Algemeen
Kopen Zonder Kijken-stel zet woning al na een dag in de verkoop
Waarom deelnemers van Kopen Zonder Kijken hun droomwoning tóch weer verkopen
Kopen Zonder Kijken is al jaren een van de populairste woonprogramma’s op de Nederlandse televisie. Miljoenen kijkers genieten van de mix van spanning, emotie en verbouwingstransformaties. Toch hangt er dit seizoen een andere sfeer om het programma. Niet alleen nemen we afscheid van presentator Martijn Krabbé, ook valt op dat steeds meer deelnemers hun zogenoemde droomwoning weer te koop zetten. Wat is er aan de hand?
Laatste seizoen met Martijn Krabbé: einde van een tijdperk
Martijn Krabbé stopt na dit seizoen als gezicht van het programma. De reden is triest maar begrijpelijk: zijn gezondheid staat het niet langer toe om fysiek aanwezig te zijn bij opnames. Zijn afscheid betekent een emotioneel moment voor fans, die hem jarenlang als vertrouwd ankerpunt zagen.
Hoewel Krabbé in de toekomst nog te horen zal zijn als voice-over, betekent dit toch het einde van een tijdperk. Zijn warme benadering en betrokkenheid maakten hem onmisbaar in het team.
Steeds moeilijker om geschikte woningen te vinden
Een andere uitdaging die het programma ondervindt, is de aanhoudend krappe woningmarkt. Sinds 2023 klagen de makers over het vinden van geschikte woningen binnen het budget én de wensen van de kandidaten. De huizenprijzen zijn hoog, het aanbod is beperkt, en veel kandidaten hebben eisen die lastig te realiseren zijn.
Makelaar Alex van Keulen en bouwdeskundige Bob Sikkes slagen er desondanks vaak in om kandidaten te verrassen met een woning die hun verwachtingen overtreft. Toch blijkt dat dit niet altijd genoeg is om er ook op lange termijn gelukkig te wonen.
Waarom verkopen mensen hun droomhuis?
Het idee van Kopen Zonder Kijken is simpel: geef een team van experts jouw vertrouwen, en zij zoeken en verbouwen een huis dat perfect bij je past. Maar het blijkt in de praktijk toch niet altijd een blijvende oplossing te zijn.
Veronica Superguide onderzocht via Funda hoeveel voormalige deelnemers hun woning weer verkopen. De resultaten zijn opvallend. In sommige gevallen speelt er een duidelijke reden, zoals gezinsuitbreiding of verhuizing voor werk. Maar in andere gevallen lijkt er meer aan de hand te zijn.
Alex en Pien:
razendsnelle verkoop met winst
Een sprekend voorbeeld is het stel Alex en Pien. Zij kregen via het programma een prachtige woning in Nijmegen en waren bij de onthulling zichtbaar dolgelukkig. Toch zetten zij binnen zes maanden hun woning alweer te koop.
De reden? Hun gezin breidde zich uit, en het huis voldeed niet meer aan hun praktische wensen. Wat opvalt is dat ze er financieel flink op vooruit gingen: ze kochten het huis voor €335.000 en verkochten het voor ruim €500.000. In minder dan een jaar maakten ze dus een winst van meer dan €150.000.
Diana en Jeffrey: verkoop na slechts één dag
Nog extremer was het geval van Diana en Jeffrey. Zij besloten hun woning direct na de onthulling alweer te verkopen. Volgens hen bood het nieuwe huis nauwelijks meer ruimte dan hun vorige woning. Bovendien vonden ze het interieur somber en gaven het zelfs de bijnaam ‘de grafsteen’.
Ze voelden zich simpelweg niet thuis en besloten vrijwel direct dat dit niet hun droomwoning was. Inmiddels wonen ze in Nieuw-Vennep, in een huis dat volgens hen wél past bij hun wensen en levensstijl.
Joeke en Fernant: verkoop na drie jaar
Joeke en Fernant zijn een voorbeeld van deelnemers die langere tijd genoten van hun KZK-woning. Pas na drie jaar besloten zij het huis te verkopen. Hoewel de exacte reden onbekend is, lijkt het te gaan om een combinatie van persoonlijke groei, veranderende woonwensen en wellicht financiële overwegingen.
Het stel vroeg €550.000 voor de woning, wat suggereert dat het huis in waarde is gestegen sinds de verbouwing door het Kopen Zonder Kijken-team.
De onzichtbare druk van televisie
Wat veel mensen vergeten, is dat meedoen aan een televisieprogramma ook stress en druk met zich meebrengt. Kandidaten moeten vertrouwen geven aan onbekenden, zonder invloed op de keuzes die worden gemaakt. Bovendien zijn camera’s overal, en wordt er vaak gewerkt onder tijdsdruk.
Daarnaast wordt er op televisie vaak een geromantiseerd beeld geschetst. Het eindresultaat ziet er spectaculair uit, maar de praktische details, zoals onderhoud, buurt en dagelijkse leefbaarheid, komen soms minder aan bod.
Is er sprake van woningflipping?
De snelle doorverkoop van sommige woningen roept ook ethische vragen op. Gebruiken sommige deelnemers het programma bewust om waarde aan een woning toe te voegen en vervolgens met winst te verkopen?
Vastgoedexperts denken dat dit zelden het geval is. In de meeste situaties gaat het om persoonlijke omstandigheden. Toch kan het programma onbedoeld een rol spelen in het aantrekkelijker maken van woningen voor de verkoopmarkt, zeker gezien de professionele verbouwingen en styling.
Wat betekent dit voor het programma?
Kopen Zonder Kijken draait niet alleen om huizen, maar vooral om vertrouwen, lef en het najagen van dromen. Dat sommige deelnemers na verloop van tijd hun woning verkopen, hoeft geen mislukking te zijn. Mensen veranderen, net als hun levensomstandigheden en wensen.
Het programma blijft relevant, juist omdat het meer laat zien dan alleen bakstenen en verbouwingen. Het vertelt menselijke verhalen over keuzes durven maken, loslaten en ergens opnieuw beginnen.
Martijn Krabbé’s erfenis
Het afscheid van Martijn Krabbé voelt voor veel kijkers als het einde van een tijdperk. Toch laat hij een krachtig programma achter dat in de toekomst verdergaat met gastpresentatoren. Zijn stem zal nog even te horen zijn als voice-over, maar zijn fysieke aanwezigheid zal gemist worden.
Martijn’s betrokkenheid en warme presentatie zijn onlosmakelijk verbonden met het succes van het programma. Zijn vertrek maakt ruimte voor vernieuwing, maar ook voor reflectie op wat Kopen Zonder Kijken écht betekent voor deelnemers én kijkers.
Conclusie: een droomwoning is niet altijd een eindstation
De verhalen van voormalige deelnemers laten zien dat een droomwoning soms slechts een tussenstation is. Wat op televisie perfect lijkt, kan in de praktijk tegenvallen of niet meer aansluiten bij een veranderende levenssituatie.
Toch blijft Kopen Zonder Kijken een inspirerend programma dat mensen laat zien wat er mogelijk is met vertrouwen, visie en vakmanschap. Of een woning uiteindelijk wordt verkocht of niet, de ervaring blijft vaak onvergetelijk.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.