Algemeen
Karin (41): “Ik wil dat mijn man stopt met werken om voor de kinderen te zorgen, maar hij weigert.”
Karin (41) zit in een situatie waar veel moeders zich in zullen herkennen: ze probeert haar drukke leven in balans te houden, waarbij de zorg voor haar kinderen en het huishouden grotendeels op haar schouders rust. Ze werkt parttime en doet haar best om alles draaiende te houden, maar merkt dat de verdeling van verantwoordelijkheden in haar huishouden steeds ongelijker aanvoelt. Haar man, die een fulltime baan heeft, besteedt weinig tijd aan het gezin en lijkt zich nauwelijks bewust van de groeiende druk die Karin ervaart. Voor haar wordt het een steeds grotere uitdaging om de zorg voor het gezin te combineren met haar werk en het dagelijkse huishouden.
Karin heeft vaak het gevoel dat ze vastzit in een rol waarin ze alles moet opofferen voor het gezin. Ze vraagt zich regelmatig af waarom zij degene moet zijn die haar carrière opzij moet zetten, terwijl haar man doorgaat alsof er niets aan de hand is. Voor Karin is het ouderschap een gezamenlijke verantwoordelijkheid, maar ze voelt zich in de steek gelaten in het proces. Het frustreert haar dat haar man niet ziet hoe zwaar de zorg voor de kinderen en het huishouden op haar weegt, en dat hij niet meer betrokken is bij het dagelijks leven van hun kinderen.
Een groot struikelblok tussen Karin en haar man is de financiële kant van het verhaal. Haar man ziet zijn baan als de belangrijkste bron van inkomsten voor het gezin en maakt zich zorgen over wat een ontslag of vermindering van werkuren zou betekenen voor hun financiële stabiliteit. Hoewel Karin begrijpt dat geld belangrijk is, is ze van mening dat haar emotionele en fysieke welzijn – evenals dat van hun kinderen – zwaarder weegt dan alleen financiële zekerheid. Ze voelt zich steeds meer overbelast en verlangt naar een situatie waarin de zorg voor het gezin eerlijker wordt verdeeld.
Het lukt haar echter niet om haar man hiervan te overtuigen. Elke keer dat het onderwerp ter sprake komt, draait het gesprek al snel uit op discussies over geld en zijn carrière. Hij lijkt niet open te staan voor de mogelijkheid om zijn werkuren te verminderen of meer tijd aan het gezin te besteden, en dit maakt Karin alleen maar meer gefrustreerd. Ze voelt zich niet gehoord of begrepen en ziet geen duidelijke weg vooruit. Het idee dat haar man blijft vasthouden aan zijn werk terwijl zij zich steeds verder uitgeput voelt, drijft hen uit elkaar.
Karin zoekt een manier om de communicatie tussen haar en haar man te verbeteren, maar het is niet gemakkelijk. Het is een gevoelig onderwerp, vooral omdat het niet alleen om praktische zaken gaat, maar ook om erkenning en waardering. Karin voelt zich vaak ondergewaardeerd in haar rol als moeder en vindt dat haar bijdrage aan het gezin onvoldoende wordt erkend. Ze heeft het gevoel dat haar man het werk dat zij doet als vanzelfsprekend beschouwt, terwijl zij worstelt om alle ballen in de lucht te houden.
Ze heeft verschillende oplossingen overwogen. Een daarvan is dat haar man zijn werktijden zou kunnen verminderen, zodat hij meer tijd kan doorbrengen met de kinderen en het huishouden. Dit zou de druk op Karin verlichten en ervoor zorgen dat ze samen de verantwoordelijkheid dragen voor de zorg voor hun kinderen. Ze denkt ook dat ze met wat aanpassingen in hun uitgavenpatroon financieel zouden kunnen rondkomen, zelfs als haar man minder zou werken. Voor haar gaat het niet alleen om het verdelen van de lasten, maar om het creëren van een gezonder evenwicht in hun gezinsleven.
Karin overweegt ook om een derde partij, zoals een relatietherapeut of gezinscoach, in te schakelen om hen te helpen beter te communiceren en tot een oplossing te komen. Ze hoopt dat een neutraal persoon hen kan helpen om zonder ruzie te praten over hun verwachtingen en verantwoordelijkheden. Ze wil niet dat elke poging om het onderwerp aan te kaarten uitloopt op frustraties en misverstanden, en denkt dat een professionele bemiddelaar hen kan begeleiden naar een betere manier van omgaan met deze uitdagingen.
Hoewel de situatie ingewikkeld is, blijft Karin hopen dat haar man uiteindelijk zal inzien dat de zorg voor hun gezin net zo belangrijk is als zijn carrière. Ze wil dat hij zich meer bewust wordt van de druk die op haar schouders rust en dat hij bereid is om zijn deel van de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Voor Karin gaat het om meer dan alleen het vinden van een praktische oplossing; het gaat ook om wederzijds begrip en het gevoel dat ze als ouders samen optrekken.
Karin verlangt ernaar dat ze samen een compromis kunnen vinden, waarbij haar man meer betrokken raakt bij de zorg voor de kinderen en het huishouden, zodat zij wat meer ademruimte krijgt. Ze wil niet langer het gevoel hebben dat ze er alleen voor staat en hoopt dat ze samen een nieuwe balans kunnen vinden die beter werkt voor hun hele gezin.
Suzan & Freek delen hoopvolle update: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden”
Een week na het hartverscheurende nieuws dat Freek (32) kampt met een ernstige vorm van longk*nker, delen Suzan & Freek opnieuw een persoonlijke update. Via Instagram lieten ze hun volgers weten hoe het nu met Freek gaat. Hun boodschap is eerlijk, emotioneel én hoopvol: “We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.”
Een intiem moment gedeeld
In hun Instagram Stories plaatste het geliefde muzikale duo een ontroerende selfie, vergezeld van een lange tekst waarin ze hun gevoelens van de afgelopen dagen verwoorden. De foto laat Suzan en Freek zien zoals we ze kennen: dicht bij elkaar, verbonden en sterk. Maar achter die blik schuilt een week die hun leven voorgoed veranderde.
“Omringd door onze lieve vrienden en familie, die ons nog geen moment los hebben gelaten, hebben we afgelopen week geprobeerd de keiharde klap een plek te geven,” schrijven ze. “Samen zoeken we naar richting in deze bizarre situatie.”
Wat volgde na het schokkende bericht dat Freek ongeneeslijk z!ek is, was een stroom van steunbetuigingen uit het hele land. Fans, collega-artiesten en volgers lieten massaal weten met hen mee te leven. En juist die liefdevolle omgeving helpt hen nu om de draad op hun eigen manier op te pakken.
“Ons toekomstbeeld is ineens niet meer vanzelfsprekend”
In hun bericht geven Suzan & Freek ook een inkijkje in hun emotionele beleving. “Het voelt allemaal nog zo onwerkelijk en beangstigend, omdat ons beeld van ‘lekker samen oud worden’ nu ineens geen vanzelfsprekendheid meer is.”
Een opmerking die recht naar het hart gaat van iedereen die zelf wel eens met z!ekte of verlies te maken heeft gehad. Juist dat toekomstbeeld — samen dromen, plannen maken, genieten van kleine dingen — wordt plots op losse schroeven gezet. Toch kiezen Suzan en Freek bewust voor strijdlust. “We hebben besloten er samen de schouders onder te zetten en er vol voor te vechten.”
Eerste stappen in het behandeltraject
Ook delen ze medische details over Freeks huidige situatie. Hij is inmiddels gestart met een vorm van levensverlengende medicatie, en dat brengt gelukkig enige verbetering. “Freek is begonnen aan de medicatie (gelukkig geen chemotherapie), bedoeld om de k*nker zoveel mogelijk te remmen. En sinds hij gestart is, voelt hij zich fysiek weer een stuk beter.”
Wat opvalt, is dat Freek aanvankelijk slechts met een ‘onschuldig hoestje’ naar de dokter ging. “Na maanden eindelijk verlost van dat hoestje, en inmiddels ook weer een paar gezonde kilo’s erbij.” Dat zijn kleine, maar hoopgevende tekenen die houvast bieden.
De komende periode staan er opnieuw z!ekenhuiscontroles op de agenda. Dan zal blijken of de behandeling daadwerkelijk aanslaat. “Als dat zo is, kan de situatie hopelijk voor een langere tijd stabiel blijven,” schrijven ze.
“We houden ons vast aan mensen die al jaren leven met deze medicijnen”
Hoewel ze realistisch blijven over de ernst van de situatie, zoeken Suzan & Freek nadrukkelijk naar lichtpuntjes. Ze geven aan dat de gebruikte medicatie op den duur minder effectief wordt, omdat de k*nkercellen resistent kunnen worden. Maar er zijn voorbeelden van mensen die al jaren vooruit kunnen dankzij dezelfde behandeling. “Daar houden we ons aan vast,” klinkt het hoopvol. “En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”
Zwangerschap als lichtpunt in donkere tijden
Tegelijkertijd speelt er ook iets moois in het leven van het duo: Suzan is zwanger van hun eerste kindje. Eerder lieten ze al weten dat deze zwangerschap hen kracht geeft. “We focussen ons nu zoveel mogelijk op de baby, onze allergrootste droom,” schreven ze vorige week al. Suzan is inmiddels het eerste trimester door, en gelukkig verloopt de zwangerschap voorspoedig.
In hun nieuwe update delen ze dat er veel gelachen werd tijdens hun optredens, onder meer om de snacks die ze backstage verstopten om Suzan door haar cravings heen te helpen. “De echo’s zien er goed uit en de baby stuitert vrolijk op en neer.” Die kleine bewegingen vormen voor hen een bron van geluk en hoop in een moeilijke tijd.
Fans reageren massaal: “Jullie zijn licht in donkere dagen”
Op sociale media wordt massaal gereageerd op de update van Suzan & Freek. Onder de oorspronkelijke post stromen de reacties binnen. Veel volgers geven aan geraakt te zijn door de openhartigheid van het stel. “Ik word hier gewoon emotioneel van,” schrijft iemand. “Niet alleen jullie muziek is prachtig, maar jullie zijn ook twee geweldige mensen.”
Andere volgers prijzen de manier waarop het duo zich kwetsbaar opstelt. “Zoveel kracht en liefde in één bericht. Dankjewel dat jullie ons meenemen op deze reis,” laat iemand weten. De post wordt breed gedeeld en geliket, en vele bekende Nederlanders hebben hun steun uitgesproken.
Muziek als houvast
Ondanks de onzekerheid en de intensiteit van de afgelopen dagen, blijven Suzan & Freek vasthouden aan wie ze zijn: muzikanten, makers, partners en ouders-in-spe. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. “Tot nu toe hebben we nog elke dag samen muziek gemaakt, en dat voelt zó fijn.”
Die muziek biedt niet alleen hen troost, maar ook hun fans. Voor velen zijn de liedjes van Suzan & Freek een veilige plek, een bron van herkenning en troost. En juist nu, in deze fase van hun leven, krijgt hun werk een diepere lading.