Algemeen
Olcay Gulsen en Victor Vlam in vurige tv-ruzie: ‘Jij bent een vieze narcist!’
Felle woordenwisseling tussen Olcay Gulsen en Victor Vlam bij De Oranjezomer: “Greta Thunberg is géén narcist”
De talkshow De Oranjezomer stond maandagavond bol van de emoties toen een discussie over activisme escaleerde in een verhitte woordenwisseling tussen Olcay Gulsen en Victor Vlam. Wat begon als een reflectie op een tv-interview, mondde uit in een fel debat over wereldproblematiek, empathie en de rol van publieke figuren in de maatschappij.
Een duidelijk voorbeeld van hoe televisie soms meer raakt dan enkel de oppervlakte – met maatschappelijke thema’s die zelfs de tafelgasten even uit balans brengen.
Botsende karakters aan tafel
Olcay Gulsen en Victor Vlam zijn allebei uitgesproken persoonlijkheden met een scherpe mening. De een heeft een achtergrond in de modewereld en televisie, de ander is een politiek commentator en mediakenner. Wat hen bindt: ze nemen geen blad voor de mond. Dat bleek ook deze aflevering, waar het gesprek onverwachts een heel andere wending kreeg dan gepland.
Tijdens het bespreken van uitspraken van acteur Victor Reinier over zijn vertrek bij Flikken Maastricht, brak Olcay plotseling in met een onderwerp dat haar zichtbaar hoog zat: de behandeling van klimaatactiviste Greta Thunberg in de media.
Emotioneel statement van Olcay
Olcay greep haar kans om aandacht te vragen voor iets dat volgens haar onderbelicht blijft: de situatie in Gaza. Ze refereerde aan een groep activisten, waaronder Greta Thunberg, die onlangs per boot richting Gaza reisden om aandacht te vragen voor de humanitaire situatie daar. De reis werd vroegtijdig gestopt door Israëlische autoriteiten.
Wat haar vooral dwarszat, was een artikel in De Telegraaf, waarin de activisten zouden zijn weggezet als ‘aandachtszoekers’. “Dat mensen die zich inzetten voor anderen, worden neergezet als sensatiezoekers… Ik vind dat intens verdrietig,” zei ze. “We hebben het hier over miljoenen mensen die in onmenselijke omstandigheden leven.”
“Wij moeten ons schamen”
Volgens Olcay zouden we ons als samenleving moeten schamen voor de manier waarop betrokkenheid soms belachelijk wordt gemaakt. “In plaats van weg te kijken, kiezen sommige mensen ervoor om íets te doen. Dat zouden we moeten waarderen,” stelde ze fel. “In plaats daarvan gaan we ze veroordelen en uitlachen. Dat is onterecht.”
Greta Thunberg is volgens Olcay allesbehalve een narcist. “Ze is dapper. Ze strijdt al haar hele jonge leven lang voor een betere wereld. Of je het met haar eens bent of niet, haar bedoelingen zijn oprecht.”
Victor Vlam: “Ze zoekt zelf het podium”
Victor Vlam liet zich niet onbetuigd en gaf aan dat hij de acties van Thunberg vooral ziet als zelfverheerlijking. “Ze zet zichzelf telkens in het middelpunt van de belangstelling. Dat is geen toeval, dat is een bewuste strategie,” zei hij. “Ze is een beroepsactivist en weet dondersgoed hoe ze de aandacht naar zich toe moet trekken.”
Zijn opmerking dat Thunberg ‘een narcist’ zou zijn, viel bij Olcay en ook bij andere tafelgasten totaal verkeerd.
“Nee Victor, jíj bent de narcist”
Olcay was zichtbaar geraakt door de kwalificatie en beet fel van zich af. “Nee, jíj bent een narcist,” riep ze, terwijl ze Victor fel aankeek. “Jij roept maar wat vanaf de zijlijn. Greta doet tenminste íets. Zij gebruikt haar invloed en volgers om mensen wakker te schudden.”
Ook Sinan Can, documentairemaker en tafelgast, sloot zich aan bij Olcay. “Je kunt niet zomaar iemand die zich inzet voor vrede en rechtvaardigheid wegzetten als een narcist,” stelde hij. “Dat doet afbreuk aan waar ze voor staat.”
Kritiek en nuance
Politiek journalist Thomas van Groningen probeerde wat nuance aan te brengen en vroeg zich hardop af wat de actie van Thunberg precies had opgeleverd voor de mensen in Gaza. Olcay reageerde geëmotioneerd maar helder: “Het gaat niet om directe hulpgoederen. Het gaat om zichtbaarheid. Om ervoor zorgen dat deze situatie niet wordt vergeten. En dat kan wél verschil maken.”
