Video
Suzan huilt elke nacht: ‘Ik ben bang hem elk moment te verliezen’
Suzan & Freek: van hits naar hartverscheurend nieuws
Ze zongen ooit samen: “Ken je dat gevoel?”, maar nog nooit kwam die zin zó dichtbij als nu. Deze week maakten Suzan & Freek bekend dat Freek (32) ongeneeslijk z!ek is. De populaire zanger heeft uitgezaaide longk*nker en kan niet meer genezen. Het nieuws sloeg in als een bom bij hun ruim een half miljoen volgers op Instagram – en bij heel Nederland.
Tegelijkertijd deelde het stel een andere, ontroerende boodschap: ze verwachten hun eerste kindje. Een wonder temidden van het verdriet. Suzan & Freek schreven openhartig: “We gaan nog zo lang mogelijk genieten van de tijd die ons samen gegund is, al weten we niet hoe lang dat zal zijn.”
Suzan: “Elke nacht breek ik opnieuw”
Suzan, bekend om haar warme lach en sprankelende energie, laat zien hoe kwetsbaar ze nu is. Op Instagram schrijft ze:
“Sinds we dit nieuws hebben gekregen, schrik ik elke nacht wakker met dezelfde angst: dat dit geluk straks ineens weg kan zijn. Ik ben nog nooit zó bang geweest om hem kwijt te raken.”
De woorden van Suzan raken een snaar bij velen. De vrouw die altijd straalde op het podium, laat zien dat achter die lach ook verdriet schuilt.
Een lied wordt werkelijkheid
Met hits als “Als het avond is” veroverden Suzan & Freek alle harten. Maar nu klinkt die titel plots pijnlijk profetisch. Wat gebeurt er als het écht avond wordt? Als alles donker lijkt en de toekomst onzeker is?
Een verwoestend telefoontje
Maandag kwam het telefoontje dat hun wereld op zijn kop zette. Suzan en Freek, die elkaar al sinds de middelbare school kennen en vorig jaar in het geheim trouwden, hoorden van de arts dat Freek ongeneeslijk z!ek is.
“Freek heeft uitgezaaide longk*nker en we kunnen helaas niets meer doen”, luidde de boodschap. Woorden die als een mes door hun hart gingen. Freek, altijd de optimistische grappenmaker, moet nu omgaan met het zwaarste nieuws dat je als mens kunt krijgen. En Suzan ziet haar grootste angst werkelijkheid worden: de liefde van haar leven verliezen.
Een klein wonder in barre tijden
Toch is er ook een lichtpuntje: Suzan is zwanger. Ze verwachten hun eerste kindje, een sprankje hoop in deze moeilijke periode.
“Hoe zwaar het ook is, we zijn dankbaar voor elkaar en voor het kleine wonder in mijn buik. We zullen elke seconde samen koesteren”, liet het stel weten.
Stoppen met optreden: elke seconde telt
Suzan & Freek stonden vorige week nog drie avonden achter elkaar in een uitverkochte Ziggo Dome. Maar na het verwoestende nieuws besloten ze meteen alle optredens en andere werkzaamheden stop te zetten. Ook hun geplande rol als coaches in The Voice of Holland voor 2026 hebben ze afgeblazen.
Suzan verwoordde het zo:
“We willen alleen nog maar bij elkaar zijn. Tijd is nu het enige cadeau dat telt.”
Massale steun vanuit Nederland
De reacties op social media zijn hartverwarmend. Bekende artiesten en talloze fans steken het stel een hart onder de riem.
Ilse DeLange schreef:
“Wat verschrikkelijk… ik wens jullie alle kracht en liefde om dit samen te dragen.”
Ook Guus Meeuwis liet van zich horen:
“Wat een onbeschrijfelijk vreselijk nieuws. We zijn met z’n allen bij jullie, wat er ook gebeurt.”
Een fan schreef:
“De tranen blijven maar komen als ik dit lees. Suzan, blijf sterk. We bidden voor jullie en voor jullie kindje.”
Pakkende beelden en breekbare momenten
De beelden van Suzan & Freek de afgelopen week laten niemand onberoerd. Suzan met haar hoofd tegen Freeks schouder op het podium, allebei zichtbaar emotioneel. Een traan die over Suzan’s wang rolt, terwijl Freek haar hand stevig vasthoudt. De eerste echo van hun kindje, een kwetsbaar symbool van hoop.
Hun liefde, sterker dan ooit
Het verhaal van Suzan & Freek is niet alleen een liefdesverhaal vol muziek en romantiek, maar ook een verhaal van kracht en kwetsbaarheid. In een interview zei Freek ooit:
“Suzan is mijn hele wereld. Niets is belangrijker dan haar hand elke dag vast te houden.”
En Suzan zei eens:
“Ik kan me een leven zonder Freek niet voorstellen. We vechten samen, dag voor dag.”
Nu blijkt hoe diep dat ‘samen’ gaat.
De toekomst: onzeker, maar met hoop
Suzan & Freek vragen nu vooral om rust en privacy. Ze willen deze periode zoveel mogelijk samen doorbrengen, zonder de druk van de buitenwereld. Tegelijkertijd hebben ze alle liefde en steun van fans, vrienden en familie hard nodig.
Wat de toekomst brengt, weet niemand. De z!ekte van Freek is niet te genezen. Maar of dat nu nog een dag, een maand of hopelijk langer duurt, voor Suzan & Freek telt elke seconde samen.
Een verhaal dat ons allemaal raakt
Hun verhaal laat zien wat echte liefde is: niet alleen mooie momenten delen, maar ook samen het donkerste pad bewandelen. De onzekerheid is groot, maar de kracht van hun liefde is misschien nog groter.
De vraag die blijft hangen is misschien wel de moeilijkste: is er nog genoeg tijd om hun dromen waar te maken? Wat er ook gebeurt, één ding is zeker: Suzan & Freek blijven voor altijd een voorbeeld van liefde en veerkracht.
Video
Asmara Thielen over rechtszaak Borsato: ‘Victim blaming op hogeschoolniveau’
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
