Algemeen
Mijn broer gooide oma op straat omdat ze geen geld meer had, maar leerde wijze les
Op een ogenschijnlijk normale dag nam mijn broer Paul een beslissing die de dynamiek van onze familie voorgoed zou veranderen. Gedreven door financiële stress en de druk om voor zijn eigen gezin te zorgen, besloot hij dat het tijd was voor onze oma Eleanor om het ouderlijk huis te verlaten.
“Ze kost te veel,” verklaarde hij tijdens een intens gesprek waarbij de emoties hoog opliepen. Deze uitspraak markeerde een pijnlijk moment waarbij financiële overwegingen zwaarder leken te wegen dan jaren van familiebanden. Ik, Rachel, stond aan de zijlijn, geschokt door zijn gebrek aan medeleven en begrip. “Paul, ze is onze oma. Ze heeft ons opgevoed, herinner je dat niet?” probeerde ik te argumenteren, hopend op een sprankje herkenning van de liefde die ze ons altijd had gegeven.
Toen Paul onwrikbaar bleek in zijn besluit, nam ik het op me om oma Eleanor onder mijn vleugels te nemen. In mijn huis richtte ik de logeerkamer in als haar nieuwe heiligdom, compleet met ruimte voor haar schilderijen en persoonlijke herinneringen.
Deze kamer was meer dan een slaapplaats; het was een plek waar oma Eleanor haar creativiteit en passie voor schilderen kon herontdekken zonder zich een last te voelen.
Dit gebaar ging verder dan alleen liefdadigheid; het was een uitdrukking van diepe liefde en respect voor de vrouw die een sleutelrol in ons leven had gespeeld en ons had gevormd tot de mensen die we vandaag de dag zijn.
Onder mijn dak bloeide oma Eleanor niet alleen op persoonlijk vlak, maar vond ze ook nieuwe inspiratie in haar kunst. Met de aanmoediging van mijn kinderen, die haar grootste supporters werden, begon ze weer te schilderen. Haar werken, die een levendige uitdrukking waren van haar innerlijke wereld, trokken al snel de aandacht op sociale media.
Deze blootstelling leidde tot een uitnodiging voor een solotentoonstelling in een plaatselijke galerie. Het succes van deze tentoonstelling was overweldigend: bijna elk schilderij vond een nieuwe eigenaar en de daaropvolgende opdrachten zorgden voor haar financiële onafhankelijkheid.
Toen het nieuws van oma Eleanor’s succes Paul bereikte, kwam hij bij me langs, zijn houding gevuld met spijt en realisatie. “Ik heb een fout gemaakt,” bekende hij.
Maar voor oma Eleanor waren zijn verontschuldigingen te laat. Ze confronteerde hem met zijn oppervlakkige houding en benadrukte dat ware familie draait om liefde en steun, niet om wat men financieel kan bijdragen.
De afwijzing van Pauls excuses door oma was een pijnlijke maar noodzakelijke les in de ware waarden die een familie bij elkaar houden. Terwijl oma Eleanor’s artistieke carrière tot bloei kwam, herdefinieerde haar verhaal onze familiewaarden en -dynamiek. Haar veerkracht en waardigheid werden een inspiratiebron voor de gemeenschap en een leerrijk moment voor ons allemaal.
Mijn kinderen leerden de waarde van creatieve expressie en de kracht van standvastigheid rechtstreeks van een vrouw die de essentie van ware rijkdom belichaamde: liefde en respect van degenen die er echt toe doen.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.