Algemeen
Lars Veldwijk deelt (per ongeluk) opvallende foto: ‘Wat een gigantische verrassing!’
Lars Veldwijk is een bekende naam in de voetbalwereld, zowel in Nederland als daarbuiten. De spits heeft een carrière vol hoogtepunten, internationale avonturen en persoonlijke uitdagingen achter de rug. Maar wie is Lars Veldwijk echt, en hoe ziet zijn leven er vandaag de dag uit?
Een talentvolle start in Nederland
Lars Veldwijk begon zijn voetbalcarrière bij de amateurclub Legmeervogels in Uithoorn, waar zijn talent al snel werd opgemerkt. Hij maakte de overstap naar de jeugdopleiding van FC Volendam en debuteerde daar als prof in het seizoen 2010/11.
Zijn grote doorbraak kwam bij Excelsior, waar hij in zijn eerste seizoen maar liefst 30 doelpunten maakte en zich kroonde tot topscorer van de Eerste Divisie. Dit leverde hem niet alleen de bijnaam “goalgetter” op, maar ook de aandacht van grotere clubs.
Internationale avonturen
Na zijn succes bij Excelsior ging Lars Veldwijk op zoek naar nieuwe uitdagingen. Hij tekende bij Nottingham Forest in de Engelse Championship. Hoewel zijn tijd daar niet vlekkeloos verliep, leerde hij waardevolle lessen en bleef hij zichzelf ontwikkelen.
Na een terugkeer naar Nederland, met periodes bij PEC Zwolle en Sparta Rotterdam, besloot Veldwijk opnieuw het avontuur aan te gaan. Hij verhuisde naar Zuid-Korea om te spelen voor Jeonbuk Hyundai Motors in de K League. Ondanks de cultuurshock wist hij indruk te maken in een competitie die bekendstaat om zijn snelheid en techniek.
Tegenwoordig speelt Lars in Spanje, op het derde niveau. Zijn voortdurende drang naar groei en nieuwe ervaringen maakt hem een unieke speler in de voetbalwereld.
Een bewogen privéleven
Naast zijn voetbalcarrière heeft Lars ook op persoonlijk vlak een dynamisch leven. In 2018 werd hij vader van een dochter samen met influencer Monica Geuze. Het stel leek een droomkoppel, maar in 2019 maakten ze via Instagram bekend uit elkaar te gaan.
Ondanks de breuk hebben Lars en Monica een goede verstandhouding als co-ouders, iets wat Monica regelmatig benadrukt in haar vlogs en interviews. Lars houdt zijn persoonlijke leven grotendeels uit de schijnwerpers, maar deelt af en toe een foto op Instagram. Fans prijzen zijn uitstraling en blijven benieuwd naar zijn volgende stappen.
Blik op de toekomst
Met een carrière die zich over meerdere continenten heeft uitgestrekt, lijkt Lars Veldwijk nog niet klaar met het spel. Hij blijft dromen van nieuwe kansen en avonturen, terwijl hij zijn passie voor voetbal combineert met zijn toewijding aan zijn gezin.
Zijn vermogen om zich telkens aan te passen aan nieuwe omgevingen, culturen en uitdagingen, maakt hem een inspiratiebron voor veel jonge voetballers.
Een veelzijdige en veerkrachtige persoonlijkheid
Lars Veldwijk is meer dan een spits met een scherp oog voor doelpunten. Hij is een man die veerkracht toont in zowel zijn carrière als persoonlijke leven. Zijn reis, van Uithoorn naar stadions over de hele wereld, is een bewijs van zijn doorzettingsvermogen en vastberadenheid.
Hoewel Lars misschien niet de bekendste voetballer ter wereld is, heeft hij een plek veroverd in de harten van fans in verschillende landen. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat succes niet altijd een rechte lijn is, maar met hard werk en passie alles mogelijk is.
De toekomst van Lars Veldwijk blijft veelbelovend. Of het nu gaat om nieuwe doelpunten of persoonlijke mijlpalen, hij blijft een naam om te volgen. ⚽🌍
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken