Algemeen
Transgender man uit onvrede over verkeerde aanspreekvorm na bevalling
Bennett Kaspar-Williams: “Mijn zwangerschap maakt me geen moeder – identiteit verdient respect”
In een tijd waarin respect voor iemands identiteit steeds meer aandacht krijgt, blijkt uit persoonlijke verhalen hoe belangrijk het is om mensen aan te spreken zoals zij zelf dat aangeven. Dit geldt voor iedereen, ongeacht of iemand cisgender, transgender, non-binair of iets anders is. Toch wordt deze basis van erkenning en gelijkwaardigheid nog lang niet overal toegepast.
Een treffend voorbeeld is het verhaal van Bennett Kaspar-Williams (37) uit Los Angeles. In oktober 2020 verwelkomde hij samen met zijn man Malik hun zoon Hudson via een keizersnede. Hoewel Bennett zich destijds identificeerde als man, werd hij in het z!ekenhuis keer op keer aangesproken met “moeder” — tegen zijn wil én tegen de informatie in die hij vooraf had gedeeld met het zorgpersoneel.
“Mijn zwangerschap werd continu verkeerd begrepen”
Bennett startte zijn medische transitie in 2014, drie jaar nadat hij tot het besef kwam dat hij transgender is. Hij gebruikte toen de voornaamwoorden hij/hem, en inmiddels identificeert hij zich als non-binair en gebruikt hij zowel hij/hem als zij/hen. Samen met zijn partner droomde hij ervan een gezin te stichten. Ze wisten dat dit zou betekenen dat Bennett tijdelijk moest stoppen met zijn testosterontherapie om zijn vruchtbaarheid terug te laten keren.
Na grondig nadenken besloot Bennett dat hij zich comfortabel genoeg voelde om zelf zwanger te worden. Dat proces verliep verrassend snel: al kort na de eerste pogingen bleek hij op natuurlijke wijze zwanger. “We hadden verwacht dat het veel langer zou duren,” vertelt hij.
Toch werd die blijdschap al snel overschaduwd door zorgen: net na de positieve test begon in de VS de eerste coronagolf en lockdown. Plots draaide alles om veiligheid — niet alleen voor Bennett, maar ook voor het ongeboren kindje.
Verwarring en onbegrip in het z!ekenhuis
De grootste uitdaging tijdens zijn zwangerschap was niet fysiek, maar sociaal en emotioneel: hoe anderen ermee omgingen. Hoewel hij overal had aangegeven dat hij man is, bleven artsen en verplegend personeel hem steevast “moeder” noemen. “Het enige wat me echt dysforisch maakte aan de zwangerschap, was hoe ik constant verkeerd werd aangesproken door zorgverleners,” zegt hij.
Zelf had hij gehoopt dat het z!ekenhuis zijn identiteit zou respecteren, zeker omdat hij expliciet op de formulieren had aangegeven hoe hij genoemd wilde worden. Maar in de praktijk liep het anders. Steeds opnieuw werd hij geconfronteerd met het hardnekkige idee dat iemand die zwanger is per definitie een vrouw moet zijn — een aanname die zijn identiteit volledig negeerde.
“Moederschap is geen synoniem voor vrouw-zijn”
Voor Bennett was deze ervaring pijnlijk, maar ook verhelderend. In de maanden na de bevalling besloot hij zich in te zetten voor meer bewustwording over genderidentiteit binnen de geboortezorg. In een interview met de New York Post vertelt hij: “De hele zwangerschapszorg in Amerika is doordrenkt met het idee van moederschap. Het draait om het verkopen van een romantisch beeld van ‘de moeder’. Maar dat sluit mensen zoals ik uit.”
Hij benadrukt dat niet iedereen met een baarmoeder zwanger wil of kan worden, en dat niet iedereen die een kind draagt automatisch een moeder is. “Het idee dat vrouwelijkheid gelijkstaat aan moederschap is gewoonweg fout. Het houdt geen rekening met de realiteit van trans- en non-binaire personen, én het doet ook veel vrouwen tekort die geen kinderen kunnen krijgen of dat niet willen.”
Een nieuwe manier van kijken naar zwangerschap
Bennett’s ervaring maakt duidelijk hoe belangrijk het is om fysieke processen — zoals een zwangerschap — niet automatisch te koppelen aan genderidentiteit. “Ik ben zwanger geweest, maar dat maakt mij geen moeder,” zegt hij. “Ik ben vader, en dat verdient respect.”
Zijn keuze om de zwangerschap zelf te dragen, kwam voort uit een diep inzicht in zijn eigen lichaam en identiteit. Door lichamelijke functies los te koppelen van traditionele genderopvattingen, kon hij een bewuste en authentieke keuze maken. “Zwangerschap was voor mij geen conflict met mijn identiteit, totdat de buitenwereld het wél zo maakte,” aldus Bennett.
Positieve verandering begint met taal
De kern van zijn boodschap? Respect begint bij taal. Door simpelweg iemands gekozen voornaamwoorden en aanspreekvorm te gebruiken, erken je hun mens-zijn. Het gaat niet om politieke correctheid, maar om basisrespect en empathie.
In zijn pleidooi pleit Bennett voor meer inclusieve zorgverlening. Hij roept z!ekenhuizen en medische instellingen op om zorgprofessionals beter te trainen in genderinclusieve communicatie. Dat gaat verder dan taal: het betekent ook openstaan voor diverse gezinsvormen en ervaringen, zonder aannames.
“Mijn identiteit doet ertoe — net als die van jou”
Vandaag deelt Bennett zijn verhaal in de hoop dat het iets in beweging zet. Zijn zwangerschap en bevalling waren een bijzondere ervaring, maar ook een confronterende spiegel voor hoe weinig ruimte er nog is voor genderdiversiteit in de zorg.
Dat hij nu openlijk spreekt over die periode, laat zien hoe krachtig persoonlijke verhalen kunnen zijn in het vergroten van begrip. “Ik wil dat mijn zoon opgroeit in een wereld waarin hij leert dat iedereen zichzelf mag zijn — en dat ouderschap er in vele vormen is.”
Zijn verhaal raakt daarmee niet alleen aan het thema transgender ouderschap, maar ook aan bredere kwesties over wie erbij hoort, wie gezien wordt en wie ruimte krijgt om zichzelf te zijn.
Meer dan alleen een persoonlijk verhaal
Bennett’s reis laat zien hoe belangrijk het is om maatschappelijke structuren — zoals de gezondheidszorg — kritisch onder de loep te nemen. Voor wie nooit is buitengesloten op basis van identiteit, lijkt het misschien een klein detail of een ‘verspreking’. Maar voor mensen als Bennett zijn die woorden en aannames dagelijkse confrontaties met het feit dat hun bestaan niet altijd erkend wordt.
Zijn ervaring staat niet op zichzelf. Over de hele wereld vertellen trans- en non-binaire personen hoe ze in de gezondheidszorg, op school of in sociale situaties telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze zijn — of erger: worden genegeerd.
Tot slot
Of je nu vader, moeder, papa, mama of iets anders bent: jouw identiteit verdient erkenning. En zolang we blijven luisteren naar verhalen zoals die van Bennett Kaspar-Williams, kunnen we samen bouwen aan een inclusievere samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich welkom voelt — ook tijdens de meest intieme, kwetsbare momenten van het leven.
Wat vind jij van Bennett’s verhaal? Laat het weten in de reacties en deel jouw mening over hoe we samen kunnen zorgen voor meer respect en gelijkwaardigheid.
TikTok-video van verontrustend gebaar in club gaat viraal: zorgen om veiligheid tijdens het uitgaan
Een ogenschijnlijk onschuldige
avond stappen is onverwacht trending topic geworden op
TikTok.
Een video waarin een groep
vriendinnen samen een filmpje maakt op de dansvloer, kreeg
een onverwachte wending toen op de achtergrond een
onbekende man een
onheilspellend gebaar maakte richting een van hen.
Het fragment leidde tot miljoenen weergaven, duizenden reacties en een discussie over sociale veiligheid in het nachtleven.
Hoe het begon: een gezellige avond uit
De drie vriendinnen wilden,
zoals zoveel jongeren, een kort filmpje opnemen voor
TikTok.
Met lachende gezichten en dansende moves stonden ze voor de camera
in een drukbezochte club.
Alles leek vrolijk en ontspannen, tot kijkers in de reacties
opmerkten dat er iets
geks gebeurde achter de dames.
Op de achtergrond is te zien
hoe een man – vermoedelijk een andere bezoeker van de club –
achter één van de meiden
blijft staan.
Hij kijkt richting de camera en maakt een gebaar dat door velen als
intimiderend werd ervaren.
Het gebaar dat voor opschudding zorgde
Het ging om een
kort maar opvallend
handgebaar.
De man wees naar een van de vriendinnen, een jonge vrouw met blond
haar die met haar rug naar hem toe danste.
Daarna maakte hij een beweging langs zijn eigen hals, alsof hij een
snijdend gebaar uitbeeldde.
Hoewel het niet duidelijk is
of de man iets wilde zeggen of zich slechts misdroeg voor de
camera, veroorzaakte het gebaar een golf van verontwaardiging onder
kijkers.
Velen noemden het “ongepast” en “beangstigend” – zeker omdat de vrouwen zelf op dat
moment niet doorhadden wat er achter hen gebeurde.
Onzekerheid over wat er voorafging
Het blijft onduidelijk of er
vóór het moment van filmen woorden zijn gewisseld tussen de vrouwen en de
man.
Er is geen geluid in de video en er zijn geen aanwijzingen dat de
groep eerder met hem in contact stond.
Mogelijk was het een impulsieve en ongepaste actie, maar omdat de
context ontbreekt, blijven veel vragen onbeantwoord.
Deze onzekerheid maakt het fragment volgens sommigen extra ongemakkelijk: kijkers weten niet of het om een slechte grap ging of om een serieuzere vorm van intimidatie.
TikTok verwijdert het filmpje tijdelijk
De video werd aanvankelijk
massaal gedeeld en kreeg in korte tijd duizenden likes en
reacties.
Na een paar uur verdween het fragment echter van het platform:
TikTok verwijderde de
video wegens schending van de richtlijnen.
Volgens de eigenaar van het
account kwam dat als een verrassing.
Zij besloot het fragment opnieuw te uploaden, omdat ze vond dat het
belangrijk was dat het incident werd gezien.
In haar bijschrift schreef ze dat ze hoopte dat iemand de man zou
herkennen en
aanspreken op zijn gedrag.
Discussie over het beleid van sociale media
De verwijdering van de video
leidde tot een debat over
de rol van sociale media.
Sommige volgers vonden dat TikTok in dit geval te streng optrad door het filmpje
offline te halen.
Een van de reacties luidde:
“Het is vreemd dat de video wordt verwijderd in plaats van dat er meer aandacht komt voor de veiligheid van jonge vrouwen in het uitgaansleven.”
Anderen begrepen juist dat
TikTok probeert om potentieel schokkende beelden te weren om het
platform veilig te houden voor een jong publiek.
De controverse toont aan hoe lastig het voor platforms kan zijn om
balans te vinden tussen
veiligheid, privacy en openheid.
Massale reacties van kijkers
Onder de tweede upload
verschenen duizenden opmerkingen.
Veel kijkers betuigden hun steun aan de drie vriendinnen en benadrukten dat
zo’n gebaar absoluut niet thuishoort in een clubomgeving.
Enkele veelgelezen reacties:
-
“Je moet onbezorgd kunnen dansen zonder zoiets achter je rug te zien gebeuren.”
-
“Hopelijk wordt deze man herkend en aangesproken op zijn gedrag.”
-
“Het is niet oké om iemand op die manier te intimideren, ook niet als grap.”
Sommigen gaven de vriendinnen het advies om voortaan alert te blijven in drukke uitgaansgelegenheden en altijd bij elkaar in de buurt te blijven.
Veiligheid tijdens het uitgaan opnieuw onderwerp van gesprek
Het incident heeft een
breder gesprek
op gang gebracht over veiligheid in het nachtleven, met name voor jonge
vrouwen.
Hoewel het in dit geval bij een gebaar bleef en er geen fysiek
incident is gemeld, vinden veel mensen dat het laat zien dat er nog
altijd situaties ontstaan waarin vrouwen zich onveilig of ongemakkelijk kunnen
voelen.
Organisaties die zich inzetten voor een veilig uitgaansleven benadrukken dat omstanders en personeel een belangrijke rol spelen bij het signaleren en stoppen van ongepast gedrag.
Psychologen over het effect van intimidatiegebaren
Volgens gedragsdeskundigen kan
een intimiderend gebaar, ook als het niet wordt opgevolgd door
woorden of daden, psychische impact hebben.
Vooral als iemand het pas achteraf op beeld ziet, kan het een
gevoel van
onveiligheid oproepen en zorgen voor stress of angst.
Zij raden aan dat slachtoffers of betrokkenen erover praten met vrienden of het clubpersoneel, zodat zij zich gesteund voelen en het incident niet bagatelliseren.
Clubs en organisatoren nemen signalen serieus
Enkele Nederlandse clubs
reageerden in de media op het incident.
Zij gaven aan dat hun personeel steeds beter wordt getraind om signalen van
grensoverschrijdend gedrag te herkennen en direct in te
grijpen.
Ook wordt er bij veel clubs gewerkt met een veiligheidsprotocol en een meldpunt
voor bezoekers die zich onveilig voelen.
Deze maatregelen moeten ervoor zorgen dat uitgaan voor iedereen prettig en veilig blijft.
Tips voor een veiliger avond uit
Op sociale media delen gebruikers inmiddels tips om veilig te stappen:
-
Blijf bij elkaar in de groep en spreek af waar je elkaar vindt als je elkaar kwijtraakt.
-
Meld opvallend gedrag direct bij de beveiliging of het barpersoneel.
-
Let op elkaar’s drankjes en houd elkaars spullen in de gaten.
-
Blijf kalm, maar verlaat de situatie als iets ongemakkelijk voelt.
-
Bewaar bewijs zoals video’s of screenshots als dat nodig is voor een melding.
Deze praktische stappen worden gezien als een manier om de kans op onprettige situaties te verkleinen.
Conclusie: meer bewustzijn en waakzaamheid
De TikTok-video laat zien hoe
een klein gebaar
grote impact kan hebben, zeker in het tijdperk van sociale media
waarin beelden zich razendsnel verspreiden.
Hoewel het incident geen fysiek geweld inhield, heeft het veel
losgemaakt bij het publiek en is het een aanleiding voor gesprekken over veiligheid, respect
en sociale verantwoordelijkheid.
De jonge vrouwen zelf hebben
geen officiële aangifte gedaan, maar hopen dat de aandacht rondom
de video bijdraagt aan meer bewustzijn in het
uitgaansleven.
Voor veel kijkers is het een herinnering dat waakzaamheid en respect onmisbaar
blijven, ook tijdens een onbezorgde avond stappen.
Samenvatting in het kort
-
Een TikTok-video uit een club gaat viraal vanwege een intimiderend gebaar van een onbekende man.
-
De man wees naar een van de vriendinnen en maakte een onheilspellende halsbeweging, wat kijkers verontrustend vonden.
-
TikTok verwijderde het filmpje eerst, waarna het opnieuw werd geüpload.
-
Het incident leidde tot een online discussie over veiligheid in het nachtleven en het beleid van sociale media.
-
Deskundigen wijzen op de psychologische impact van intimidatie en het belang van alertheid en steun.
-
Clubs benadrukken dat zij werken aan veiligere uitgaansomgevingen met betere training voor personeel.