Algemeen
Leerling Anna van Rijn College in Nieuwegein overlijdt na deelname aan gevaarlijke choking challenge
In Nieuwegein is een leerling van het Anna van Rijn College tragisch om het leven gekomen na deelname aan de gevaarlijke choking challenge. Dit meldt de school in een brief aan ouders en verzorgers, zoals bevestigd door RTV Utrecht. Het slachtoffer, een leerling uit 3 vwo, overleed na deelname aan dit risicovolle spel waarbij de halsslagader wordt dichtgeknepen om een kortdurende roes te ervaren.
Schok en verdriet
Aanvankelijk werd door de school slechts gemeld dat de leerling was overleden door een noodlottig ongeval. Pas op donderdag werd bekendgemaakt dat het overlijden in verband stond met de choking challenge. De ouders van de overleden leerling hadden de school verzocht om deze details te delen, zodat andere ouders en leerlingen gewaarschuwd worden voor de gevaren van dit levensbedreigende spel. De identiteit van de leerling is niet openbaar gemaakt.
De directeur van het Anna van Rijn College, Wouter Luckel, reageerde geschokt op het nieuws en sprak van een buitengewoon verdrietige gebeurtenis. “Het enige wat ons nu rest, is er samen zo goed mogelijk mee omgaan,” aldus Luckel. Voor zowel leerlingen als docenten is ondersteuning beschikbaar gesteld om dit tragische verlies gezamenlijk te verwerken.
Wat is de choking challenge?
De choking challenge, ook wel bekend als het “flauwvallen-spel,” is een gevaarlijke trend onder jongeren waarbij deelnemers de bloedtoevoer naar de hersenen tijdelijk afsluiten door de halsslagader dicht te knijpen. Dit leidt tot een kortstondige roes, wat voor sommigen als spannend of uitdagend wordt ervaren. Het spel brengt echter enorme risico’s met zich mee. Een gebrek aan zuurstof in de hersenen kan leiden tot blijvende schade en, zoals in dit geval, zelfs tot de dood.
Waarschuwingen van experts
Experts waarschuwen al jaren voor de gevaren van de choking challenge en soortgelijke activiteiten. De trend, die vaak via sociale media wordt verspreid, zet jongeren aan tot deelname zonder dat ze volledig beseffen hoe gevaarlijk het is. Het zuurstoftekort dat ontstaat door het dichtknijpen van de halsslagader kan binnen enkele seconden ernstige gevolgen hebben. Naast hersenschade en verlies van bewustzijn kan het fataal zijn.
Om dergelijke tragedies te voorkomen, is het cruciaal dat ouders, scholen en sociale mediaplatforms zich blijven inzetten om jongeren bewust te maken van de risico’s van dit soort uitdagingen. Voorlichtingscampagnes en preventieve maatregelen zijn essentieel om de impact van dergelijke trends te verminderen.
Impact op de gemeenschap
Het overlijden van de leerling heeft een diepe indruk achtergelaten op de gemeenschap van het Anna van Rijn College en de stad Nieuwegein. Medeleerlingen, docenten en ouders zijn geschokt en verdrietig over het verlies. De school heeft een rouwprotocol ingesteld en biedt psychologische ondersteuning aan iedereen die daar behoefte aan heeft.
Bewustwording en preventie
Dit tragische incident onderstreept het belang van voorlichting en preventie. Ouders en verzorgers worden aangespoord om met hun kinderen te praten over de gevaren van sociale media-uitdagingen en om waakzaam te zijn voor signalen dat hun kinderen aan dergelijke trends deelnemen. Scholen spelen een belangrijke rol bij het creëren van een veilige omgeving waar jongeren worden beschermd tegen risicovol gedrag.
Het verlies van een jong leven is een pijnlijke herinnering aan de ernstige gevolgen van de choking challenge. Het is een oproep aan alle betrokkenen – scholen, ouders, en sociale mediaplatforms – om samen te werken aan bewustwording en preventie om dergelijke tragedies in de toekomst te voorkomen.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken