Algemeen
Paus Franciscus heen gegaan op 88-jarige leeftijd
Vaticaanstad – Het Vaticaan heeft bevestigd dat paus Franciscus op maandagochtend 21 april 2025 is overleden. De geestelijk leider van de Rooms-Katholieke Kerk is in alle rust heengegaan op 88-jarige leeftijd. Zijn overlijden markeert het einde van een tijdperk waarin hij wereldwijd bekend werd om zijn benaderbare stijl, vernieuwende visie en warme betrokkenheid bij maatschappelijke thema’s.
Een leven in dienst van de gemeenschap
Paus Franciscus werd geboren als Jorge Mario Bergoglio in Buenos Aires, Argentinië. In 2013 werd hij gekozen tot paus en schreef daarmee geschiedenis als de eerste paus uit Latijns-Amerika. Zijn benoeming werd wereldwijd gezien als een moment van vernieuwing binnen de Kerk.
Gedurende zijn pontificaat stond Franciscus bekend om zijn open benadering van maatschappelijke vraagstukken en zijn wens om de Kerk toegankelijker te maken voor mensen overal ter wereld. Zijn boodschap was er één van verbinding, medemenselijkheid en compassie.
Gezondheidstoestand verslechterde in de afgelopen maanden
De paus kampte de laatste maanden van zijn leven met gezondheidsproblemen. Hoewel het Vaticaan hier met terughoudendheid over communiceerde, werd in maart al duidelijk dat zijn fysieke toestand ernstig was verslechterd. Volgens berichten had hij te maken met complicaties die leidden tot meerdere ziekenhuisbezoeken.
Op maandagochtend 21 april is hij vredig overleden in zijn residentie in Vaticaanstad, omringd door naaste medewerkers. De mededeling werd officieel gedeeld door kardinaal Kevin Farrell, die als camerlengo optreedt in de periode tussen het overlijden van een paus en de benoeming van een opvolger.
Een toegankelijke paus voor een nieuwe generatie
Wat paus Franciscus onderscheidde, was zijn eigentijdse manier van communiceren en zijn nadruk op persoonlijke verbinding. Hij koos bewust voor een sobere levensstijl, liet zich vaak te voet of in een eenvoudig voertuig vervoeren, en sprak in begrijpelijke taal tot gelovigen én niet-gelovigen.
Hij bezocht landen over de hele wereld en sprak zich regelmatig uit over universele thema’s zoals zorg voor elkaar, duurzaamheid en vreedzaam samenleven. Daarmee wist hij ook buiten de grenzen van de kerkelijke gemeenschap veel mensen te inspireren.
Wat gebeurt er nu?
Met het overlijden van paus Franciscus is de periode van sede vacante ingegaan – een tijd waarin de pauselijke stoel formeel vacant is. In deze overgangsfase wordt het dagelijks bestuur van het Vaticaan tijdelijk overgenomen door de camerlengo. Het College van Kardinalen zal zich binnenkort verzamelen in een conclaaf om een nieuwe paus te kiezen.
De verwachting is dat de nieuwe paus de ingeslagen koers van Franciscus zal voortzetten. De meerderheid van de stemgerechtigde kardinalen werd namelijk tijdens zijn pontificaat benoemd. Zij delen veelal zijn visie op een Kerk die dicht bij de samenleving wil staan.
Een bescheiden afscheid
In lijn met zijn sobere levensstijl heeft paus Franciscus aangegeven dat hij een eenvoudige uitvaart wenste. Hij zal worden bijgezet in de basiliek van Santa Maria Maggiore in Rome, een plaats die hem na aan het hart lag. Zijn uitvaart zal naar verwachting wereldwijd worden gevolgd door miljoenen mensen die geraakt zijn door zijn woorden en daden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Wereldwijde dankbaarheid en herinnering
Op sociale media, in nieuwsberichten en tijdens speciale herdenkingsdiensten wereldwijd wordt dankbaarheid uitgesproken voor de rol die paus Franciscus heeft gespeeld in het leven van velen. Zijn nagedachtenis leeft voort in de talloze initiatieven die tijdens zijn leiderschap zijn ontstaan, evenals in de persoonlijke herinneringen van mensen die hem ooit ontmoetten of zijn woorden ter harte namen.
Beerta in diepe r0uw: stille tocht en verontwaardiging op sociale media
Het verdriet in Beerta is nauwelijks te bevatten. Het dorp, maar ook omliggende steden en dorpen in Nederland, r0uwen om de tragische d00d van Jeffrey (10) en zijn zusje Emma (8). De stille tocht die maandagavond werd gehouden, bracht honderden mensen op de been. Maar terwijl het samenzijn werd gekenmerkt door stilte en medeleven, ontstond op sociale media tegelijkertijd flinke woede over de manier waarop sommige media verslag deden.
Een golf van verdriet
De gebeurtenis heeft het kleine dorp Beerta zwaar getroffen. Op straat hangt de vlag halfstok bij veel huizen. Het is een stil teken van verdriet en solidariteit, want iedereen in de gemeenschap is geraakt door wat er is gebeurd. Jeffrey en Emma waren bekende gezichten op hun school en in de buurt, en hun plotselinge 0verlijden heeft een diepe wond geslagen in het leven van velen.
Rond 18.30 uur begon de stille tocht. Volgens Dagblad van het Noorden waren er ongeveer vierhonderd deelnemers, en langs de route stonden nog eens tientallen mensen die wilden laten zien dat hun gedachten bij de kinderen en hun familie zijn. De stoet voerde langs de school van Jeffrey en Emma, een plek vol herinneringen en jeugdige energie die nu overschaduwd wordt door een ondraaglijk verlies.
Een ontroerende stoet van bloemen en knuffels
De stille tocht was indrukwekkend en aangrijpend. Op de r0uwauto, waarin de lichamen van Jeffrey en Emma werden vervoerd, werden massaal bloemen en knuffels neergelegd. Sommige van deze knuffels werden zelfs meegegeven in de r0uwauto, als een laatste groet en een teken van liefde van klasgenootjes en buurtkinderen.
De tocht eindigde bij de kerk, waar verschillende mensen het woord namen. Burgemeester Cora-Yfke Sikkema van de gemeente Oldambt sprak de aanwezigen toe, net als burgemeester Ben Visser van de gemeente Eemsdelta. Hun woorden waren troostend, maar ook doordrongen van het besef dat dit verdriet niet zomaar zal verdwijnen.
Hartverscheurende woorden van familieleden
Wat het meest binnenkwam, waren de woorden van de familie zelf. Halfbroer Rubertus en Josselino spraken allebei. In hun woorden klonk het rauwe verdriet door van twee jonge levens die veel te vroeg zijn geëindigd. “Het was hartverscheurend,” zegt een aanwezige. “Je zag dat iedereen die daar stond, het voelde tot in hun ziel.”
Woede en onbegrip over mediamoment
Toch was er naast het verdriet ook woede en onbegrip. Er was veel pers aanwezig om verslag te doen van de stille tocht, maar één verslaggever van het programma Nieuws van de Dag wist de woede van veel mensen op te wekken. Terwijl de stoet langzaam en in stilte langs hem trok, besloot hij mensen te gaan interviewen. Een actie die door velen als volkomen respectloos werd ervaren.
Op sociale media lieten mensen massaal hun afkeuring blijken. “Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl de stoet langsloopt,” schreef iemand op X (voorheen Twitter). Een ander schreef: “OMG. Dat verslag bij Nieuws van de Dag over de stille tocht… Echt meer tenenkrommend kan bijna niet. Kijk dat programma voor het eerst (en meteen voor het laatst).”
De verontwaardiging bleef niet beperkt tot enkele berichten. Het werd een onderwerp van gesprek op sociale media, waarbij mensen zich afvroegen of journalisten soms niet meer aanvoelen wanneer het moment niet geschikt is voor een interview. “Er zijn momenten waarop je gewoon stil moet zijn,” schreef iemand. “Dit was zo’n moment.”
Een gemeenschap die steun zoekt
De stille tocht zelf was een krachtig gebaar van verbondenheid. Mensen kwamen samen om hun steun te betuigen aan de familie, maar ook om elkaar vast te houden in dit verdriet. “We kunnen het niet begrijpen,” zegt een buurtbewoner. “Je ziet kinderen van hun leeftijd in de stoet meelopen, met bloemen en knuffels, en dan breekt je hart.”
Voor veel ouders in Beerta en omgeving was het een moment van reflectie en angst. “Je zet je eigen kinderen ineens in een ander licht,” zegt een moeder die haar dochtertje bij de hand hield tijdens de tocht. “Het is zó oneerlijk en zó pijnlijk.”
Een oproep tot stilte en respect
Wat de verontwaardiging over het gedrag van de verslaggever nog pijnlijker maakt, is dat de stille tocht juist bedoeld was als een moment van stilte. Geen woorden, geen interviews, geen nieuwsgierigheid – alleen stilte en medeleven. “Ik snap dat media willen verslaan wat er gebeurt,” zegt een man die de tocht meemaakte. “Maar er is een tijd en een plaats voor alles. Dit was niet het moment.”
Ook op de Facebookpagina van de gemeente Oldambt werd een oproep gedaan om de familie en de nabestaanden rust en privacy te gunnen. “De familie heeft het al zwaar genoeg. Respecteer hun verdriet,” stond er te lezen.
OMG. Dat verslag bij #nieuwsvandedag over de stille tocht die gehouden wordt. Echt meer tenenkrommend kan echt niet. Kijk het programma voor het eerst (en meteen laatst) @Nieuwsvandedag_
— Virrr (@Virrr) May 28, 2025
Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl
De stoet langsloopt #beerta #nieuwsvandedag— Sjeela (@sjeela1966) May 28, 2025
#winschoten @sbs6 #nieuwsvandedag waarom heet het stille tocht . Waarom zou een verslaggever zijn boek dan niet even houden ! Soms moet je weten als verslaggever dan je boek moet houden !
Verre van respect pic.twitter.com/XjNic39U9y— I Still Haven't Found What I'm Looking For (@louisaadrianaV1) May 28, 2025
Mensen aanwezig bij de stille tocht voor Jeffrey en Emma.
Verslaggever:”Mevrouw, hoe voelt u zich?”
👵🏻:”Slecht, ik heb vanmorgen mijn hondje weggebracht!” 🤣🤣🤣 #nieuwsvandedag— Wijckagent Chantal 👮🏼♀️ (@John_Rdam) May 28, 2025
Het verdriet zal nog lang blijven hangen
Het verlies van Jeffrey en Emma zal de gemeenschap nog lang bezighouden. In de dagen na de stille tocht blijven mensen bloemen en knuffels brengen naar de school en de kerk. Het zijn kleine gebaren, maar ze betekenen veel. “We willen laten zien dat we er voor elkaar zijn,” zegt een vader die zijn zoontje een tekening liet maken voor de familie. “Het is het minste wat we kunnen doen.”
De stille tocht was een manier om samen stil te staan bij het verdriet. Een manier om te laten zien dat Jeffrey en Emma niet vergeten worden. Maar ook een manier om als gemeenschap elkaar vast te houden en troost te vinden in verbondenheid.
Een les in menselijkheid
De ophef over de interviewende verslaggever is voor veel mensen een les in hoe belangrijk het is om stil te kunnen zijn. Om ruimte te laten voor verdriet en om niet alles meteen te willen begrijpen of uitleggen. Soms is het enige wat je kunt doen, er gewoon zijn. Zonder woorden, zonder vragen – alleen met medeleven en een luisterend hart.
“Dat is wat een stille tocht hoort te zijn,” zegt een vrouw die met haar man en twee kinderen meeliep. “Even stilstaan. Even voelen. En elkaar vasthouden. Daar kan geen interview tegenop.”
De kracht van stilte
De stille tocht in Beerta liet zien hoe krachtig stilte kan zijn. In een wereld waarin alles steeds luider wordt, was dit een moment van rust en bezinning. Een moment waarop verdriet gedeeld werd zonder woorden, maar met gebaren van liefde en medeleven. En dat is misschien wel het mooiste eerbetoon dat Jeffrey en Emma konden krijgen.
Hun namen zullen nog vaak genoemd worden in Beerta en ver daarbuiten. Maar het is vooral de herinnering aan hun lach, hun onbevangenheid en hun veel te korte leven die zal blijven nazinderen. In de stilte van de tocht klonk dat luider dan welk interview dan ook. En dat is precies wat mensen nodig hadden: een moment van stilte, om te r0uwen en om elkaar weer vast te houden.