Hoewel Johan Derksen nog altijd wekelijks op televisie verschijnt en zijn scherpe mening niet onder stoelen of banken steekt, is ook hij zich bewust van de vergankelijkheid van het leven. De 76-jarige tv-persoonlijkheid heeft inmiddels nagedacht over hoe hij zijn eigen afscheid voor zich ziet — en dat leidt tot verrassend heldere keuzes. Eén daarvan? Zijn goede vriend John de Bever hoeft op zijn uitvaart niet te zingen. “Dat heb ik hem vriendelijk afgeraden,” zegt Derksen met zijn kenmerkende droge humor.

Geen feest, maar een eenvoudig afscheid

Tijdens een recente aflevering van het programma Vandaag Inside kwam het onderwerp afscheid en uitvaarten op tafel. Presentator Wilfred Genee vroeg wat Johan zou willen als het zover is. Derksen antwoordde op zijn typerende manier: nuchter, direct en met een vleugje humor. “Ik wil gewoon netjes begraven worden. Geen poespas, geen gezang, en zeker geen muzikale optredens aan de rand van mijn graf,” liet hij weten.

Hoewel het gesprek luchtig werd gebracht, was Johan oprecht in zijn wens voor een ingetogen afscheid. “Ik waardeer John de Bever als mens en als vriend, maar ik zie het niet zitten dat er vrolijke liedjes worden gezongen tijdens mijn uitvaart. Dat past gewoon niet bij mij.”

Geen belangstelling voor publieke herdenking

Het televisieprogramma De Kist, waarin bekende Nederlanders praten over hun kijk op het einde van het leven, werd ook aan Derksen voorgelegd. Hij liet weten vriendelijk te hebben bedankt voor deelname. De setting en het idee spraken hem niet aan. “Dat hoeft voor mij allemaal niet. Laat mij maar gewoon met rust. Geen gesprekken met een kist op de achtergrond en geen grote symboliek,” zei hij lachend.

Derksen benadert het onderwerp met dezelfde openheid als waarmee hij doorgaans de actualiteit bespreekt. Zijn boodschap is duidelijk: het afscheid hoeft niet groots of meeslepend te zijn, zolang het maar oprecht en eenvoudig is.

Geen angst, wel realisme

Wilfred Genee vroeg zich af of er misschien ook een diepere reden schuilgaat achter de nuchtere houding van Derksen. Maar de analist liet er geen misverstand over bestaan: “Ik ben niet bang. Het leven is eindig, dat weten we allemaal. Het hoort erbij.”

Die nuchtere benadering typeert Johan Derksen al jaren. Zijn vermogen om zaken direct te benoemen, gecombineerd met een flinke dosis zelfspot, maakt hem herkenbaar voor velen. Ook als het gaat om persoonlijke thema’s blijft hij trouw aan zichzelf.

Een afscheid zonder toespraken of eerbetoon

Wat betreft de invulling van zijn uitvaart, houdt Derksen het graag eenvoudig. Geen speeches, geen lange toespraken, en al helemaal geen uitgebreide lofzangen. “Ik hoef geen mensen die vertellen hoe bijzonder ik was. Dat weet ik zelf wel,” zegt hij met een knipoog.

Zelfs zijn directe collega’s van Vandaag Inside hoeven wat hem betreft niets te zeggen. “Kom gewoon even langs, gooi een bloemetje, en ga daarna gezellig iets drinken. Dat lijkt me meer dan voldoende.”

Zijn wensen tonen aan dat hij goed nadenkt over de impact van zijn afscheid op anderen. Geen overdaad, maar ook geen afstand. Een warme, eenvoudige manier van afscheid nemen, passend bij zijn karakter.

Vriendschap zonder verplichtingen

Opmerkelijk is dat Derksen zijn wens duidelijk maakt richting John de Bever, met wie hij een warme band onderhoudt. De twee zijn regelmatig samen te zien op televisie en delen een goede verstandhouding. Juist daarom vindt Johan het belangrijk om eerlijk te zijn over wat hij wel en niet wil.

Het verzoek om niet te zingen tijdens zijn afscheid is dan ook geen afwijzing, maar eerder een teken van vertrouwen. “Ik wil dat mijn uitvaart bij mij past. John begrijpt dat vast.” Of De Bever zich daaraan zal houden, blijft natuurlijk afwachten. Maar de boodschap is helder: geen feestelijkheden, geen muziek, gewoon een moment van rust en respect.

Praten over het einde mag ook luchtig zijn

Hoewel het onderwerp afscheid nemen voor veel mensen gevoelig ligt, laat Derksen zien dat het ook besproken kan worden met nuchterheid en relativering. Door op een open manier over zijn wensen te praten, maakt hij het onderwerp toegankelijker.

Zijn houding biedt ruimte voor gesprekken over een thema dat vaak wordt vermeden. Niet om het te bagatelliseren, maar om het bespreekbaar te maken. Het is een benadering die troostend kan zijn voor velen: het leven vieren, ook in de momenten dat het eindigt.

Bewust van de realiteit

Achter de scherpe opmerkingen en grappen schuilt ook een zekere melancholie. Johan beseft dat het leven eindig is, en kiest ervoor om daar zelf regie over te voeren. Niet vanuit angst, maar vanuit realisme en de wens om trouw te blijven aan zijn eigen manier van leven.

Het feit dat hij zijn wensen nu al uitspreekt, onderstreept zijn behoefte aan controle en duidelijkheid. Het is een teken van levenswijsheid — weten wat je belangrijk vindt, en dat op je eigen manier willen vormgeven.

“Breng me maar over de straat”

Als het aan Johan Derksen ligt, duurt het nog lang voordat zijn uitvaart überhaupt aan de orde is. Hij geniet van zijn werk, zijn collega’s en het debat aan tafel. Maar wanneer die dag uiteindelijk komt, weet hij precies wat hij niet wil: toespraken, zang en een groots eerbetoon.

Zijn boodschap is helder en eerlijk. Een eenvoudig afscheid, passend bij de persoon die hij is. En die houding, vol overtuiging en zonder opsmuk, wordt breed gewaardeerd.