Algemeen
Talpa-topman ontmaskert Gordon: ‘Gerard Joling had allang gekozen voor RTL, hij loopt gewoon te lullen!’
Voormalig Talpa-programmadirecteur Marco Louwerens reageert verbaasd op de uitspraken van Gordon, die beweert dat Gerard Joling aanvankelijk met hem zou overstappen naar Talpa. Volgens Marco klopt dat verhaal niet. “Gerard was toen al heel ver met RTL.”
Gerard Joling had geen overstap gepland
Marco Louwerens, die tot 2023 programmadirecteur was bij Talpa, herkent zich niet in het beeld dat Gordon schetst. Volgens Gordon zou Gerard Joling in eerste instantie samen met hem overstappen naar Talpa, maar koos hij op het laatste moment voor een lucratief contract bij RTL 4. Gordon voelde zich hierdoor verraden.
Wilfred Genee bespreekt de kwestie in Vandaag Inside en vraagt zich af of er echt sprake was van een geplande overstap. “Denk je dat Gerard die overstap met hem zou gaan maken? Was dat de bedoeling? Was hij al rond met jullie?”
Volgens Marco is dat nooit het geval geweest. “Nou, volgens mij niet. We hebben wel eens met Gerard gesproken, maar die was toen volgens mij al heel ver met RTL. Hij kon daar een mooi contract krijgen en veel programma’s maken. Ja, ik snap ook wel dat hij die stap maakte.”
Tegenstrijdige verklaringen
Wilfred is verrast en vraagt zich af of Gordon de waarheid verdraait. “Maar Gordon zegt: die afspraak lag er al.”
Marco blijft bij zijn standpunt: “Ja, dat weet ik niet, dat weet ik niet.”
Wilfred: “Jullie hadden hem nog niet gecontracteerd?”
Marco: “Nee, zeker niet. Nee, nee, nee.”
Gordon boos over inkomensverschil met Gerard
Naast de vermeende overstap is Gordon ook boos over het inkomensverschil tussen hem en Gerard tijdens hun tv-duoschap. Wilfred brengt dit ter sprake en Tina Nijkamp, die aan tafel zit, reageert direct. “Nee, kijk, natuurlijk verdiende Gerard veel meer bij Geer & Goor. Dat geloof ik meteen. Daar is Gordon dan weer heel boos over, maar that’s the way it works.”
Volgens Tina is dat logisch. “Gerard had gewoon een succesvolle carrière als presentator én hij heeft een zeer goede manager. Dat is bekend. Zijn manager Wino onderhandelt slim en haalt er altijd de beste deals uit.”
Minder succes, minder geld
Daarnaast stelt Tina dat BN’ers die minder succesvol zijn, ook minder betaald krijgen. “En Gordon was als presentator gewoon net wat minder succesvol dan Gerard. Dan krijg je gewoon minder betaald.”
“Ik geloof echt wel dat dit klopt en ik vind het vreemd dat Gordon hier na al die jaren nog steeds boos over is. Dan denk ik: joh, je bent al zoveel jaar verder.”
Conclusie
Volgens Marco Louwerens heeft Gerard Joling nooit een overstap naar Talpa gepland en lag er geen afspraak met Gordon. Daarnaast is het verschil in inkomsten tussen Gerard en Gordon volgens Tina Nijkamp volledig verklaarbaar, gezien Gerard’s succes en sterke onderhandelingspositie. Dat Gordon hier nog steeds gefrustreerd over is, roept vooral verbazing op bij de tafelgasten van Vandaag Inside.
De vraag blijft waarom Gordon hier nu opnieuw over begint. Is het rancune? Of is het een manier om zichzelf weer in de schijnwerpers te zetten? Hoe dan ook, de soap rond Geer & Goor lijkt nog lang niet voorbij. Ondertussen lijkt Gerard zich weinig van de kritiek aan te trekken en geniet hij van zijn succesvolle samenwerking met RTL. Gordon daarentegen blijft boos achter, en het is de vraag of hij dit ooit zal laten rusten.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken