Algemeen
Steeds meer mensen identificeren zich als ‘symbioseksueel’ – dit is wat het inhoudt
Er is een nieuwe term rondom seksuele aantrekkingskracht: ‘symbioseksualiteit’.
Dit verwijst naar mensen die zich aangetrokken voelen tot de dynamiek tussen twee mensen in een relatie, in plaats van tot de individuen zelf. Het gaat om de energie en chemie die ontstaat in de interactie van het stel. Dit concept werd ontdekt door onderzoekers aan de Seattle University, onder leiding van Dr. Sally Johnston. Ze merkte op dat sommige mensen zich niet aangetrokken voelen tot een persoon, maar tot de relatie zelf en hoe de partners met elkaar omgaan.
Dr. Johnston stelt dat we onze kijk op aantrekkingskracht moeten verbreden. Vaak zien we aantrekking als iets dat enkel tussen twee mensen plaatsvindt. Maar haar onderzoek toont aan dat de manier waarop een koppel samen functioneert ook een bron van aantrekkingskracht kan zijn.
Tijdens haar studie naar polyamoreuze gemeenschappen ontdekte ze dat sommige mensen, vaak biseksuele vrouwen die in relaties met koppels stappen, niet per se aangetrokken zijn tot een individu, maar tot de interactie tussen beide partners.
In een onderzoek gepubliceerd in de *Archives of Sexual Behavior* werden 373 mensen ondervraagd. Van hen gaven 145 aan dat ze zich vooral aangetrokken voelden tot de dynamiek tussen een stel, in plaats van tot de partners zelf. Hoewel de steekproef klein is, zijn de resultaten opvallend. 35% van de ondervraagden voelde deze aantrekkingskracht vaak, terwijl 51% het af en toe ervoer.
Dit wijst erop dat er verschillende vormen van seksuele aantrekking bestaan. Voor sommigen gaat het om de manier waarop twee mensen als eenheid functioneren. Deze aantrekkingskracht voelt bijna alsof er een “derde persoon” in de relatie is, zonder dat dit letterlijk zo is.
Een deelnemer, Hayden, beschreef het als een fascinatie voor de “energie” tussen koppels. Een ander, Sage, vond het aantrekkelijk om zelf deel uit te maken van zo’n interactie. Ze werden vooral aangetrokken door de unieke vibe die de partners samen creëerden.
Dr. Johnston hoopt dat verder onderzoek meer inzicht zal geven in symbioseksualiteit. Het zou kunnen helpen bij een beter begrip van seksuele aantrekkingskracht in zowel monogame als niet-monogame relaties. Deze ontdekking laat zien dat aantrekkingskracht verder kan gaan dan de interactie tussen twee individuen. Het draait ook om de magie die ontstaat wanneer twee mensen samen een bijzondere energie delen.
Zangeres, actrice en theaterpersoonlijkheid Karin Bloemen staat al decennialang bekend om haar kleurrijke optredens, krachtige stem en warme uitstraling. Recent wist ze nog veel kijkers te raken tijdens haar deelname aan het populaire televisieprogramma Beste Zangers. Toch speelt zich achter de schermen een ander verhaal af: dat van haar dochter Eliane, die al jaren kampt met serieuze gezondheidsuitdagingen. In een interview met weekblad Story vertelt Karin openhartig over hun gezamenlijke zoektocht naar passende zorg, haar zorgen als moeder en de hoop die ze ondanks alles blijft koesteren.
Moederliefde en doorzettingsvermogen
Karin Bloemen is naast haar publieke werk bovenal een toegewijde moeder. Al geruime tijd maakt ze zich zorgen over de gezondheid van haar dochter Eliane, die dagelijks te maken heeft met pijnklachten. De oorzaak: meerdere rugproblemen, waaronder een meervoudige hernia. Hoewel de klachten ernstig zijn, kreeg Eliane in eerste instantie geen operatieve behandeling aangeboden in Nederland.
“In de Nederlandse ziekenhuizen kregen we te horen dat er geen directe noodzaak was voor een operatie,” vertelt Karin. “Maar als moeder zie je van dichtbij hoe je kind zich elke dag staande probeert te houden. Dan voelt het alsof je geen kant op kunt.”
Op zoek naar hulp buiten de landsgrenzen
Toen het zorgtraject in Nederland niet de gewenste uitkomst bood, besloot Karin alternatieven te zoeken. De keuze viel op een medische instelling in Duitsland. Daar werd Eliane volgens Karin direct serieus genomen. “De artsen daar waren verbaasd dat we zo lang hadden moeten wachten. Ze zeiden dat als we nog langer hadden gewacht, er mogelijk blijvende schade aan haar been had kunnen ontstaan.”
Hoewel de ingreep in Duitsland succesvol was, bracht het kosten met zich mee die niet werden vergoed door de zorgverzekeraar. “De behandeling kostte ruim 15.000 euro,” vertelt Karin. “We hebben dit zelf bekostigd. Natuurlijk doe je dat als ouder met liefde, maar het is niet vanzelfsprekend dat dit nodig zou moeten zijn.”
Een ongeluk met grote gevolgen
Eliane’s klachten begonnen jaren geleden na een ongelukkige gebeurtenis. Ze kreeg thuis een luik tegen haar hoofd, wat leidde tot langdurige hoofdpijn en uiteindelijk ook rugklachten. De pijn werd chronisch, en beïnvloedde haar dagelijks functioneren in grote mate. “Er is geen dag waarop ze volledig pijnvrij is,” aldus Karin. “En toch probeert ze elke ochtend weer het beste van de dag te maken.”
Voor Karin is het moeilijk om machteloos toe te kijken. “Als ouder wil je niets liever dan verlichting bieden. Maar soms zijn de mogelijkheden beperkt. Dan moet je zoeken naar nieuwe wegen, hoe moeilijk ook.”
Volhouden in moeilijke tijden
Ondanks de langdurige zorgsituatie blijft Karin Bloemen vasthouden aan optimisme. Ze benadrukt dat hoop en veerkracht belangrijke drijfveren zijn. “Als ik de moed verlies, wat geeft dat dan voor voorbeeld aan mijn dochter? We blijven samen zoeken naar wat mogelijk is, stap voor stap.”
De steun van hun omgeving maakt voor hen een groot verschil. Vrienden, familie en zelfs onbekenden sturen regelmatig lieve berichten of bemoedigende woorden. “Dat geeft ons energie,” zegt Karin. “Je merkt dan dat je er niet alleen voor staat.”
Een bredere zorgdiscussie
De situatie van Karin en haar dochter staat niet op zichzelf. Steeds vaker delen mensen hun ervaringen met het zorgsysteem, waarin zij zich niet altijd gehoord of geholpen voelen. Voor Karin is het duidelijk: er moet ruimte zijn voor maatwerk, zeker in complexe situaties. “Het is belangrijk dat mensen die langdurige klachten hebben serieus genomen worden,” zegt ze. “Zorg hoort bereikbaar te zijn en tijdig te komen.”
Ze hoopt dat haar verhaal anderen aanzet om het gesprek aan te gaan over toegankelijkheid van medische zorg. “Als er meer bewustzijn ontstaat over wat mensen meemaken achter de schermen, kunnen er misschien positieve veranderingen worden doorgevoerd.”
Werk als uitlaatklep
Tegelijkertijd blijft Karin actief op het podium. Haar liefde voor theater en muziek geeft haar kracht. “Optreden is voor mij een manier om mijn emoties te verwerken en te delen. Het geeft me positieve energie.” Ze ervaart het als een vorm van balans: overdag zorgen, ’s avonds verbinden met het publiek. “Even alles loslaten, dat helpt echt.”
Maar zodra het doek valt, is de realiteit er weer. “Thuis is het soms zwaar. Maar zolang er kleine stappen vooruit zijn, houden we moed.”
Kleine stappen, groot verschil
Na de ingreep in Duitsland is Eliane voorzichtig begonnen met herstel. Hoewel er nog een lange weg te gaan is, zijn er hoopvolle signalen. “Ze voelt zich soms iets beter. Niet elke dag, maar af en toe. En dat is al winst,” zegt Karin. De toekomst is onzeker, maar het gezin kijkt vooruit met realistische verwachtingen. “We hopen op meer stabiliteit, minder pijn en hopelijk ook meer kwaliteit van leven.”
Dankbaarheid en perspectief
Wat in het verhaal van Karin Bloemen vooral naar voren komt, is dankbaarheid. Voor de hulp die ze hebben ontvangen, voor de kleine lichtpuntjes en voor de kracht die haar dochter toont. “Ze is zo sterk,” zegt Karin. “Dat bewonder ik elke dag opnieuw.”
Ze hoopt dat haar verhaal herkenning biedt voor anderen. “Veel mensen worstelen met vergelijkbare situaties, soms in stilte. Ik wil laten zien dat je mag zoeken, mag twijfelen, en vooral: dat je niet moet opgeven.”
Tot slot: luisteren en erkennen
De ervaring van Karin en haar dochter laat zien hoe belangrijk het is om naar mensen te luisteren, zeker als het om langdurige klachten gaat. Medische zorg draait niet alleen om diagnoses en behandelingen, maar ook om empathie, aandacht en het serieus nemen van iemands zorgen.
“Als je het gevoel krijgt dat je verhaal ertoe doet, geeft dat al een stukje rust,” besluit Karin. “En soms is dat precies wat je nodig hebt om door te kunnen.”