Victor hield voet bij stuk: “Ze doet het ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Er zijn andere manieren om impact te maken, zonder de spotlight steeds op jezelf te richten.”
Een lastig gesprek, een gedeelde intentie
Toen de spanningen aan tafel opliepen, probeerde presentator Johnny de Mol het gesprek in goede banen te leiden. “Mensen, kunnen we hier misschien toch de vredespijp roken?” vroeg hij met een glimlach.
Victor en Olcay leken het ondanks hun felle meningsverschillen nog altijd goed met elkaar te kunnen vinden. “We mogen elkaar gewoon graag,” zei Olcay uiteindelijk met een knipoog, al voegde ze er plagend aan toe: “Maar jij blijft een narcist.” Waarop Sinan lachend toevoegde: “Een grote! Geen kleintje.”
Het belang van het debat
Wat deze aflevering van De Oranjezomer zo bijzonder maakte, was dat het een gesprek liet ontsporen op een manier die tegelijk pijnlijk én waardevol was. In een tijd waarin activisme, media en publieke opinie steeds vaker botsen, is het niet vreemd dat zulke discussies op scherp staan.
De kernvraag die bleef hangen: Hoe ver mag en moet je gaan om aandacht te vragen voor onrecht? En hoe beoordelen we mensen die hun stem gebruiken voor een groter doel?
Wat je ook van Greta Thunberg of de acties van andere activisten vindt, de uitzending maakte één ding duidelijk: betrokkenheid roept emotie op, en dat is precies waarom het onderwerp aandacht verdient.
Reflectie na de uitzending
Na afloop van de uitzending stroomden de reacties op sociale media binnen. Sommigen steunden Victor in zijn sceptische kijk op publieke activisten, terwijl anderen zich juist volledig achter Olcay schaarden en haar pleidooi voor compassie en bewustwording prezen.
Het debat mag dan pittig zijn geweest, het raakte een snaar. En dat is uiteindelijk wat goede televisie doet: aanzetten tot nadenken, en soms ook tot voelen.
Wil je zelf reageren of je mening delen? De discussie is in volle gang op X, Instagram en diverse talkradio-programma’s. Maar één ding is zeker: dit gesprek is voorlopig nog niet voorbij.
In een wereld waarin schoonheidsidealen voortdurend veranderen en steeds meer mensen kiezen voor cosmetische ingrepen, heeft Danielle uit Breda een geheel eigen pad bewandeld. Met meer dan 100.000 euro aan lichaamsmodificaties heeft ze haar uiterlijk zo drastisch veranderd dat zelfs haar eigen familie haar niet meer herkent – of zelfs niet meer wil zien. Ondanks alle kritiek en afwijzing zegt Danielle dat ze gelukkiger is dan ooit. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik eindelijk wie ik echt ben.”
Van een enkele tattoo naar een totale metamorfose
Het begon allemaal met een onschuldige tattoo op haar onderrug, een beslissing die velen zullen herkennen als een eerste stap in de wereld van zelfexpressie via lichaamskunst. Maar voor Danielle was dit slechts het begin van een transformatie die haar hele uiterlijk zou veranderen.
“Ik ben inmiddels de zwaarst getatoeëerde vrouw van Nederland, en dit is nog lang niet het einde,” vertelt Danielle. “Wat begon als een paar tatoeages, groeide uit tot een levensproject. Nu heb ik niet alleen mijn hele lichaam laten tatoeëren, maar ben ik nog veel verder gegaan. Mijn oren zijn verwijderd, mijn tong is gespleten en gekleurd, mijn oogballen zijn volledig zwart en als laatste ingreep heb ik mijn neus laten amputeren.”
Een wereldprimeur: de eerste vrouw zonder neus
Met haar meest recente lichaamsaanpassing heeft Danielle geschiedenis geschreven. Ze is de eerste vrouw ter wereld die vrijwillig haar neus heeft laten verwijderen als cosmetische ingreep. Tot nu toe waren er slechts enkele mannen die deze extreme vorm van lichaamsmodificatie aandurfden.
“Je kunt het niet terugdraaien, dus je moet heel zeker van je zaak zijn,” zegt ze. “Ik droomde hier al jaren van, maar het kostte tijd om de juiste specialist te vinden die dit voor mij kon en wilde doen.”
De ingreep vond plaats bij een body modification artist en duurde meer dan 2,5 uur. “Ik kon niet volledig verdoofd worden, dus ik voelde sommige momenten best goed,” herinnert Danielle zich. Toch heeft ze er geen seconde spijt van. “Mijn neus staat nu op sterk water in mijn woonkamer, naast mijn afgesneden oren.”
Kritiek en maatschappelijke onbegrip
Hoewel lichaamsmodificatie steeds vaker voorkomt en meer geaccepteerd wordt, roept Danielle’s uiterlijk heftige reacties op. Ze krijgt dagelijks afkeurende blikken op straat, wordt uitgescholden op social media en zelfs haar eigen familie wil haar niet meer zien.
“Mijn ouders en familie vinden dat ik te ver ben gegaan. Ze willen het liefst dat ik het terugdraai, maar dat is onmogelijk,” vertelt Danielle. “Zelfs als het kon, zou ik het nooit doen. Dit is wie ik ben.”
Voor haar voelt haar transformatie als de ultieme manier om zich te uiten, los van de maatschappelijke normen die bepalen wat schoonheid is. “Ik wil juist niet opgaan in de massa. Steeds meer mensen laten hun lippen opspuiten en hun gezichten perfectioneren met fillers. Waarom zou ik daaraan meedoen? Ik wil uniek zijn.”
Maar niet iedereen begrijpt haar keuzes. “Op social media krijg ik veel negatieve reacties. Mensen noemen me ‘verpest’ of zeggen dat ik mijn lichaam misbruik. Maar dit is mijn lichaam en mijn keuze. Iedereen mag zich uiten zoals hij wil, en dit is hoe ik dat doe.”
Screenshot
Extreme lichaamsmodificatie: kunst of zorgwekkende trend?
Wereldwijd is er een groeiende trend van extreme lichaamsmodificatie. Mensen laten subdermale implantaten zetten, hun tong splitsen, hun oogbollen tatoeëren en zelfs hun gezichten volledig hermodelleren. De vraag is: is dit een nieuwe vorm van zelfexpressie, of een verontrustende ontwikkeling?
Volgens Danielle is het antwoord simpel: “Iedereen heeft het recht om te beslissen wat hij of zij met zijn lichaam doet. Voor mij is dit geen duistere keuze, maar een manier om mezelf te uiten.”
Toch waarschuwen artsen en specialisten voor de medische risico’s van zulke extreme ingrepen. Infecties, littekenvorming en permanente schade zijn reële gevaren. Daarnaast kan het psychologische effect van zulke drastische aanpassingen groot zijn. “Ik wist waar ik aan begon,” zegt Danielle. “Ik heb mezelf goed ingelezen en wist wat ik kon verwachten. Dit is mijn leven en mijn keuze.”
De psychologische impact van lichaamsmodificatie
Hoewel lichaamsmodificatie vaak wordt gezien als een manier van zelfexpressie, roept het ook psychologische vragen op. Sommige experts suggereren dat mensen die extreem ver gaan met modificaties mogelijk worstelen met Body Integrity Identity Disorder (BIID), een aandoening waarbij iemand het gevoel heeft dat bepaalde lichaamsdelen niet bij hem of haar horen.
Danielle ziet dit anders. “Mensen willen altijd alles psychologisch verklaren, maar niet alles heeft een label nodig. Ik ben niet ziek, ik ben niet beschadigd. Ik ben gewoon mezelf.” Ze benadrukt dat haar transformatie niet voortkomt uit onzekerheid of ontevredenheid, maar uit een diepe wens om haar uiterlijk aan te passen aan hoe zij zich van binnen voelt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De toekomst van lichaamsmodificatie
Nu lichaamsmodificatie steeds populairder wordt, vragen velen zich af hoe ver deze trend zal gaan. Zal het ooit volledig geaccepteerd worden, net zoals tatoeages en piercings dat nu zijn? Of blijft het een subcultuur die door de maatschappij met argwaan wordt bekeken?
Danielle gelooft dat acceptatie tijd kost. “Vroeger werden mensen met tatoeages als criminelen gezien. Nu heeft bijna iedereen er een. Wie weet, misschien kijken mensen over twintig jaar niet eens meer op van iemand zonder neus.”
Wat de toekomst ook brengt, Danielle blijft achter haar keuzes staan. Ondanks de kritiek en het verlies van contact met haar familie, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. “Ik heb mijn hele leven geprobeerd te voldoen aan wat anderen verwachten. Nu leef ik voor mezelf. En dat voelt bevrijdend.”
Conclusie: Een unieke reis naar zelfexpressie
Danielle uit Breda heeft met haar extreme lichaamsmodificaties een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de wereld van body modification. Haar ingrepen zijn voor velen moeilijk te begrijpen, maar voor haar is het een manier om zichzelf volledig te accepteren.
In een tijd waarin uiterlijke perfectie steeds vaker nagestreefd wordt via plastische chirurgie en cosmetische ingrepen, kiest zij voor het tegenovergestelde: het loslaten van maatschappelijke normen en het volgen van haar eigen visie op schoonheid.
Of lichaamsmodificatie in de toekomst meer geaccepteerd zal worden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Danielle blijft trouw aan zichzelf, ongeacht wat de wereld ervan vindt. “Ik ben vrij. En dat is alles wat telt.”
