Connect with us

Algemeen

OM in hoger beroep: Te lichte straffen voor dood Jimmy Schepers geschokte nabestaanden!

Avatar foto

Geplaatst

op

Het Openbaar Ministerie in hoger beroep tegen straffen in zaak Jimmy Scheper H Openbaar Ministerie (OM) heeft aangekondigd in hoger beroep te gaan tegen de opgelegde straffen in de zaak rondom de dood van Jimmy Schepers (21). Jimmy werd in mei 2023 tijdens het festival Solid Grooves dodelijk neergestoken, een tragische gebeurtenis die grote impact heeft gehad op zijn nabestaanden en de samenleving.

Uitspraken van de rechtbank

In deze zaak werd hoofdverdachte Derzik H. veroordeeld tot 14 jaar gevangenisstraf. Twee medeverdachten kregen respectievelijk straffen van 18 maanden en 6 maanden. Deze straffen liggen aanzienlijk lager dan de straffen die het OM aanvankelijk had geëist. Het OM had voor Derzik H. een zwaardere straf voorgesteld, gezien de ernst van de feiten en de impact op de nabestaanden.

Reactie van het Openbaar Ministerie

Het OM heeft zijn teleurstelling uitgesproken over de uitspraken van de rechtbank. In een officiële verklaring laat het OM weten dat zij de opgelegde straffen niet proportioneel vinden in verhouding tot de ernst van het delict. Het OM benadrukt dat de dood van Jimmy Schepers het gevolg was van extreem gewelddadig gedrag en dat dit, gezien de omstandigheden, een strengere bestraffing rechtvaardigt.

“Wij zijn van mening dat de opgelegde straffen geen recht doen aan de ernst van de zaak,” aldus een woordvoerder van het OM. Het besluit om in hoger beroep te gaan is volgens het OM genomen om duidelijkheid te krijgen over de strafmaat en om gerechtigheid te zoeken voor de nabestaanden.

Teleurstelling bij de nabestaanden

De familie en vrienden van Jimmy Schepers zijn diep teleurgesteld over de hoogte van de straffen. Zij hadden gehoopt op een veel strengere aanpak door de rechtbank, met straffen die beter zouden aansluiten bij hun verwachtingen en de ernst van het verlies.

In een emotionele verklaring gaf een familielid aan: “We voelen ons niet gehoord. Jimmy is op een gruwelijke manier uit het leven gerukt, en de straffen weerspiegelen dat totaal niet. We hopen dat het hoger beroep recht zal doen aan wat er is gebeurd.”

De familie heeft sinds de tragische gebeurtenis een lange weg afgelegd en benadrukt dat geen enkele straf hun verlies kan goedmaken, maar dat het voor hen belangrijk is dat er een signaal wordt afgegeven dat geweld van deze aard onacceptabel is.

Zware impact op de samenleving

De zaak rondom Jimmy Schepers heeft niet alleen zijn nabestaanden geraakt, maar ook de bredere samenleving. Het incident leidde tot discussies over de veiligheid op festivals en de maatregelen die genomen moeten worden om soortgelijke gebeurtenissen in de toekomst te voorkomen. Festivalorganisatoren hebben naar aanleiding van deze zaak aangegeven extra stappen te ondernemen om de veiligheid van bezoekers te waarborgen.

Wat gebeurt er nu?

Het hoger beroep zal zich richten op de herbeoordeling van de strafmaat voor alle betrokkenen. Het OM zal tijdens deze procedure beargumenteren waarom zwaardere straffen passend zijn in deze zaak. De rechtbank zal in hoger beroep opnieuw naar alle feiten en omstandigheden kijken en op basis daarvan een nieuwe beslissing nemen.

Voor de nabestaanden van Jimmy blijft het een pijnlijke en emotionele periode. Zij hopen dat het hoger beroep niet alleen leidt tot strengere straffen, maar ook tot erkenning van de ernst van het verlies dat zij hebben geleden.

De zaak Jimmy Schepers blijft symbool staan voor de noodzaak van rechtvaardigheid en de strijd tegen zinloos geweld. Het hoger beroep zal dan ook met grote belangstelling worden gevolgd door zowel de betrokkenen als de samenleving.

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder