Connect with us

Algemeen

SBS 6 confronteerde Nicol Kremers met mishandeling: ‘Gillis zat er gewoon naast!

Avatar foto

Geplaatst

op

Marco Louwerens, bij velen bekend als het ‘directeurtje’ van Vandaag Inside, was destijds programmadirecteur van SBS 6 toen Peter Gillis met zijn realitysoap op de buis kwam. Ondanks de vele ophef rondom Gillis en de beschuldigingen tegen hem, heeft Louwerens nooit ingegrepen. Waarom niet? En hoe kijkt hij daar nu op terug?

Opnieuw een seizoen voor Gillis

Het nieuws dat er wéér een nieuw seizoen van de realityserie over Peter Gillis aankomt, zorgt voor veel ophef. Zeker nu hij op het punt staat om een veroordeling te krijgen. De vraag rijst: willen grote adverteerders zoals Albert Heijn en de Postcode Loterij nog wel geassocieerd worden met een omstreden realityster? Mediadeskundige Tina Nijkamp heeft hier zo haar twijfels over. “Dit wordt steeds lastiger uit te leggen aan de kijkers en adverteerders.”

Marco Louwerens bij Vandaag Inside

Gisteravond zat Marco Louwerens op de barkruk bij Vandaag Inside. Hij gaf toe dat Peter Gillis al op de buis was toen hij programmadirecteur was bij SBS 6. “Hij was op de buis toen ik programmadirecteur was,” erkent hij.

Wilfred Genee grijpt de kans om hem een prangende vraag te stellen. “Marco, nu je geen directeur meer bent: zou je er nog steeds mee doorgaan? Of zeg je: ik had ermee moeten stoppen?”

Marco aarzelt en antwoordt ontwijkend: “Dat is een lastige vraag.”

Beleid van Talpa: zolang geen veroordeling, op de buis

Volgens Marco hanteert Talpa een strikt beleid waarbij een persoon niet zomaar van de buis wordt gehaald zolang er geen officiële veroordeling is. “Er was en is bij Talpa een beleid, en dat staat echt los van commercie of geld, dat zolang iemand niet veroordeeld is, hij op de buis mag blijven. Maar het wordt wel steeds lastiger natuurlijk met dit soort mensen.”

Hiermee lijkt hij te suggereren dat Talpa zich enkel op juridische kaders baseert, en niet op morele of ethische overwegingen. Maar hoe ging hij zelf om met de eerste signalen over het gedrag van Gillis?

Het telefoontje naar Nicol Kremers

Marco vertelt dat hij destijds contact heeft gezocht met zowel Peter Gillis als diens toenmalige partner Nicol Kremers. Dit deed hij toen er beschuldigingen over mishandeling opdoken. “Ik heb hem toen gebeld, beiden aan de telefoon gekregen en gezegd: ‘Joh, wij horen dit, wat is daarvan waar?’”

Volgens Marco ontkenden beide partijen destijds alles in alle toonaarden. “Dan wordt er in alle toonaarden — ook door haar — met allerlei argumentatie gezegd: ‘Dat is absoluut niet waar, er is niks gebeurd.’ Ja, wat moet je dan doen?”

René van der Gijp reageert droogjes: “Dan ben je toch klaar?”

Maar Wilfred Genee merkt terecht op dat Nicol later met een heel ander verhaal naar buiten kwam. “Maar later heeft zij iets anders verteld natuurlijk.”

Marco erkent dat. “Jazeker, maar op dat moment is dat het enige waar ik op kon afgaan.”

Nicol was niet vrij om te spreken

Tafelgast Dyantha Brooks werpt een scherpe vraag op: “Maar toen Nicol het ontkende, zat Peter Gillis daar waarschijnlijk naast.”

Marco bevestigt dat hij hen beiden aan de lijn had. Maar Dyantha wijst erop dat het dus goed mogelijk is dat Nicol zich destijds niet vrij voelde om te spreken. “En achteraf bleek dat zij zich niet zo vrij voelde met hem in de buurt.”

Marco: “Dat zou inderdaad kunnen. Dat weet ik niet.”

Hiermee lijkt hij toe te geven dat hij misschien niet de meest grondige aanpak heeft gehanteerd in het beoordelen van de situatie.

Johan Derksen: ‘Onraad ruiken’

Johan Derksen snapt niet waarom Talpa nog steeds vasthoudt aan Gillis. “Ze zijn gewoon bij twee gemeentes de deur uitgezet, er zijn gewoon parken gesloten, dus dan moet je zo langzamerhand toch wel onraad gaan ruiken. Maar is de doelgroep die ernaar kijkt zo groot dat het de moeite waard is om ze te blijven uitzenden?”

Marco geeft toe dat de kijkcijfers van Gillis flink zijn gedaald. “Nou, een stuk minder dus volgens de laatste cijfers. Maar wat Tina zegt: reality-hoofdpersonen vinden is niet zo makkelijk. Heel veel mensen denken dat ze daar geschikt voor zijn, maar dat is niet zo makkelijk. Naar de nieuwe Meilandjes moet je hard zoeken…”

Kijkers en adverteerders trekken hun conclusie

De ophef rondom Peter Gillis en de manier waarop SBS 6 en Talpa hiermee omgaan, roept steeds meer vragen op. Terwijl de zender zich blijft beroepen op het feit dat Gillis nog niet veroordeeld is, groeit het besef dat ethiek en imago ook een belangrijke rol spelen in de televisiewereld.

Wat vinden de kijkers en adverteerders hiervan? Willen zij nog steeds een omstreden realityster als Peter Gillis zien, of wordt het tijd dat Talpa andere keuzes maakt? En hoe lang blijft de zender zich verschuilen achter juridische formaliteiten?

Mediacourant vraagt zich af: Wat vindt u?

SBS 6 confronteerde Nicol Kremers met mishandeling: ‘Gillis zat er gewoon naast!

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder