Algemeen
Man verdient 2000 euro per maand als de legendarische Monkey King in China – Dit is veel beter dan een uitkering!
Ben je dol op de Chinese legende van de Monkey King en kun je goed omgaan met een constante stroom bananen en ander gratis eten? Dan is dit misschien wel de perfecte baan voor jou! Het Wuzhishan Scenic Area in de Chinese provincie Hebei zoekt namelijk iemand om zich te verkleden als deze iconische held en biedt een maandsalaris van 2000 euro
Een mythische legende
De Monkey King, ook wel bekend als Sun Wukong, is een van de meest geliefde figuren uit de Chinese folklore. Zijn verhaal heeft een populariteit die vergelijkbaar is met de sprookjes van de gebroeders Grimm in het Westen. Het inspireerde talloze kinderen en vormde de basis voor films en televisieseries.
In de klassieke roman Journey to the West wordt Sun Wukong beschreven als een aap die uit een steen werd geboren en bovennatuurlijke krachten verwierf van een taoïstische krijgskunstenaar. Hij vecht als een krijger, gebruikt een magische gouden staf en reist door de lucht op wolken. Tijdens zijn avonturen begeleidt hij de heilige monnik Tang Sanzang op zijn reis naar India om boeddhistische sutra’s te halen.
Het verhaal begint op de Wuzhishan, of “Vijf Vingers Berg,” waar de Monkey King gevangen zit als straf voor zijn arrogante gedrag. Wanneer Tang hem bevrijdt, begint hun epische avontuur. Maar voor de gelukkige kandidaat van het Wuzhishan Scenic Area blijft de reis beperkt tot de grot aan de voet van de berg.
Wat houdt de baan in?
De nieuwe medewerker zal een masker en kostuum van de Monkey King dragen en in een grot verblijven die speciaal is ingericht als toeristische attractie. De taak is simpel: toeristen, vooral kinderen, vermaken en gratis snacks accepteren, zoals appels, instant noedels en uiteraard bananen.
Video’s op sociale media tonen hoe de huidige acteurs de rol met veel enthousiasme spelen. Een van hen vertelt: “Ik hoop dat ik de vreugde en herinneringen van mijn kindertijd kan overbrengen en tegelijkertijd de Chinese cultuur kan verspreiden. Het is ook een mooie manier om aandacht te vragen voor de mentale gezondheid van kinderen en tieners.”
Wat zijn de vereisten?
Het goede nieuws is dat er geen diploma’s nodig zijn voor deze unieke baan. De belangrijkste eisen zijn een passie voor Sun Wukong, een talent voor acteren en een energieke, vrolijke persoonlijkheid die goed kan omgaan met toeristen. Volgens de manager van het park zijn er al twee medewerkers aangenomen en wordt nu gezocht naar een derde.
Een verwarmde grot en gedeelde bananen
Maak je geen zorgen als je je afvraagt hoe het is om in een grot te werken. De organisatie heeft ervoor gezorgd dat de ruimte comfortabel is, met een elektrische verwarming om de kou te verdrijven. Bovendien hoef je niet alle aangeboden snacks ter plekke op te eten. De huidige acteurs nemen vaak wat bananen mee naar huis of delen ze met collega’s na hun dienst.
Reacties op sociale media
Het idee van deze baan heeft online veel aandacht getrokken. Een gebruiker op Douyin, de Chinese versie van TikTok, grapte: “Wat een geweldige baan! Eindeloos gratis eten én een salaris.” De unieke combinatie van culturele promotie en entertainment maakt het een bijzondere kans.
Meer dan alleen werk
Een van de huidige acteurs zegt dat deze rol voor hem veel meer betekent dan alleen een baan. “Sinds mijn jeugd ben ik al gefascineerd door de Monkey King. Het is een eer om dit personage tot leven te brengen en tegelijkertijd de Chinese cultuur te promoten. Het is een kans om vreugde te verspreiden en iets waardevols te doen voor de gemeenschap.”
Een cultureel symbool in de moderne tijd
Met deze rol wil het Wuzhishan Scenic Area niet alleen toeristen trekken, maar ook een stukje Chinese cultuur levend houden. Door de legende van de Monkey King op deze unieke manier te presenteren, kunnen zowel lokale bewoners als internationale toeristen kennismaken met een van de rijkste verhalen uit de Chinese geschiedenis.
Of je nu een grote fan bent van Journey to the West of gewoon op zoek bent naar een onconventionele baan, deze vacature biedt een unieke kans. Wie weet, misschien word jij binnenkort wel de nieuwe Monkey King in de Wuzhishan Scenic Area!
Dit bericht op Instagram bekijken
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken