Connect with us

Algemeen

Story voert opvallende Tygo Gernandt-campagne; ‘Gestuurd door zijn management!’

Avatar foto

Geplaatst

op

Het weekblad Story laat zich deze week opvallend positief uit over Tygo Gernandt, de acteur die recent in opspraak kwam door beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag en mishandeling. Terwijl concurrent Privé eerder de primeur had met onthullingen over de ernstige aantijgingen tegen Tygo, lijkt Story zich juist stevig te positioneren in zijn kamp. De cover van het blad spreekt boekdelen: “Na beschuldiging van mishandeling: collega’s en ex-vriendinnen STEUNEN Tygo Gernandt.”

Lofuitingen van bekende namen

In een uitgebreide reportage komt een rij prominente Nederlanders aan het woord die lovend zijn over Tygo. Onder hen Peter Faber, Carry Tefsen en Jeroen Kijk in de Vegte. “Wij gaan voor Tygo Gernandt door het vuur!” is hun gezamenlijke boodschap.

Story benadrukt dat de aantijgingen van Tygo’s ex-vriendin Dianne van den Eng – die hem beschuldigt van mishandeling – niet stroken met de ervaringen van anderen. “De beweringen van Dianne, die zich eerder liet opnemen voor depressies en verslavingen, blijken nogal haaks te staan op ervaringen van directe collega’s, vrienden en voormalige geliefden,” aldus het blad.

Carry Tefsen: “Hij had soms een jointje, maar wie niet?”

Carry Tefsen noemt Tygo een “open, lieve en vrolijke jongen” en prijst zijn werkethiek. Ze voegt eraan toe: “Soms had hij een jointje bij zich, maar wie gebruikte dat niet?” Deze opmerking kan op weinig begrip rekenen bij critici die vinden dat Story de ernst van de situatie bagatelliseert.

Actrice Sanne Kraaijkamp, die een relatie met Tygo heeft gehad, is eveneens uitgesproken. “Van dit verhaal gaan mijn nekharen overeind staan,” zegt ze, terwijl ze verwijst naar haar broer Johnny, die volgens haar ten onrechte beschuldigd werd van huiselijk geweld. “Ik hou van Tygo. Dit is gewoon niet waar.”

Verdachtmaking van slachtoffers

Niet alleen wordt Tygo verdedigd, maar ook lijken zijn vermeende slachtoffers doelwit te worden van kritiek. In Shownieuws gebruikt Story-hoofdredacteur Guido den Aantrekker zijn platform om de situatie van een medewerker van Flikken Maastricht – waar Tygo wegens wangedrag is ontslagen – in twijfel te trekken. Tygo heeft het incident toegegeven, maar houdt vol dat er volgens officieel onderzoek geen grensoverschrijdend gedrag is vastgesteld.

Guido stelt: “Er zou iemand al een jaar thuiszitten door wat is gebeurd. Dan kun je je afvragen – en ik speel graag advocaat van de duivel – of die persoon misschien al labiel was. Het is niet gezegd dat dit volledig aan Tygo te wijten is.”

Waarom deze verdediging?

De opvallend positieve toon van Story roept vragen op. Volgens Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds laat het blad zich voor het pr-karretje van Tygo’s management spannen. “Het lijkt alsof Story bewust partij kiest. Het hele artikel leest als een doordachte verdediging van Tygo’s imago,” zegt Evert in zijn eigen publicatie.

Privé merkt op dat veel van de BN’ers die in Story hun steun uitspreken, banden hebben met hetzelfde management als Tygo. Dit zet de geloofwaardigheid van hun uitspraken onder druk. “Het is overduidelijk dat hier een strategische zet achter zit om de schade aan Tygo’s reputatie te beperken,” aldus Evert.

Reacties uit de showbizz

De eenzijdige lofzang van Story stuit op kritiek binnen de media. Veel insiders vinden het onsmakelijk dat Tygo’s slachtoffers, zoals Dianne en de Flikken Maastricht-medewerker, publiekelijk in twijfel worden getrokken. Het bagatelliseren van beschuldigingen en het benadrukken van de “kwaliteiten” van Tygo voelt voor veel mensen als een poging om de aandacht af te leiden van de ernst van de situatie.

Een anonieme bron uit de entertainmentindustrie stelt: “Het is pijnlijk om te zien hoe het slachtoffer zelf bijna wordt aangevallen, terwijl Tygo door zijn management wordt neergezet als een onschuldige pion. Dit is precies waarom mensen het vertrouwen verliezen in de media.”

Het grotere plaatje

Het verhaal van Tygo Gernandt legt een bredere problematiek bloot in de wereld van de showbizz: de kracht van pr-machines om publieke opinie te sturen. Terwijl één medium zich richt op onthullingen en de ernst van beschuldigingen benadrukt, lijkt een ander medium bijna opzettelijk een tegengewicht te creëren door positieve verhalen te publiceren.

Ondertussen blijft het publiek verdeeld. Aan de ene kant zijn er fans en collega’s die Tygo verdedigen, en aan de andere kant groeit het aantal mensen dat kritisch is op de manier waarop deze situatie wordt gemanipuleerd.

Wat nu?

De impact van deze situatie zal de komende tijd waarschijnlijk voelbaar blijven, zowel in de media als in Tygo’s carrière. Vooralsnog lijkt hij te vertrouwen op zijn management en loyalisten binnen de showbizz om zijn imago te beschermen. Of dit op de lange termijn voldoende is om de schade te herstellen, valt nog te bezien.

Voor slachtoffers zoals Dianne blijft het echter moeilijk om op te boksen tegen de macht van publieke opinie, zeker als de media een grote rol spelen in het bepalen van de waarheid.

 

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder