hij/hem, en inmiddels identificeert hij zich als non-binair en gebruikt hij zowel hij/hem als zij/hen. Samen met zijn partner droomde hij ervan een gezin te stichten. Ze wisten dat dit zou betekenen dat Bennett tijdelijk moest stoppen met zijn testosterontherapie om zijn vruchtbaarheid terug te laten keren.
Na grondig nadenken besloot Bennett dat hij zich comfortabel genoeg voelde om zelf zwanger te worden. Dat proces verliep verrassend snel: al kort na de eerste pogingen bleek hij op natuurlijke wijze zwanger. “We hadden verwacht dat het veel langer zou duren,” vertelt hij.
Toch werd die blijdschap al snel overschaduwd door zorgen: net na de positieve test begon in de VS de eerste coronagolf en lockdown. Plots draaide alles om veiligheid — niet alleen voor Bennett, maar ook voor het ongeboren kindje.
Verwarring en onbegrip in het z!ekenhuis
De grootste uitdaging tijdens zijn zwangerschap was niet fysiek, maar sociaal en emotioneel: hoe anderen ermee omgingen. Hoewel hij overal had aangegeven dat hij man is, bleven artsen en verplegend personeel hem steevast “moeder” noemen. “Het enige wat me echt dysforisch maakte aan de zwangerschap, was hoe ik constant verkeerd werd aangesproken door zorgverleners,” zegt hij.
Zelf had hij gehoopt dat het z!ekenhuis zijn identiteit zou respecteren, zeker omdat hij expliciet op de formulieren had aangegeven hoe hij genoemd wilde worden. Maar in de praktijk liep het anders. Steeds opnieuw werd hij geconfronteerd met het hardnekkige idee dat iemand die zwanger is per definitie een vrouw moet zijn — een aanname die zijn identiteit volledig negeerde.
“Moederschap is geen synoniem voor vrouw-zijn”
Voor Bennett was deze ervaring pijnlijk, maar ook verhelderend. In de maanden na de bevalling besloot hij zich in te zetten voor meer bewustwording over genderidentiteit binnen de geboortezorg. In een interview met de New York Post vertelt hij: “De hele zwangerschapszorg in Amerika is doordrenkt met het idee van moederschap. Het draait om het verkopen van een romantisch beeld van ‘de moeder’. Maar dat sluit mensen zoals ik uit.”
Hij benadrukt dat niet iedereen met een baarmoeder zwanger wil of kan worden, en dat niet iedereen die een kind draagt automatisch een moeder is. “Het idee dat vrouwelijkheid gelijkstaat aan moederschap is gewoonweg fout. Het houdt geen rekening met de realiteit van trans- en non-binaire personen, én het doet ook veel vrouwen tekort die geen kinderen kunnen krijgen of dat niet willen.”
Een nieuwe manier van kijken naar zwangerschap
Bennett’s ervaring maakt duidelijk hoe belangrijk het is om fysieke processen — zoals een zwangerschap — niet automatisch te koppelen aan genderidentiteit. “Ik ben zwanger geweest, maar dat maakt mij geen moeder,” zegt hij. “Ik ben vader, en dat verdient respect.”
Zijn keuze om de zwangerschap zelf te dragen, kwam voort uit een diep inzicht in zijn eigen lichaam en identiteit. Door lichamelijke functies los te koppelen van traditionele genderopvattingen, kon hij een bewuste en authentieke keuze maken. “Zwangerschap was voor mij geen conflict met mijn identiteit, totdat de buitenwereld het wél zo maakte,” aldus Bennett.
Positieve verandering begint met taal
De kern van zijn boodschap? Respect begint bij taal. Door simpelweg iemands gekozen voornaamwoorden en aanspreekvorm te gebruiken, erken je hun mens-zijn. Het gaat niet om politieke correctheid, maar om basisrespect en empathie.
In zijn pleidooi pleit Bennett voor meer inclusieve zorgverlening. Hij roept z!ekenhuizen en medische instellingen op om zorgprofessionals beter te trainen in genderinclusieve communicatie. Dat gaat verder dan taal: het betekent ook openstaan voor diverse gezinsvormen en ervaringen, zonder aannames.
“Mijn identiteit doet ertoe — net als die van jou”
Vandaag deelt Bennett zijn verhaal in de hoop dat het iets in beweging zet. Zijn zwangerschap en bevalling waren een bijzondere ervaring, maar ook een confronterende spiegel voor hoe weinig ruimte er nog is voor genderdiversiteit in de zorg.
Dat hij nu openlijk spreekt over die periode, laat zien hoe krachtig persoonlijke verhalen kunnen zijn in het vergroten van begrip. “Ik wil dat mijn zoon opgroeit in een wereld waarin hij leert dat iedereen zichzelf mag zijn — en dat ouderschap er in vele vormen is.”
Zijn verhaal raakt daarmee niet alleen aan het thema transgender ouderschap, maar ook aan bredere kwesties over wie erbij hoort, wie gezien wordt en wie ruimte krijgt om zichzelf te zijn.
Meer dan alleen een persoonlijk verhaal
Bennett’s reis laat zien hoe belangrijk het is om maatschappelijke structuren — zoals de gezondheidszorg — kritisch onder de loep te nemen. Voor wie nooit is buitengesloten op basis van identiteit, lijkt het misschien een klein detail of een ‘verspreking’. Maar voor mensen als Bennett zijn die woorden en aannames dagelijkse confrontaties met het feit dat hun bestaan niet altijd erkend wordt.
Zijn ervaring staat niet op zichzelf. Over de hele wereld vertellen trans- en non-binaire personen hoe ze in de gezondheidszorg, op school of in sociale situaties telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze zijn — of erger: worden genegeerd.
Tot slot
Of je nu vader, moeder, papa, mama of iets anders bent: jouw identiteit verdient erkenning. En zolang we blijven luisteren naar verhalen zoals die van Bennett Kaspar-Williams, kunnen we samen bouwen aan een inclusievere samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich welkom voelt — ook tijdens de meest intieme, kwetsbare momenten van het leven.
Wat vind jij van Bennett’s verhaal? Laat het weten in de reacties en deel jouw mening over hoe we samen kunnen zorgen voor meer respect en gelijkwaardigheid.
Het lijkt erop dat prinses Ariane (17) niet bepaald blij is met haar moeder, koningin Máxima (53). Tijdens een conferentie in Amsterdam onthulde Máxima dat haar jongste dochter problemen met haar zicht heeft door overmatig smartphonegebruik. Dit nieuws, dat inmiddels breed is opgepikt door de media, zou Ariane zelf liever niet zo publiekelijk gedeeld hebben gezien.
Problemen door smartphonegebruik
Tijdens de conferentie sprak Máxima met jongeren over het steeds toenemende gebruik van sociale media en smartphones. Een van de aanwezige jongeren vertelde over haar eigen ervaringen en hoe schermtijd haar leven beïnvloedt. Op dat moment besloot Máxima een persoonlijke anekdote te delen: ook haar eigen dochter heeft last van de gevolgen van te veel schermgebruik.
Ze vertelde dat Ariane moeite heeft met het scherpstellen van haar zicht, iets wat artsen linken aan het vele gebruik van schermen. Het probleem van bijziendheid onder jongeren door overmatig telefoongebruik is wereldwijd groeiende, en kennelijk is ook de jongste dochter van koning Willem-Alexander daar niet immuun voor.
Tiktokverslaving?
Het nieuws sloeg in als een bom. In talkshows en nieuwsprogramma’s werd er direct over gesproken, waaronder bij RTL Boulevard. Presentator Luuk Ikink lichtte de situatie toe:
“Dat ook onze eigen prinsessen urenlang aan het tiktokken of Instagrammen zijn, is natuurlijk geen verrassing. Maar dat het bij prinses Ariane al zulke gevolgen heeft, is wél opvallend. Wat is er precies aan de hand?”
Royaltykenner Jeroen Snel gaf daarop uitleg. “Nou, schrik niet: Ariane heeft last van een zichtprobleem. Dat zei Máxima vandaag op een conferentie in Amsterdam over jongeren, sociale media en schermgebruik. Ze vertelde daar dat haar jongste dochter moeite heeft met scherpstellen door te veel schermtijd.”
