Algemeen
Max Verstappen onthult nieuw gezinslid en maakt naam bekend!
Bekijk de beelden van de livestream hieronder:
Max Verstappen, de Formule 1-kampioen die bekend staat om zijn liefde voor huisdieren, heeft zijn gezelschap thuis uitgebreid. Na al een aantal katten in huis te hebben, is er nu een hond bijgekomen: een teckelpuppy genaamd Nino. Tijdens een recente livestream deelde Verstappen het nieuws met zijn fans.
Hondenvriend in wording
Terwijl hij live was, kreeg Max een bord eten aangereikt. Hij kon het echter niet op de grond zetten vanwege de hongerige aanwezigheid van zijn nieuwe viervoeter. “Ik heb sinds kort een teckel,” vertelde hij grappend. “Hij heet Nino, maar hij is nu even weg. Ik zette zijn eten hier klaar en toen was hij niet meer geïnteresseerd in mij.”
Met de komst van Nino breidt Max zijn dierenvriendenkring verder uit. Het nieuwe jaar brengt voor hem dus niet alleen een nieuw Formule 1-seizoen, maar ook een nieuw gezinslid.
Kattenkoning Max
Max staat al bekend om zijn liefde voor katten. Zijn vriendin Kelly Piquet bracht eerder twee Bengaalse katten in hun huis in Monaco, met de opvallende namen Jimmy en Sassy, die naar nachtclubs zijn vernoemd. Daarnaast heeft Max nog een kat genaamd Donatello.
In een eerdere livestream grapte Verstappen zelfs dat het zijn ultieme droom is om ooit honderd katten te bezitten. “Dat zou geweldig zijn, maar misschien een beetje te ambitieus met mijn drukke schema,” gaf hij toe.
Huisdieren met de paplepel ingegoten
Max’ liefde voor dieren is niet nieuw. In een interview vertelde hij dat hij al van jongs af aan omringd is door huisdieren. “Mijn vader was gek op dieren. We hadden altijd honden, katten en zelfs vogels in huis toen ik klein was.” Het is duidelijk dat die liefde is overgedragen op Max, die zich nu met volle overgave stort op zijn eigen kleine dierencollectie.
Kelly en de huisdieren
Kelly Piquet lijkt de passie voor huisdieren volledig te delen. Naast het verwelkomen van Nino heeft ze haar liefde voor de katten laten zien op sociale media. Ze is regelmatig te zien met de Bengaalse katten, die al snel populaire figuren werden bij fans van het stel. Het lijkt erop dat het huis in Monaco een perfecte balans biedt voor zowel hun dieren als hun hectische levensstijl.
De toekomst met Nino
Met de komst van Nino heeft Max niet alleen een trouwe metgezel, maar ook een nieuw verhaal om te delen met zijn fans. Zijn luchtige opmerkingen tijdens de livestream laten zien hoe snel hij gewend raakt aan zijn nieuwe rol als hondenbaasje. Hoewel zijn Formule 1-schema weinig tijd laat voor ontspanning, lijkt het erop dat Max altijd ruimte maakt voor zijn dierenvrienden.
Het is duidelijk: Max Verstappen mag dan een wereldkampioen op de baan zijn, thuis is hij gewoon een liefhebbende huisdiereigenaar. Met Nino, Jimmy, Sassy en Donatello aan zijn zijde heeft hij genoeg gezelschap om zijn huis in Monaco tot een levendige plek te maken.
max confirmed on twitch he now also has a dog. he’s called nino and is a dachshund ❤️ pic.twitter.com/xAxRWNpqYL
— nini (@SCUDERIAFEMBOY) January 18, 2025
Kelly in Monaco today with her new puppy🥹🤎 pic.twitter.com/JStghfOTs5
— daily kelly piquet (@dailykellyp) January 16, 2025
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken