Algemeen
Renze Klamer onder vuur bij Vandaag Inside: ‘Rot even op man!’
Renze Klamer, normaal gesproken een van de weinige tv-presentatoren die de goedkeuring krijgt van de mannen van Vandaag Inside, heeft zich voor het eerst moeten verdedigen tegen kritiek aan tafel. René van der Gijp, die eerder nog enthousiast was over zijn talkshow, kon zijn ergernis niet langer onderdrukken. “Ik dacht: nu kap ik ermee! Rot even op man!”, brieste hij.
Ergernis over Winter Vol Liefde
De reden van René’s frustratie? De ellenlange aandacht die Winter Vol Liefde krijgt in de talkshow van Renze Klamer. “Ik moet zeggen dat ik die Renze echt leuk vind. Ik kijk er graag naar. Die jongen heeft echt progressie gemaakt. Maar nu wél even stoppen met dat Winter Vol Liefde, hè?” klaagt hij in Vandaag Inside.
Dyantha Brooks, die als gast aan tafel zat, verdedigde het onderwerp: “Maar dat is toch hartstikke leuk?”
René reageerde fel: “Maar lieve schat, daar heeft hij het nu al 40 minuten over. Doe even normaal!”
RTL 4 slaat door?
Mediakenner Tina Nijkamp sloot zich aan bij René’s kritiek en wees erop dat RTL 4 wel heel veel tijd besteedt aan het realityprogramma. “Ja, RTL Boulevard begint er ook élke dag mee!”
René vond het onbegrijpelijk: “Ja, maar schat, ik heb gisteren zitten kijken en toen zat er ook nog een vrouw van Winter Vol Liefde van vorig jaar. Ik dacht: nu kap ik ermee! Rot even op man!”
Dyantha probeerde de discussie te nuanceren: “Maar het is wel wat de kijker leuk vindt.”
René bleef sceptisch: “Dat weet ik niet. Dat weet ik niet.”
Moeder van Mike als kijkcijfermagneet
Volgens Dyantha vinden veel kijkers het simpelweg heerlijk amusement. “Ja, volgens mij wel. Die moeder van Mike is toch fantastisch om naar te kijken?”
René was niet overtuigd. “Ja, maar ik vind het echt te ver gaan. Jij niet?” vroeg hij aan Wilfred Genee.
Wilfred was het deels met hem eens: “Ja, ik moet wel zeggen: als je er zóveel aandacht aan besteedt, dan sla je een beetje door.”
Tina voegde eraan toe dat zij al langer klaar is met alle aandacht voor het programma: “Ik was er vorige week al hélemaal klaar mee, met al die items van RTL Boulevard en alles… Het ging alleen nog maar over Winter Vol Liefde, alleen bij Bar Laat geloof ik niet. Maar goed, dat kijk ik dan weer niet.”
Hoge kijkcijfers als verklaring
Ondanks de irritatie van René en Tina, lijkt de strategie van RTL 4 wel te werken. De kijkcijfers bewijzen dat er veel interesse is in het onderwerp. Tina merkte op: “Ja, ik moet eerlijk zeggen: Renze had gisteren een groot item over Winter Vol Liefde en hij heeft dus een hartstikke hoge score gehaald.”
Dyantha zag dat als een bevestiging: “Dat zegt dan toch alles?”
Tina bleef kritisch: “Ja, maar dat begrijp ik dan niet, moet ik eerlijk zeggen.”
Wilfred sloot af met de nuchtere conclusie: “Nou ja, er zijn veel mensen die dat programma gewoon leuk vinden.”
Met andere woorden: zolang de kijkcijfers hoog blijven, lijkt RTL 4 zich weinig aan te trekken van de kritiek. Maar of Winter Vol Liefde nog lang zo dominant blijft in de talkshows van Renze Klamer, is nog maar de vraag.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken