Algemeen
Restauranteigenaar gewond bij mislukte overval in Amsterdam-Noord: “Heel heftig incident met grote impact!”
Woensdagavond is in Amsterdam-Noord een restauranteigenaar gewond geraakt bij een mislukte overval. Het incident vond plaats in een Chinees restaurant aan de Pomonastraat, waar een man binnenkwam en met een mes geld eiste. De politie heeft een zoektocht gestart naar de dader, die nog voortvluchtig is. Het incident heeft een grote impact gehad op het slachtoffer en de omgeving.
Overval eindigt met verwonding
De eerste melding van de overval kwam rond 20:45 uur binnen bij de hulpdiensten. Volgens politiewoordvoerder Kyra Hanekamp kwam een man het restaurant binnen en eiste geld van de eigenaar. In de chaos die volgde, raakte de restauranteigenaar gewond doordat een mes zijn been raakte. “Dit is natuurlijk een heel heftig incident geweest, met grote impact voor het slachtoffer,” aldus Hanekamp.
De politie was snel ter plaatse en verleende eerste hulp aan de gewonde man. Gelukkig bleek het letsel van de restauranteigenaar licht te zijn. Hij is ter plaatse behandeld door ambulancepersoneel en hoefde niet naar het ziekenhuis.
Dader nog niet aangehouden
Direct na de melding begon de politie met een uitgebreide zoektocht naar de dader. Diverse opsporingshandelingen werden uitgevoerd, maar tot nu toe is er nog niemand aangehouden. De politie heeft een signalement van de verdachte vrijgegeven in de hoop dat getuigen zich melden. Het zou gaan om een man die een gele jas en een donkere broek droeg. Tijdens de overval had hij een lichtblauwe pet en een blauw-wit mondkapje op.
De politie roept mensen in de buurt op om contact op te nemen als ze iets verdachts hebben gezien of meer informatie hebben over de verdachte. “We doen er alles aan om de dader op te sporen,” zegt Hanekamp. “Getuigenverklaringen kunnen hierbij van groot belang zijn.”
Grote impact op de buurt
Het incident heeft voor veel onrust gezorgd in de buurt. Omwonenden reageren geschrokken en benadrukken dat dergelijke misdrijven zelden voorkomen in de rustige Pomonastraat. “Je denkt altijd dat zoiets je niet zal overkomen, maar ineens gebeurt het hier, vlakbij,” aldus een buurtbewoner.
De politie heeft het restaurant inmiddels onderzocht en camerabeelden veiliggesteld om de dader te kunnen identificeren. Ook worden er meer surveillances in de omgeving uitgevoerd om de veiligheid te waarborgen.
Steun voor het slachtoffer
De restauranteigenaar is inmiddels weer thuis, maar de emotionele impact van de overval zal waarschijnlijk nog lang voelbaar zijn. Volgens een bekende van het slachtoffer is hij geschrokken, maar dankbaar dat het letsel niet ernstiger was. “Hij is al jaren een bekende in de buurt en iedereen gunt hem het beste. Dit had veel slechter kunnen aflopen
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken