Algemeen
Ronald (72): “Ik verlang terug naar het Nederland van vroeger.”
De wereld is de afgelopen decennia drastisch veranderd. Voor sommigen betekent dat vooruitgang en nieuwe mogelijkheden, maar voor anderen roept het gevoelens van verlies op. Ronald (72) is zo iemand. Terwijl hij door vergeelde foto’s bladert van zijn jeugd in de jaren ’50 en ’60, vult zijn hart zich met heimwee. Hij mist het Nederland waarin rust, respect en verbondenheid de norm waren.
“Toen Nederland nog echt Nederland was,” verzucht hij, terwijl hij een foto van zijn oude buurt bekijkt.
Opgroeien in een gemeenschap vol vertrouwen
Ronald groeide op in een klein dorp, waar iedereen elkaar kende en hielp. “Je liet gewoon de achterdeur open. De melkboer, de bakker, de postbode – het waren bekende gezichten waar je op kon rekenen,” vertelt hij met een glimlach.
Dat gevoel van veiligheid en vertrouwen lijkt vandaag de dag ver weg. “Mensen lopen langs elkaar heen zonder oogcontact. Buren kennen elkaar nauwelijks nog. Vroeger maakte je een praatje bij de kruidenier, nu staren mensen naar hun telefoon,” zegt Ronald met lichte frustratie.
Van hutten bouwen naar schermtijd: het contrast met nu
De jeugd van toen bracht hun vrije tijd buiten door. Ronald herinnert zich levendig hoe hij en zijn vriendjes hutten bouwden, voetbalden op straat en pas thuiskwamen als de lantaarns aangingen. “We leerden spelenderwijs samenwerken, ruzies zelf oplossen en respect tonen voor ouderen.”
Vandaag ziet hij een totaal ander beeld: kinderen die uren achter tablets en smartphones zitten. “Ze missen sociale vaardigheden. Alles gebeurt online. Echt contact lijkt bijzaak te zijn geworden.”
Verlies van waarden en normen
Ronald begrijpt dat de wereld niet stil kan staan. “Natuurlijk, technologie heeft ons veel gebracht,” erkent hij. “Maar sommige waarden zijn onderweg verloren gegaan.”
Een belangrijk gemis voor hem is het respect voor ouderen. “Vroeger stond je op in de bus, nu kijken jongeren je niet eens aan. En niemand zegt nog ‘u’.”
Ook de manier waarop mensen met elkaar omgaan, vindt hij zorgelijk. Discussies ontaarden snel in ruzies, vooral online. “Op sociale media is het normaal geworden om elkaar uit te schelden. Anonimiteit haalt het slechtste in mensen naar boven.”
De veranderende stad: van warmte naar anonimiteit
Ronald woonde jarenlang in een middelgrote stad die inmiddels nauwelijks herkenbaar is. “Waar vroeger weilanden lagen, staan nu flats. Kleine winkeltjes zijn vervangen door koude, onpersoonlijke ketens.”
De zaterdagmarkt, ooit het kloppend hart van de stad, mist volgens hem ziel. “Je proefde kazen, kreeg advies van de groenteboer, en iedereen kende je naam. Nu is het een haastklus geworden, met pinapparaten en geautomatiseerde kassa’s.”
De pijn van bureaucratie en economische druk
Ronald spreekt ook openlijk over zijn frustratie met de bureaucratie van tegenwoordig. “Vroeger ging je naar het gemeentehuis en werd je geholpen. Nu moet je een afspraak maken, inloggen met DigiD en uren wachten.”
Daarnaast ziet hij hoe moeilijk jongeren het hebben. “Een huis kopen? Bijna onmogelijk. Vroeger kon je met een gemiddeld salaris een gezin onderhouden. Nu werken jonge stellen zich kapot en kunnen ze nauwelijks rondkomen.”
De zorg voor ouderen is volgens hem ook achteruitgegaan. “Er zijn minder verzorgingstehuizen, en ouderen moeten langer thuis wonen. Maar wie helpt hen als het niet meer gaat?” vraagt hij zich bezorgd af.
Toch blijft Ronald hoopvol: ‘We kunnen het tij keren’
Ondanks zijn kritische blik blijft Ronald optimistisch. “Er zijn tekenen dat mensen weer naar elkaar toe trekken.” Hij wijst op buurtactiviteiten, lokale markten en jongere generaties die interesse tonen in oude ambachten. “Mijn kleinkinderen vinden het geweldig om met hun handen te werken, tuinieren of iets zelf te maken. Dat geeft hoop.”
