Algemeen
Prins Harry vertelt moedig wat er met hem als kind overkwam
In 2020 nam Prins Harry een besluit dat zijn leven en de fundamenten van het Britse koningshuis voorgoed veranderde. Hij besloot terug te treden als actief lid van de koninklijke familie, een keuze die voortkwam uit een langdurige persoonlijke strijd met zijn rol binnen de monarchie.
In zijn onthullende autobiografie, getiteld ‘Spare’, neemt Prins Harry ons mee op een reis door zijn leven, zowel binnen als buiten de paleismuren. Dit boek belicht de talloze uitdagingen, de intense media-aandacht en de diepgaande identiteitscrisis waarmee hij gedurende zijn leven geconfronteerd werd, wat een contrast vormt met het publieke beeld van het vorstelijke leven.
Geboren in de schijnwerpers van de wereldwijde media, werd Harry door de wereld gekend als prins, maar zijn persoonlijke identiteit was veel complexer en gefragmenteerder. In zijn boek onthult hij de oorsprong van zijn bijnaam ‘Spike’, een naam die hij verdiende tijdens een tussenjaar in Australië in 2003.
Tijdens dit jaar werkte hij incognito als ‘jackaroo’ op een boerderij genaamd Tooloombilla Station. Zijn haar, dat toen in korte pieken stond, en een aanpassing in zijn accent om beter in de lokale cultuur te passen, leidden tot deze bijzondere bijnaam.
Deze en andere bijnamen, zoals Haz, Baz, en Scrawny—gegeven door zowel vrienden als paleispersoneel—vormden een baken van individualiteit en een tijdelijke ontsnapping uit zijn vorstelijke identiteit. Prins Harry beschrijft deze overvloed aan namen als een ‘spiegelzaal’, waarin zijn ware zelf steeds moeilijker te onderscheiden was in de wirwar van publieke en private persona’s.
Harry’s opvoeding was atypisch, zelfs binnen koninklijke kringen, met strenge regels die emotionele afstand benadrukten. Hij beschrijft hoe hem van jongs af aan geleerd werd om een ‘bufferzone’ te handhaven tussen zichzelf en anderen.
Deze vorstelijke regel van distantie gold zowel in privésituaties als in het openbaar, waar een discrete afstand altijd bewaard moest worden, zelfs tijdens publieke evenementen. Deze emotionele en fysieke afstand die hem werd opgelegd, had invloed op zijn vermogen om spontane relaties te vormen en een natuurlijk zelfbegrip te ontwikkelen, wat bijdroeg aan zijn latere zoektocht naar een meer authentieke zelfexpressie.
In zijn memoires spreekt Harry openhartig over zijn rol binnen de koninklijke familie, vaak omschreven als ‘de reserve’, tegenover zijn oudere broer Prins William, die ‘de erfgenaam’ is. Deze benaming, hoewel schijnbaar nederig, onthulde zowel privileges als beperkingen.
Het gaf hem ruimte om een deel van zijn eigen pad te kiezen, maar bracht ook een gevoel van minderwaardigheid met zich mee, omdat hij altijd wist dat zijn rol in de koninklijke nalatenschap secundair was. Deze complexe dynamiek biedt een ongekend inzicht in de minder zichtbare aspecten van het koninklijke leven, waarbij de voorkeursbehandeling van de erfgenaam zowel zichtbaar als subtiel is.
Ondanks de veelbesproken spanningen en publieke confrontaties met zijn familie, spreekt Prins Harry in zijn boek de hoop uit op een mogelijke verzoening met zijn vader, Koning Charles III, en zijn broer William.
Hij benadrukt dat, hoewel de weg naar herstel complex en uitdagend is, een verzoening niet alleen voor hen persoonlijk maar voor de hele wereld symbolisch zou zijn. Dit streven naar herstel en verzoening illustreert zijn diepere wens om voorbij de huidige conflicten te kijken en te werken aan een meer verenigde toekomst.
In ‘Spare’ uit Harry zijn langdurige frustratie over de Britse roddelpers, die hij beschuldigt van het opzettelijk verspreiden van negatieve en vaak onjuiste verhalen over hem en zijn vrouw, Meghan. Hij beschrijft de complexe en vaak giftige relatie tussen de roddelmedia en de koninklijke familie als een vorm van ‘codependency’, waarbij de pers en het paleis elkaar gebruiken voor eigen gewin, ten koste van de waarheid en persoonlijke rust.
Harry en Meghan hebben zich gevestigd in Californië, waar zij afstand hebben genomen van hun koninklijke verplichtingen en zich richten op onafhankelijke carrières en filantropische activiteiten.
Dit nieuwe leven geeft hen de mogelijkheid om op hun eigen voorwaarden invloed uit te oefenen, vrij van de beperkingen en verwachtingen van het koninklijke protocol. Prins Harry uit ook zijn bezorgdheid over de toekomst van andere jonge leden van de koninklijke familie, en pleit voor veranderingen die de negatieve ervaringen die hij heeft doorstaan kunnen voorkomen.
