Connect with us

Algemeen

Simpel trucje uit de jaren ’80-truc laat je auto ramen sneller ontdooien: eenvoudig én effectief!

Avatar foto

Geplaatst

op

Iedereen kent het wel: je bent haastig op weg in de ochtend, maar je autoruiten zitten vol met ijs of zijn beslagen. Hoewel moderne auto’s vaak handige verwarmingsfuncties hebben, blijven er genoeg situaties waarin je zelf actie moet ondernemen. Daarom delen we een aantal slimme en eenvoudige tips om je ruiten sneller te ontdooien of te ontwasemen. En het mooie is: deze tips kosten je nauwelijks tijd en moeite.

Gebruik Je Zonneklep Slim

Een tip die we eerder hebben gedeeld, maar die nog steeds verrassend veel mensen blij maakt, is het gebruik van je zonneklep. Dit trucje kost je letterlijk twee seconden en kan een groot verschil maken bij het ontdooien of ontwasemen van je ruit.

Hoe werkt het? Zet je blower aan en richt de warme lucht op de voorruit. Doe vervolgens je zonneklep omlaag. Dit zorgt ervoor dat de warme lucht niet direct de rest van de auto in wordt geblazen, maar langer op je ruit blijft hangen. Hierdoor smelt het ijs sneller of verdwijnt het condens eerder. Hoewel we geen exacte cijfers hebben, geven veel mensen aan dat deze simpele handeling echt helpt. Het is misschien een tip die al sinds de jaren ’80 bestaat, maar met alle moderne snufjes in auto’s lijkt het een beetje in de vergetelheid geraakt.

Het Zakje Warm Water

Als er slechts een dun laagje ijs op je ruit zit, kun je met een hersluitbaar plastic zakje gevuld met warm water aan de slag. Let wel: gebruik geen kokend heet water, want dit kan je autoruit beschadigen of laten barsten. Het plotselinge temperatuurverschil is namelijk funest voor glas en rubberen randen.

Een plastic zakje met warm water daarentegen verspreidt de warmte gelijkmatiger en is veilig te gebruiken. Ga voorzichtig met het zakje langs de bevroren ruit, en het ijs smelt binnen enkele seconden weg. Dit scheelt je een hoop krabben en is minder belastend voor je ruiten en lak. Zorg er wel voor dat het zakje goed gesloten is om te voorkomen dat er water op je dashboard of in andere delen van je auto lekt.

Houd Je Ruiten Schoon en Ontvet

Voordat je aan je ochtendrit begint, is het verstandig om je autoruiten regelmatig schoon te maken, zowel aan de binnen- als buitenkant. Een schone ruit beslaat minder snel en bevriest ook minder snel aan de binnenkant. Zeker bij oudere auto’s is dit een belangrijke tip.

Gebruik een beetje afwasmiddel gemengd met water om vuil en vet van je ruiten te verwijderen. Dit voorkomt dat condens zich ophoopt. Maak ook de ruitenwissers schoon, zodat ze beter werken en geen strepen achterlaten.

Alternatieve Methodes voor Ontdooien

Naast de eerder genoemde methoden zijn er nog enkele andere manieren om je autoruiten efficiënt te ontdooien:

  • Ontdooispuitbussen: Er zijn speciale spuitbussen met ontdooivloeistof verkrijgbaar bij bouwmarkten en tankstations. Deze sprays zijn handig en werken snel, maar kunnen op termijn duurder zijn dan de gratis oplossingen zoals warm water of de zonneklep-truc.
  • Oplossing van water en alcohol: Meng drie delen alcohol (bijvoorbeeld ontsmettingsalcohol) met één deel water in een spuitfles. Spray dit op je bevroren ruit en het ijs smelt direct. Deze oplossing is vooral effectief omdat alcohol een lager vriespunt heeft dan water.
  • Bedek je ruit: Een preventieve aanpak is het gebruik van een ruitfolie of een handdoek om je ruiten ’s nachts te bedekken. Dit voorkomt ijsvorming en bespaart je in de ochtend tijd en moeite.

Veiligheid Voorop

Met de laagstaande zon in de wintermaanden is het extra belangrijk om je ruiten volledig schoon te houden. IJs, condens of vuil kan je zicht belemmeren, wat gevaarlijke situaties oplevert. Het schoonmaken van je ruiten is daarom niet alleen een kwestie van gemak, maar ook van veiligheid.

De Moderne Auto

Veel nieuwe auto’s, vooral elektrische voertuigen (EV’s) en plug-in hybrides (PHEV’s), hebben handige functies zoals een voorruitverwarming of een verwarmingsprogramma dat op afstand kan worden ingeschakeld. Met een app op je telefoon kun je vaak de verwarming van de auto al aanzetten voordat je instapt, zodat je ruiten automatisch ijsvrij zijn. Heb je een oudere auto zonder deze functies? Geen zorgen: de bovenstaande tips werken net zo goed!

Conclusie

Met een paar simpele handelingen kun je het ontdooien en ontwasemen van je autoruiten aanzienlijk versnellen. Of je nu de zonneklep gebruikt, een zakje warm water probeert of je ruiten preventief schoonhoudt, er zijn genoeg manieren om je ochtendrit soepeler te laten verlopen. En vergeet niet: veiligheid staat altijd voorop. Zorg ervoor dat je ruiten volledig schoon en helder zijn voordat je de weg op gaat. Deze kleine inspanningen kunnen een groot verschil maken, zowel voor je comfort als voor je veiligheid.

 

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder