Algemeen
Paus Franciscus (88) heengegaan: Oorzaak van overlijden bekendgemaakt
Paus Franciscus heen gegaan: einde van een tijdperk van menselijk en verbindend leiderschap
Op maandag 21 april 2025 is officieel bekendgemaakt dat Paus Franciscus, geboren als Jorge Mario Bergoglio, zijn ambt als geestelijk leider van de Rooms-Katholieke Kerk heeft neergelegd als gevolg van zijn heengaan. De inmiddels 88-jarige paus kampte al geruime tijd met gezondheidsproblemen. Een hersenbloeding en hartfalen zijn hem fataal geworden. Zijn heengaan markeert het einde van een bijzonder hoofdstuk in de recente kerkgeschiedenis — een periode die gekenmerkt werd door eenvoud, compassie en verbinding.
Een laatste publieke zegen: Urbi et Orbi
Op Eerste Paasdag verscheen Paus Franciscus nog op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Hij sprak de traditionele zegen Urbi et Orbi uit, zichtbaar vermoeid, maar met dezelfde toewijding als altijd. Wereldwijd keken miljoenen mensen toe hoe hij — ondanks zijn broze gezondheid — zijn verantwoordelijkheid nog één keer ten volle op zich nam.
Het werd uiteindelijk zijn laatste publieke optreden. Zijn warme woorden, gericht op vrede en hoop, kregen achteraf extra lading. Het was een moment dat veel gelovigen en volgers raakte, juist vanwege de kwetsbaarheid én kracht die hij liet zien.
Van Buenos Aires naar het wereldtoneel
Jorge Mario Bergoglio werd geboren op 17 december 1936 in Buenos Aires, Argentinië. In 2013 werd hij gekozen tot paus — als eerste Latijns-Amerikaan én als eerste jezuïet die deze functie bekleedde. Zijn benoeming symboliseerde een frisse wind binnen de kerk, met nieuwe accenten op sociale rechtvaardigheid, soberheid en wereldwijde verbondenheid.
Paus Franciscus viel direct op door zijn persoonlijke stijl. In plaats van te wonen in het pauselijk paleis, koos hij ervoor om in een eenvoudiger gastenverblijf te verblijven. Hij verruilde dure voertuigen voor een kleine auto en sprak regelmatig over de noodzaak van bescheidenheid in het kerkelijk leven.
Hervormingen en vernieuwing
Een belangrijk onderdeel van zijn pontificaat was het hervormen van de interne organisatie van het Vaticaan. Hij streefde naar transparantie binnen de Romeinse Curie en zette stappen richting een modernere, meer toegankelijke kerk.
Hij benoemde kardinalen uit delen van de wereld die tot dan toe vaak ondervertegenwoordigd waren, zoals Afrika, Azië en Oceanië. Daarmee wilde hij de kerk diverser, inclusiever en meer representatief maken voor alle gelovigen, ongeacht hun afkomst of sociale status.
Ook in zijn publieke optredens ging Paus Franciscus moeilijke thema’s niet uit de weg. Hij sprak zich regelmatig uit over armoede, ongelijkheid, klimaatverandering, migratie en conflict. Zijn encycliek Laudato si’ werd internationaal geprezen als een krachtig pleidooi voor ecologische verantwoordelijkheid en solidariteit met de kwetsbaarsten in de samenleving.
Een paus die dichtbij bleef
Wat Paus Franciscus bijzonder maakte, was zijn benaderbaarheid. Hij sprak in begrijpelijke taal, maakte complexe theologische kwesties toegankelijk voor een breder publiek en vermeed formeel taalgebruik waar mogelijk. In plaats van afstand, koos hij voor nabijheid.
Hij stond bekend om zijn onverwachte telefoontjes naar gewone gelovigen, zijn bezoek aan gevangenissen, ziekenhuizen en vluchtelingenkampen, en zijn vermogen om mensen zich gezien te laten voelen — ongeacht hun achtergrond, geloof of twijfels.
Velen zagen hem als de paus van het volk. Een leider die niet boven, maar naast de mensen stond.
Wereldwijde reacties vol respect en waardering
Het nieuws van zijn terugtreden leidde wereldwijd tot een golf van reacties. Staatshoofden, religieuze leiders, maatschappelijke organisaties en miljoenen gelovigen spraken hun respect en dankbaarheid uit voor alles wat Paus Franciscus heeft betekend.
Vanuit het Vaticaan bevestigde woordvoerder Matteo Bruni dat de paus zijn besluit in alle rust heeft genomen.
“Tot op het laatst was hij betrokken bij de wereldkerk. Zijn vertrek is waardig, doordacht en in lijn met de menselijkheid die zijn pontificaat heeft gekenmerkt,” aldus Bruni.
Begin van de Sede Vacante: wie volgt hem op?
Met het neerleggen van zijn ambt is de periode van Sede Vacante ingegaan — letterlijk: de stoel is leeg. In de komende weken zal het College van Kardinalen bijeenkomen in het Vaticaan om een nieuwe paus te kiezen tijdens het conclaaf.
De wereld kijkt met spanning mee. Zal de nieuwe paus de koers van Franciscus voortzetten? Of kiest men voor een andere richting? Zeker is dat de komende paus de taak krijgt om de bruggen te behouden die Franciscus heeft gebouwd — en waar mogelijk verder uit te breiden.
Een erfenis die verder reikt dan het geloof
In de twaalf jaar van zijn pontificaat heeft Paus Franciscus niet alleen het gezicht van de kerk veranderd, maar ook een diepgaande maatschappelijke invloed gehad. Zijn toespraken en geschriften richtten zich vaak op universele waarden: gerechtigheid, vrede, duurzaamheid en menselijkheid.
Zijn encyclieken Evangelii Gaudium, Laudato si’ en Fratelli tutti behandelden respectievelijk het delen van het geloof, de zorg voor de schepping en broederschap onder mensen. Deze werken worden ook buiten religieuze kringen gewaardeerd en aangehaald.
Hij pleitte voor dialoog tussen religies, zocht toenadering tot andere geloofsgemeenschappen en benadrukte dat liefde altijd belangrijker is dan oordeel. Daarmee gaf hij een gezicht aan een kerk die zich niet afzondert, maar juist verbinding zoekt.
Wat blijft, is zijn boodschap
Hoewel Paus Franciscus zijn ambt heeft neergelegd, blijft zijn boodschap voortleven. Zijn oproepen tot menselijkheid, eenvoud en dienstbaarheid zijn tijdloos. Voor velen is hij een moreel kompas geworden in tijden van verwarring en verdeeldheid.
Zijn leiderschap was zachtaardig, maar krachtig. Zijn invloed is voelbaar in gesprekken binnen kerken, in maatschappelijke debatten en in persoonlijke levens van mensen die zich door hem geraakt voelden — gelovig of niet.
Dankbaar afscheid
In de komende dagen worden in het Vaticaan diverse gebedsvieringen en herdenkingsmomenten georganiseerd. Wereldwijd zullen kerken, kloosters en kathedralen stilstaan bij het afscheid van deze bijzondere paus. Ook in zijn geboorteland Argentinië worden publieke bijeenkomsten voorbereid.
Voor velen voelt het afscheid van Paus Franciscus als het einde van een tijdperk. Hij leidde de kerk met warmte, eenvoud en een luisterend oor. Hij toonde dat leiderschap niet groots en meeslepend hoeft te zijn, maar juist krachtig kan zijn in bescheidenheid.
Zijn leven in vogelvlucht
-
Naam: Jorge Mario Bergoglio
-
Geboren: 17 december 1936, Buenos Aires, Argentinië
-
Paus sinds: 13 maart 2013
-
Bijzonderheden:
-
Eerste paus uit Latijns-Amerika
-
Eerste jezuïet op de pauselijke stoel
-
Publicaties: Evangelii Gaudium, Laudato si’, Fratelli tutti
-
-
Heengegaan: 21 april 2025
Slotwoord
Het pontificaat van Paus Franciscus was er een van hartelijkheid, hoop en verandering. In een wereld vol verdeeldheid bracht hij een boodschap van eenheid. In tijden van onzekerheid bood hij rust. En in een tijd waarin religie vaak ter discussie staat, toonde hij dat geloof ook een bron van verbinding kan zijn.
Zijn vertrek betekent geen afscheid van zijn idealen. Zijn visie leeft voort in de mensen die hij heeft geraakt, in de richting die hij aan de kerk heeft gegeven, en in de waarden die hij zo standvastig verkondigde.
Paus Franciscus herinnerde de wereld eraan dat groot leiderschap niet luid hoeft te zijn — soms is het genoeg om zacht te spreken, maar recht uit het hart.
Blijf ons volgen voor het laatste nieuws uit het Vaticaan, achtergrondverhalen en het verloop van het conclaaf.
Beerta in diepe r0uw: stille tocht en verontwaardiging op sociale media
Het verdriet in Beerta is nauwelijks te bevatten. Het dorp, maar ook omliggende steden en dorpen in Nederland, r0uwen om de tragische d00d van Jeffrey (10) en zijn zusje Emma (8). De stille tocht die maandagavond werd gehouden, bracht honderden mensen op de been. Maar terwijl het samenzijn werd gekenmerkt door stilte en medeleven, ontstond op sociale media tegelijkertijd flinke woede over de manier waarop sommige media verslag deden.
Een golf van verdriet
De gebeurtenis heeft het kleine dorp Beerta zwaar getroffen. Op straat hangt de vlag halfstok bij veel huizen. Het is een stil teken van verdriet en solidariteit, want iedereen in de gemeenschap is geraakt door wat er is gebeurd. Jeffrey en Emma waren bekende gezichten op hun school en in de buurt, en hun plotselinge 0verlijden heeft een diepe wond geslagen in het leven van velen.
Rond 18.30 uur begon de stille tocht. Volgens Dagblad van het Noorden waren er ongeveer vierhonderd deelnemers, en langs de route stonden nog eens tientallen mensen die wilden laten zien dat hun gedachten bij de kinderen en hun familie zijn. De stoet voerde langs de school van Jeffrey en Emma, een plek vol herinneringen en jeugdige energie die nu overschaduwd wordt door een ondraaglijk verlies.
Een ontroerende stoet van bloemen en knuffels
De stille tocht was indrukwekkend en aangrijpend. Op de r0uwauto, waarin de lichamen van Jeffrey en Emma werden vervoerd, werden massaal bloemen en knuffels neergelegd. Sommige van deze knuffels werden zelfs meegegeven in de r0uwauto, als een laatste groet en een teken van liefde van klasgenootjes en buurtkinderen.
De tocht eindigde bij de kerk, waar verschillende mensen het woord namen. Burgemeester Cora-Yfke Sikkema van de gemeente Oldambt sprak de aanwezigen toe, net als burgemeester Ben Visser van de gemeente Eemsdelta. Hun woorden waren troostend, maar ook doordrongen van het besef dat dit verdriet niet zomaar zal verdwijnen.
Hartverscheurende woorden van familieleden
Wat het meest binnenkwam, waren de woorden van de familie zelf. Halfbroer Rubertus en Josselino spraken allebei. In hun woorden klonk het rauwe verdriet door van twee jonge levens die veel te vroeg zijn geëindigd. “Het was hartverscheurend,” zegt een aanwezige. “Je zag dat iedereen die daar stond, het voelde tot in hun ziel.”
Woede en onbegrip over mediamoment
Toch was er naast het verdriet ook woede en onbegrip. Er was veel pers aanwezig om verslag te doen van de stille tocht, maar één verslaggever van het programma Nieuws van de Dag wist de woede van veel mensen op te wekken. Terwijl de stoet langzaam en in stilte langs hem trok, besloot hij mensen te gaan interviewen. Een actie die door velen als volkomen respectloos werd ervaren.
Op sociale media lieten mensen massaal hun afkeuring blijken. “Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl de stoet langsloopt,” schreef iemand op X (voorheen Twitter). Een ander schreef: “OMG. Dat verslag bij Nieuws van de Dag over de stille tocht… Echt meer tenenkrommend kan bijna niet. Kijk dat programma voor het eerst (en meteen voor het laatst).”
De verontwaardiging bleef niet beperkt tot enkele berichten. Het werd een onderwerp van gesprek op sociale media, waarbij mensen zich afvroegen of journalisten soms niet meer aanvoelen wanneer het moment niet geschikt is voor een interview. “Er zijn momenten waarop je gewoon stil moet zijn,” schreef iemand. “Dit was zo’n moment.”
Een gemeenschap die steun zoekt
De stille tocht zelf was een krachtig gebaar van verbondenheid. Mensen kwamen samen om hun steun te betuigen aan de familie, maar ook om elkaar vast te houden in dit verdriet. “We kunnen het niet begrijpen,” zegt een buurtbewoner. “Je ziet kinderen van hun leeftijd in de stoet meelopen, met bloemen en knuffels, en dan breekt je hart.”
Voor veel ouders in Beerta en omgeving was het een moment van reflectie en angst. “Je zet je eigen kinderen ineens in een ander licht,” zegt een moeder die haar dochtertje bij de hand hield tijdens de tocht. “Het is zó oneerlijk en zó pijnlijk.”
Een oproep tot stilte en respect
Wat de verontwaardiging over het gedrag van de verslaggever nog pijnlijker maakt, is dat de stille tocht juist bedoeld was als een moment van stilte. Geen woorden, geen interviews, geen nieuwsgierigheid – alleen stilte en medeleven. “Ik snap dat media willen verslaan wat er gebeurt,” zegt een man die de tocht meemaakte. “Maar er is een tijd en een plaats voor alles. Dit was niet het moment.”
Ook op de Facebookpagina van de gemeente Oldambt werd een oproep gedaan om de familie en de nabestaanden rust en privacy te gunnen. “De familie heeft het al zwaar genoeg. Respecteer hun verdriet,” stond er te lezen.
OMG. Dat verslag bij #nieuwsvandedag over de stille tocht die gehouden wordt. Echt meer tenenkrommend kan echt niet. Kijk het programma voor het eerst (en meteen laatst) @Nieuwsvandedag_
— Virrr (@Virrr) May 28, 2025
Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl
De stoet langsloopt #beerta #nieuwsvandedag— Sjeela (@sjeela1966) May 28, 2025
#winschoten @sbs6 #nieuwsvandedag waarom heet het stille tocht . Waarom zou een verslaggever zijn boek dan niet even houden ! Soms moet je weten als verslaggever dan je boek moet houden !
Verre van respect pic.twitter.com/XjNic39U9y— I Still Haven't Found What I'm Looking For (@louisaadrianaV1) May 28, 2025
Mensen aanwezig bij de stille tocht voor Jeffrey en Emma.
Verslaggever:”Mevrouw, hoe voelt u zich?”
👵🏻:”Slecht, ik heb vanmorgen mijn hondje weggebracht!” 🤣🤣🤣 #nieuwsvandedag— Wijckagent Chantal 👮🏼♀️ (@John_Rdam) May 28, 2025
Het verdriet zal nog lang blijven hangen
Het verlies van Jeffrey en Emma zal de gemeenschap nog lang bezighouden. In de dagen na de stille tocht blijven mensen bloemen en knuffels brengen naar de school en de kerk. Het zijn kleine gebaren, maar ze betekenen veel. “We willen laten zien dat we er voor elkaar zijn,” zegt een vader die zijn zoontje een tekening liet maken voor de familie. “Het is het minste wat we kunnen doen.”
De stille tocht was een manier om samen stil te staan bij het verdriet. Een manier om te laten zien dat Jeffrey en Emma niet vergeten worden. Maar ook een manier om als gemeenschap elkaar vast te houden en troost te vinden in verbondenheid.
Een les in menselijkheid
De ophef over de interviewende verslaggever is voor veel mensen een les in hoe belangrijk het is om stil te kunnen zijn. Om ruimte te laten voor verdriet en om niet alles meteen te willen begrijpen of uitleggen. Soms is het enige wat je kunt doen, er gewoon zijn. Zonder woorden, zonder vragen – alleen met medeleven en een luisterend hart.
“Dat is wat een stille tocht hoort te zijn,” zegt een vrouw die met haar man en twee kinderen meeliep. “Even stilstaan. Even voelen. En elkaar vasthouden. Daar kan geen interview tegenop.”
De kracht van stilte
De stille tocht in Beerta liet zien hoe krachtig stilte kan zijn. In een wereld waarin alles steeds luider wordt, was dit een moment van rust en bezinning. Een moment waarop verdriet gedeeld werd zonder woorden, maar met gebaren van liefde en medeleven. En dat is misschien wel het mooiste eerbetoon dat Jeffrey en Emma konden krijgen.
Hun namen zullen nog vaak genoemd worden in Beerta en ver daarbuiten. Maar het is vooral de herinnering aan hun lach, hun onbevangenheid en hun veel te korte leven die zal blijven nazinderen. In de stilte van de tocht klonk dat luider dan welk interview dan ook. En dat is precies wat mensen nodig hadden: een moment van stilte, om te r0uwen en om elkaar weer vast te houden.