Ook ziet hij dat veel mensen genoeg krijgen van het digitale leven. “Steeds meer jongeren gaan offline. Ze zoeken verbinding, willen échte gesprekken en ervaringen. Misschien gaan we wel terug naar de kern.”
Een actieve bijdrage aan verbondenheid
Ronald blijft niet aan de zijlijn staan. Hij organiseert buurtbarbecues, koffiemiddagen en helpt bij lokale initiatieven. “Je moet zelf het verschil maken. Als iedereen wacht tot een ander begint, gebeurt er niets.”
Hij spoort mensen aan om vaker stil te staan bij de ander. “Een goedemorgen, een helpende hand, een praatje op straat – het kost niks, maar het doet zoveel.”
Een boodschap aan Nederland: terug naar verbondenheid
Voor Ronald is het duidelijk: we moeten terug naar een samenleving waarin mensen voor elkaar zorgen. “Het hoeft niet zoals vroeger, maar we mogen best wat meer menselijkheid tonen.”
Zijn boodschap aan jong én oud is helder: “Koester de kleine dingen. Kijk om je heen. Help elkaar. Wees vriendelijk. Dat maakt Nederland mooier – en daar kunnen we vandaag al mee beginnen.”
Conclusie: vooruitgang met behoud van essentie
Ronald’s verhaal raakt een snaar. Het is geen klaagzang tegen moderniteit, maar een pleidooi voor balans. Technologie, efficiëntie en globalisering mogen dan voordelen brengen, maar mogen nooit ten koste gaan van wat ons mens maakt: contact, zorgzaamheid en samenhang.
Zijn nostalgie is een spiegel. Een herinnering aan wat we kwijt dreigen te raken – en een oproep om daar iets aan te doen. Of we nu 20 of 72 zijn, Ronald’s oproep is actueel: “Vergeet niet waar je vandaan komt, dan weet je beter waar je naartoe moet.”
Met die instelling hoopt hij dat het Nederland van vroeger – of in elk geval de geest ervan – in de harten van nieuwe generaties zal blijven voortleven.
“Verandering begint klein,” besluit Ronald, “maar samen kunnen we het verschil maken.”
Martijn Krabbé ontroerd door Televizier-nominatie: “Dit voelt als erkenning na al die jaren”
De televisiecarrière van Martijn Krabbé heeft een nieuw hoogtepunt bereikt. De geliefde presentator behoort tot de laatste tien kanshebbers voor de prestigieuze Televizier-Ring Presentator, een erkenning die hij in zijn lange loopbaan nog nooit eerder heeft ontvangen.
Voor Martijn, die de afgelopen tijd open was over zijn gezondheidsproblemen, komt deze nominatie op een bijzonder moment. De waardering van publiek en collega’s voelt voor hem als een warm gebaar in een periode die niet altijd makkelijk is.
“Dit is geweldig nieuws!”
Tijdens een gesprek met Shownieuws reageerde Martijn zichtbaar blij en dankbaar op het nieuws.
“Dat is geweldig nieuws! Het is nog wat vroeg om te reageren lijkt me. Eerst maar eens een smoking lenen die past, haha,” grapte hij met zijn kenmerkende humor.
Zijn luchtige reactie liet zien dat hij ondanks de zware periode zijn positieve instelling niet is verloren. Tegelijkertijd was zijn blijdschap voelbaar — alsof de nominatie meer betekent dan alleen een kans op een prijs.
“Ik voel vooral trots en dankbaarheid,” vertelde hij later aan een verslaggever. “Zoveel mensen kijken al jaren naar wat ik doe, en dat dit gezien wordt, raakt me echt.”
Een bijzonder moment in een moeilijke tijd
De nominatie komt op een tijd waarin Martijn het rustiger aan moet doen vanwege gezondheidsproblemen. Toch blijft hij actief betrokken bij zijn werk en projecten. Volgens mensen in zijn omgeving is de erkenning die hij nu krijgt, precies wat hij nodig had om met hernieuwde energie vooruit te kijken.
Fans laten massaal weten hoe blij ze zijn met zijn plek op de lijst. Op sociale media stromen de felicitaties binnen, met berichten als:
“Martijn verdient dit zó erg. Hij is al jaren een van de beste presentatoren van ons land.”
“Wat een fijn mens en vakman. Deze nominatie is hem van harte gegund.”
Sterke concurrentie voor de Televizier-Ring
De strijd om de Televizier-Ring Presentator belooft spannend te worden. Martijn neemt het op tegen grote namen zoals Hélène Hendriks, Ewout Genemans, Arjen Lubach en Rik van de Westelaken — stuk voor stuk publiekslievelingen met een indrukwekkende staat van dienst.
Toch hopen veel kijkers dat juist Martijn dit jaar wint. Zijn warme presentatie, humor en oprechte interesse in mensen maken hem al decennia geliefd. Vooral zijn werk bij programma’s als The Voice of Holland, Kopen Zonder Kijken en Dancing on Ice heeft hem een vaste plek bezorgd in de Nederlandse huiskamers.
“Martijn is zó authentiek,” schrijft een fan op X. “Hij hoeft nooit te schreeuwen om aandacht, hij ís gewoon zichzelf.”
Collega’s tonen hun steun
Niet alleen fans, maar ook collega’s uit de televisie- en muziekwereld hebben gereageerd op zijn nominatie.
Chantal Janzen liet weten trots te zijn op haar goede vriend:
“Martijn is een van de meest betrokken mensen die ik ken. Hij verdient dit echt.”
Ook Jamai Loman, met wie Martijn jarenlang samenwerkte bij Idols en The Voice, reageerde enthousiast:
“Hij heeft zoveel betekend voor televisie in Nederland. Als iemand die ring verdient, is hij het.”
De steun vanuit de mediawereld benadrukt opnieuw hoe geliefd Martijn is — niet alleen als presentator, maar ook als mens.
Een bekroning op een lange carrière
Al meer dan dertig jaar is Martijn Krabbé een vertrouwd gezicht op televisie. Hij begon zijn carrière op jonge leeftijd bij Veronica, groeide uit tot een veelzijdige presentator en wist telkens weer het publiek te raken — van luchtige amusementsprogramma’s tot intieme, persoonlijke momenten op televisie.
Het winnen van de Televizier-Ring zou voor hem voelen als een symbolische bekroning op al die jaren van toewijding.
“Ik heb dit werk altijd met liefde gedaan,” zei hij eens in een interview. “Je weet nooit of mensen dat echt waarderen, maar dit voelt als een bevestiging dat het niet onopgemerkt is gebleven.”
Mocht hij de prijs winnen, dan zou dat volgens velen niet alleen een persoonlijke overwinning zijn, maar ook een eerbetoon aan zijn doorzettingsvermogen en professionalisme.
De kracht van bescheidenheid
Wat Martijn onderscheidt van veel andere presentatoren, is zijn bescheidenheid. Ondanks zijn indrukwekkende carrière blijft hij nuchter, toegankelijk en oprecht geïnteresseerd in de mensen met wie hij werkt.
Hij staat bekend om zijn rustige stijl, zijn gevoel voor humor en zijn vermogen om zelfs de spannendste televisie-momenten warm en menselijk te maken. Dat is precies wat kijkers zo in hem waarderen.
“Hij is geen showman, maar een vakman,” schreef een televisierecensent ooit. “En dat is precies waarom mensen hem vertrouwen.”
De spanning stijgt
De officiële uitreiking van de Televizier-Ring Presentator vindt binnenkort plaats tijdens het jaarlijkse Gouden Televizier-Gala. Tot die tijd blijft het spannend wie er met de prijs naar huis gaat.
Voor Martijn zelf is de nominatie op zich al een groot cadeau. Toch laat hij doorschemeren dat winnen natuurlijk geweldig zou zijn:
“Het is al bijzonder om genomineerd te zijn, maar als ik echt zou winnen… ja, dan zou dat me heel diep raken.”
De uiteindelijke winnaar wordt bepaald door het publiek — en met de warme steun die Martijn nu krijgt, lijkt hij een serieuze kans te maken.
Samenvatting
-
Martijn Krabbé is genomineerd voor de Televizier-Ring Presentator.
-
Het is zijn eerste grote televisie-nominatie ooit.
-
De presentator reageert blij en nuchter: “Eerst maar eens een smoking lenen die past.”
-
Zijn nominatie komt tijdens een periode van gezondheidsproblemen, wat het moment extra emotioneel maakt.
-
Collega’s en fans spreken massaal hun steun uit.
-
De uitreiking vindt binnenkort plaats, en de spanning stijgt met de dag.
Conclusie:
Voor Martijn
Krabbé voelt deze nominatie als veel meer dan een
professionele erkenning — het is een hartverwarmende bevestiging
van zijn betekenis voor de Nederlandse televisie. Of hij de prijs
straks daadwerkelijk wint of niet, één ding is zeker: zijn plek in
de harten van het publiek is al lang veroverd.