Volgens Jeroen Snel was het geen gepland statement, maar iets wat Máxima spontaan deelde in het gesprek. “Ze zat aan tafel met wetenschappers en jongeren, en maakte toen die opmerking. Maar daar zaten ook journalisten bij. Niet met draaiende camera’s, maar zij noteerden het wel. En dan heb je ineens een nieuwsprimeur.”
Bijziendheid en de impact ervan
Het probleem dat Ariane heeft, is in feite niets anders dan bijziendheid, een aandoening die bij steeds meer jongeren voorkomt. Het vele staren naar een scherm op korte afstand kan ervoor zorgen dat de oogspieren zich te weinig ontspannen, waardoor jongeren steeds meer moeite krijgen met veraf kijken.
Na de ophef in de media gaf de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) een nuancering op de uitspraak van Máxima. “Prinses Ariane heeft inderdaad moeite met scherpstellen, maar dit hoeft niet enkel door schermgebruik te komen. Het is een veelvoorkomend probleem bij jongeren en er spelen vaak meerdere factoren een rol.”
Ondanks deze verduidelijking was het kwaad al geschied: heel Nederland wist nu dat Ariane problemen had met haar ogen door haar telefoongebruik.
Ariane zou woest zijn
Volgens insiders zou Ariane niet blij zijn met de uitlatingen van haar moeder. Jeroen Snel merkte op:
“Ik denk dat Máxima hier zelf ook behoorlijk van baalt. Ze zei het in een onschuldig gesprek en wilde vooral sympathiek overkomen. Maar ja, het is nu eenmaal de koningin en dan wordt alles breed uitgemeten.”
Vooral voor Ariane zelf zou dit een ongemakkelijk moment zijn. “Ze wordt in april 18 en in de zomer is er weer zo’n persmoment met de koninklijke familie. En wat gaat er dan gebeuren? Juist, dan staan alle journalisten klaar met vragen als: ‘Hoe is het met uw ogen?’ en ‘Hoeveel uur per dag zit u op uw telefoon?’ Dat is nu al te voorspellen. En laten we eerlijk zijn: welke tiener zit daarop te wachten?”
Volgens kenners heeft Ariane het al moeilijk genoeg met de druk van haar koninklijke status en zou ze graag haar privacy behouden. Dat een opmerking van haar moeder nu opeens landelijk nieuws is, zou de prinses dan ook flink tegen de borst stuiten.
Máxima wilde bewustzijn vergroten
Toch is het niet ondenkbaar dat Máxima de opmerking bewust maakte om een groter probleem aan te kaarten. Overmatig schermgebruik is een serieus probleem bij jongeren, en het koninklijk huis wordt vaak ingezet om maatschappelijke thema’s onder de aandacht te brengen. Door een persoonlijk voorbeeld te geven, hoopt Máxima wellicht het gesprek over schermtijd en gezondheid te stimuleren.
In Nederland is er steeds meer aandacht voor de gevolgen van schermgebruik, zoals verslechterend zicht, slaapproblemen en een verminderde concentratie. Wetenschappers en oogartsen waarschuwen dat kinderen en jongeren veel vaker naar buiten moeten kijken en hun schermtijd moeten beperken.
Máxima’s woorden kunnen dan ook gezien worden als een manier om ouders te waarschuwen. Maar of Ariane dat ook zo ziet, is de vraag.
Ophef in de media
Ondertussen is de onthulling voer voor discussie geworden op sociale media. Sommige mensen vinden het prima dat Máxima dit heeft gedeeld, omdat het een belangrijk onderwerp is. Anderen vinden dat ze haar dochter in verlegenheid heeft gebracht en deze informatie niet openbaar had moeten maken.
“Waarom zou je dat in de media gooien? Laat dat meisje lekker met rust,” schrijft iemand op Twitter.
Een ander reageert met: “Goed dat ze dit benoemt! Veel jongeren zitten te veel op hun telefoon en hebben niet door wat dat met hun ogen doet.”
Wat de waarheid ook is, één ding is zeker: de volgende keer zal Máxima twee keer nadenken voordat ze privé-informatie over haar kinderen deelt met de wereld. En Ariane? Die zal haar telefoon voorlopig iets vaker laten liggen… of misschien juist niet.