Video
Slecht nieuws voor André Hazes en Mart Hoogkamer: “Nu al van de buis”
André Hazes en Mart Hoogkamer willen Geer en Goor evenaren, maar scoren nog niet bij het grote publiek
Met hun nieuwe programma Hazes & Hoogkamer: Tot uw dienst betreden André Hazes en Mart Hoogkamer het tv-podium als duo. Ze doen dat met een format dat direct doet denken aan het legendarische Geer en Goor. De vergelijking met Gerard Joling en Gordon ligt dan ook voor de hand: twee flamboyante zangers die zich inzetten voor hartverwarmende missies. Maar weten Hazes en Hoogkamer ook echt de magie van hun voorgangers te evenaren? Volgens mediadeskundige Tina Nijkamp is dat voorlopig nog niet het geval.
Een eerbetoon aan Geer en Goor?
In de jaren dat Geer en Goor samen programma’s maakten, wisten zij moeiteloos miljoenen kijkers te trekken. Hun kenmerkende mix van humor, oprechte emoties en sociale betrokkenheid raakte een snaar bij het Nederlandse publiek. Sinds hun samenwerking eindigde, bleef het stil op dat vlak. Tot nu. Hazes & Hoogkamer: Tot uw dienst lijkt een bewuste poging om die leegte op te vullen, met een nieuwe generatie volkszangers.
Hazes en Hoogkamer nemen in het programma verschillende sociale opdrachten op zich, waarbij ze onbekende mensen helpen met bijzondere wensen of schrijnende situaties. De toon is luchtig, maar de intentie serieus. In die zin sluit het aan bij de warme en toegankelijke sfeer die Geer en Goor ooit creëerden.
Eerste aflevering: een bruiloft met een missie
De eerste aflevering begint meteen met een emotioneel verhaal. Hazes en Hoogkamer krijgen de opdracht om de droombruiloft te organiseren van Brenda, een vrouw die ongeneeslijk ziek is. Samen met haar partner wil ze graag nog één keer volop genieten van het leven – met een huwelijk als stralend middelpunt. Maar door financiële zorgen is dat niet haalbaar. Tot André en Mart in actie komen.
Hoewel de twee zangers weinig ervaring hebben met het organiseren van een bruiloft, gooien ze zich vol enthousiasme in het avontuur. Ze regelen locatie, muziek, aankleding en zelfs de jurk. De aflevering laat zien hoe ze zich – op hun eigen onbevangen manier – inzetten om het stel een dag te bezorgen om nooit te vergeten.
De reacties op de missie zijn oprecht positief. Kijkers roemen vooral het warme hart van het programma, waarin oprechte emoties de boventoon voeren zonder dat het sentimenteel wordt. Ook de chemie tussen André en Mart valt in de smaak: twee volkszangers die elkaar aanvullen met flair en gevoel.
Mooie opzet, tegenvallende cijfers
Toch is er een duidelijke kink in de kabel: de kijkcijfers blijven achter. Tina Nijkamp, voormalig zenderbaas van SBS6 en tegenwoordig mediaduider op sociale media, windt er geen doekjes om. “Tot uw dienst haalt de top 10 niet,” stelt ze in een analyse op Instagram. “En dat ondanks een flinke promotiecampagne.”
Volgens Nijkamp scoort het programma zo’n 100.000 tot 150.000 kijkers minder dan concurrent Chateau Meiland op hetzelfde tijdstip. Dat is opvallend, zeker gezien het feit dat zowel Hazes als Hoogkamer bekende namen zijn met een grote fanbase.
De oorzaak? Dat blijft gissen. Mogelijk is het tijdstip ongelukkig gekozen, of heeft het publiek nog geen duidelijk beeld van wat het programma precies biedt. Ook speelt mee dat het publiek Geer en Goor misschien nog niet los wil laten – hun unieke stijl blijft moeilijk te evenaren.
Kwaliteit boven kwantiteit?
Toch is het te vroeg om het programma af te schrijven. De eerste aflevering werd inhoudelijk goed ontvangen en het duo toont zichtbaar betrokkenheid bij de verhalen die ze mogen ondersteunen. Dat spreekt voor hen. Het programma ademt oprechtheid, iets waar kijkers uiteindelijk gevoelig voor zijn.
Mart en André zijn bovendien geen tijdelijke televisiegezichtjes, maar artiesten met een stevige achterban. De vraag is vooral of de format de juiste snaar weet te raken, en of de chemie tussen de twee zich de komende afleveringen verder kan ontwikkelen. Voor een kijkcijferhit is immers méér nodig dan alleen twee bekende gezichten en een goed bedoelde missie.
De kracht van oprechte televisie
Wat Hazes & Hoogkamer: Tot uw dienst in elk geval wél biedt, is een format dat hartverwarmende televisie combineert met onverwachte humor. Het contrast tussen de ongefilterde Mart en de meer gereserveerde André zorgt voor levendige interactie, waarbij juist de momenten waarop ze het even niet weten – of de plank misslaan – zorgen voor herkenning en charme.
In een televisielandschap dat steeds meer draait om spektakel en sensatie, is het verfrissend om een programma te zien dat teruggrijpt naar oprechte aandacht voor ‘de gewone mens’. Daarmee brengt Tot uw dienst een boodschap die aansluit bij de tijdgeest: niet alles hoeft groots of glamoureus te zijn, als het maar gemeend is.
Wat brengt de toekomst?
Of het programma zich ontwikkelt tot een vaste waarde in het tv-landschap, is nog onduidelijk. De komende afleveringen zullen bepalend zijn voor het vertrouwen van kijkers én zender. De redactie zal ongetwijfeld de balans opmaken: moet er meer humor in, of net meer emotie? Wordt er gesleuteld aan de montage, of blijft men trouw aan het huidige format?
De uitdaging is om op te vallen in een volle tv-markt, zonder de oprechtheid te verliezen. Hazes en Hoogkamer lijken in elk geval bereid om zich volledig te geven. Nu is het afwachten of het publiek met hen meegaat.
Conclusie
Hazes & Hoogkamer: Tot uw dienst is een sympathieke poging om het erfgoed van Geer en Goor een nieuw leven in te blazen. De eerste aflevering bewijst dat het programma inhoud en hart heeft, maar kampt nog met tegenvallende kijkcijfers. Toch is er hoop: met wat aanpassingen, meer bekendheid én tijd om te groeien, kan dit programma uitgroeien tot een vaste waarde op de buis. Mart en André zijn in elk geval klaar voor de klus – nu de kijker nog.
Video
Asmara Thielen over rechtszaak Borsato: ‘Victim blaming op hogeschoolniveau’
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
