John de Wolf, de legendarische oud-voetballer met de bijnaam ’t Beest van Rotterdam, staat bekend om zijn onverzettelijke houding op het veld. Maar achter zijn stoere uiterlijk gaat een man schuil die worstelt met een hartverscheurende persoonlijke tragedie: de strijd van zijn moeder tegen Alzheimer. Voor de 62-jarige De Wolf is het een gevecht zonder overwinning, een onmenselijke strijd die hem emotioneel diep raakt.

“Ze herkent me niet meer”

In een openhartig interview met weekblad Privé vertelde De Wolf over zijn 82-jarige moeder, bij wie Alzheimer is vastgesteld. De ziekte heeft haar zo ver in zijn greep dat ze haar eigen zoon niet meer herkent. “Er zit geen leven meer in haar,” zei hij eerder dit jaar.

De pijn werd extra duidelijk toen hij haar bezocht en zichzelf probeerde voor te stellen. “Ik zei: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Maar ze antwoordde: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Deze uitspraak toont de harde realiteit van Alzheimer, waarin herinneringen en herkenning langzaam verdwijnen.

“Ze is mijn moeder, maar eigenlijk ook niet”

In een recent interview met sportmagazine Helden ging De Wolf dieper in op de situatie. Hij vertelde hoe de ziekte niet alleen het geheugen van zijn moeder heeft aangetast, maar ook haar persoonlijkheid heeft veranderd. “Ze heeft een heel ander karakter gekregen. Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet,” legde hij uit.

De situatie beschrijft hij als “mensonterend.” Het zien van haar achteruitgang zonder te kunnen ingrijpen, voelt machteloos. “Als ik zie hoe mijn moeder er nu aan toe is… ik wil haar zo niet zien lijden,” zei hij met pijn in zijn stem.

Alzheimer: Een wrang familiepatroon

Het is niet de eerste keer dat De Wolf met Alzheimer wordt geconfronteerd. Zijn oma leed ook aan deze slopende ziekte. Destijds verzorgde zijn moeder haar eigen moeder, terwijl ze met angst sprak over het lot dat haar nu zelf heeft getroffen. “Ze zei altijd: ‘Zo wil ik niet worden. Als dat gebeurt, geef me dan maar een spuitje of pillen.’”

Omdat deze wens nooit officieel werd vastgelegd, ondergaat Johns moeder nu precies dat wat ze altijd vreesde. “In mijn ogen is het een daad van liefde om iemand niet langer te laten lijden,” zegt De Wolf, waarbij hij pleit voor een hernieuwde discussie over euthanasie bij Alzheimerpatiënten.

Een ongekende impact

Voor een man die zijn leven lang controle had over het spel en zijn tegenstanders, is het toekijken hoe Alzheimer zijn moeder langzaam wegneemt, bijna ondraaglijk. Het is een strijd die hij niet kan winnen. Toch zet hij zijn bekendheid in om meer aandacht te vragen voor de gevolgen van deze genadeloze ziekte.

Zijn verhaal raakt niet alleen de voetbalwereld, maar duizenden families die met dezelfde worsteling te maken hebben. Op sociale media stromen steunbetuigingen binnen. Mensen delen hun eigen ervaringen en bedanken De Wolf voor zijn openheid. “Je woorden zijn een steun voor iedereen die dit meemaakt,” reageerde een volger.

De bredere discussie

De situatie van De Wolfs moeder zet opnieuw de discussie rondom Alzheimer en euthanasie op scherp. Zijn pleidooi om eerder in te grijpen bij ondraaglijk lijden raakt een gevoelige snaar. Voor veel mensen roept het de vraag op hoe we omgaan met onomkeerbaar lijden, en welke rol mededogen en zelfbeschikking daarin spelen.

Conclusie: Een onmenselijke strijd met een onzichtbare tegenstander

John de Wolf, ooit de belichaming van kracht en vastberadenheid op het voetbalveld, toont nu een kwetsbare kant die ons allemaal raakt. Zijn verhaal laat zien hoe Alzheimer niet alleen de patiënt treft, maar ook de geliefden die machteloos toekijken.

De strijd van zijn moeder is een pijnlijke herinnering aan de complexiteit van deze ziekte, maar ook een oproep om meer begrip, steun en oplossingen te vinden voor de vele families die hiermee worstelen.

Laten we John, zijn moeder en alle anderen die met Alzheimer te maken hebben, steunen. Deel jouw boodschap of herinnering en laat zien dat zij er niet alleen voor staan.